อาหลี่ตื่นนอนตั้งแต่เช้า เขายื่นมือไปดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้เสิ่นเสวี่ย แล้วจึงโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตที่หน้าผากเนียนสวยของนางอย่างอ่อนโยน เมื่อคืนเขาไปทำสิ่งใดมากันนะ จึงรู้สึกปวดสะโพกมากมายเช่นนี้ แต่คิดเท่าใดก็คิดไม่ออก
เช้านี้อากาศค่อนข้างดีไม่น้อย อาหลี่หอบเสื้อผ้าของภรรยาที่รักไปซักที่ริมสระน้ำ และกลับเข้ามาทำอาหารเช้าให้นาง รอนางตื่นขึ้นมาก็จะได้กินมื้อเช้าทันที
เสิ่นเสวี่ยลืมตาตื่นขึ้นมา นางบิดตัวไปมาอย่างช้าๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินตรงมาที่ด้านนอก สายตาของนางเหลือบไปเห็นอาหลี่กำลังปัดกวาดเช็ดถูอยู่รอบๆ เรือน จึงเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง อาหลี่รีบหันไปเอ่ยถามนางทันทีด้วยความห่วงใย
"หิวหรือไม่?"
"ยังเจ้าค่ะ เมื่อคืนกินท่านอิ่มแล้ว"
ไม่พูดเปล่า เสิ่นเสวี่ยยื่นฝ่ามือเรียวงามของตนเองไปจับหมับเข้าที่แท่งเอ็นร้อนของผู้เป็นสามีจนเต็มไม้เต็มมือ อาหลี่สะดุ้งจนตัวโยน ใบหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย
"เอ่อ...เสิ่นเสวี่ย"
"ทำไมเล่าเจ้าคะ? ทีเมื่อคืนท่านพี่อาหลี่ยังเอาเปรียบข้าทั้งคืนเลย"
อาหลี่ขมวดคิ้วมุ่นจ้องมองเสิ่นเสวี่ยด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้
"ข้าทำอะไรหรือ?"
"ท่านจำไม่ได้หรือเจ้
