บรรยากาศภายในบ้านตอนนี้เงียบสนิท ไม่มีใครพูดอะไรออกมาและได้แต่มองหน้ากันอยู่ในความเงียบ เขาปล่อยให้เธอได้ใจเย็นลงและดูเหมือนเธอจะใจเย็นลงจริง ๆ เลยเริ่มการง้อขั้นต่อไปทันที ริมฝีปากหนาประทับลงที่ข้างแก้มของหญิงสาวฟอดใหญ่พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“พี่พีท !! ใครให้หอมและก็ปล่อยนาด้วยค่ะ” เธอที่เริ่มดึงสติกลับมาว่าเธอยังคงน้อยใจเขาอยู่ก็เริ่มประชดอีกครั้ง
“พี่นี่แหละอยากหอมนา อยากกอดนา” เขาพูดอย่างไม่อายเพราะเขาอยากทำแบบนั้นจริง ๆ
“พอได้แล้ว ไม่เอาห้ามพูดแบบนี้นะ” คนตัวเล็กดิ้นออกจากการเกาะกุมพร้อมกับเดินหนีเขาออกมาที่ห้องนั่งเล่น
“เขินเหรอที่พี่ทำแบบนี้” ชายหนุ่มพูดไปยิ้มไปอย่างผู้ชนะและเดินตามไป
“ใช่ค่ะ เขิน ห้ามทำ หนูงอนพี่อยู่รู้ไว้ด้วย” เธอร่ายยาวออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะความน้อยใจ ก่อนจะดึงสีหน้ากลับมาได้เพราะเธอได้เผลอพูดสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ไปแล้ว
“งอนอะไรพี่คะ แล้วทำไมหนูถึงหนีหายจากพี่ไปแบบนี้เล่าให้พี่ฟังได้ไหม” เขาขยับตัวเข้าไปใกล้พร้อมกับโอบกอดเอวบางของเธอให้เข้ามาชิดตัวเขา
เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง เหมือนเธอกำลังจะทำใจเล่าเรื่องบางอย่างให้เขาฟัง เขาได้แต่จ้องมองใบหน้าจิ้มล
