พอเห็นว่ารถขับออกไปกวินตราที่แอบดูอยู่ก็เดินเข้ามา เธอนั่งลงข้าง ๆ ธัชกรก่อนจะกอดเขาเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าเธอนั้นจะพึ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแต่กวินตาก็รู้ดีกว่าทั้งเรื่องโฮมสเตย์และเรื่องลูกธัชกรทุ่มเทกับสองสิ่งนี้มากแค่ไหน ชีวิตของลูกใครจะไม่เป็นห่วง แล้วยังมีชีวิตและปากท้องของคนงานที่โฮมสเตย์ กวินตราเข้าใจดีที่เขาไม่อาจตัดสินใจโดยไม่ไตร่ตรอง
“ผมโง่ใช่มั้ย” ธัชกรซบหญิงสาวแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
“คุณไม่ได้โง่เลยค่ะ คุณเป็นคนดีฉันรู้”
จบประโยคนั้นชายหนุ่มโผเข้ากอดกวินตราแน่นท่ามกลางสายตาของคนงานที่มองพ่อเลี้ยงของพวกเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร เมธาวีอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ เธอเข้าไปกอดพี่ชายของเธอเอาไว้แน่น
เธอผิดเองที่ตอนนั้นไม่ได้ห้ามพี่ชายของเธอในวันที่หย่า หากวันนั้นเธอใจแข็งบังคับให้ชัญญาเซ็นสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับลูกอีก วันนี้เธอคงเรียกตำรวจมาลากผู้หญิงนิสัยต่ำช้าคนนี้ไปเข้าคุกเรียบร้อยแล้ว
ธัชกรก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร เขานั่งเงียบ ๆ คนเดียวอยู่ในห้องทำงาน งานเลี้ยงที่เตรียมไว้สำหรับสองแฝดเป็นต้องยกเลิกไ
