เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อเปิดระบบกล้องวงจรปิด และดูบริเวณรอบ ๆ ของร้าน แต่ก็ยังคงเห็นรุ่นพี่คนนั้นยืนอยู่ที่เดิม พลางคิดในใจว่าไอ้หมอนั่นมันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ และท่าทีที่น่ากลัวของมันต้องการอะไรจากน้องนาถึงมายืนรออยู่หลายชั่วโมง
“พี่พีท… หนูกลัว” หญิงสาวที่สังเกตเห็นชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูอะไรบางอย่างพร้อมกับชะเง้อมอง ก็ได้รู้ว่ามันคือกล้องวงจรปิด แถมคนนั้นก็ยังไม่ได้หายไปไหน คนตัวเล็กเลยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความกลัว
“น้องนาไม่ต้องกลัวนะครับ พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ เดี๋ยวพี่หารถไปส่งเราดีกว่า” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปลูบหัวคนตัวเล็กที่ตอนนี้มีอาการหวาดกลัว กลับทำให้อุ่นใจมากขึ้นเมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น คำพูดทำให้เธอที่ใจเต้นแรงกับเขาอยู่แล้ว ก็ยิ่งชอบเขามากขึ้นมาเจอพี่พีทในเวอร์ชันนี้ มันอบอุ่นหัวใจ
เมื่อชายหนุ่มพูดจบเขาก็เดินออกไปที่ประตูหน้าร้านก่อนที่จะมองจ้องไปที่รุ่นพี่คนนั้นที่ยังคงยืนมองอยู่ เมื่อทั้งสองสบตากันทำให้รุ่นพี่ต้องถอยกลับไป และพี่พีทก็เช็กระบบกล้องวงจรปิดอีกครั้งก่อนจะพบว่าชายคนนั้นได้ออกไปแล้วจริง ๆ ก่อนจะเรียกรถให้คนของตัวเองขับรถมาที่นี่เพื่อพาหญิงสาวกลับที่พัก และเมื่อผ่านไปสักครู่รถของลูกน้องพี่พีทก็ขับมาจอดที่หลังร้าน ชายหนุ่มก็เรียกคนตัวเล็กให้เดินออกทางหลังร้านและนั่งรถกลับที่พักได้อย่างปลอดภัย ใจจริงชายหนุ่มอยากไปส่งเองแต่ดันมีธุระที่ต้องไปทำต่อคืนนี้
“รถที่พี่เรียกมาให้ บอกเขานะครับว่าที่พักอยู่ไหน เขาจะได้ขับไปส่ง” พี่พีทเอ่ยขึ้นก่อนจะพาคนตัวเล็กเดินออกมาทางหลังร้าน พร้อมกับส่งขึ้นรถไปได้อย่างปลอดภัย
“ขอบคุณพี่พีทมากเลยนะคะ ขอบคุณมากจริง ๆ” เมื่อขึ้นรถมาได้หญิงสาวก็เอ่ยขอบคุณด้วยความดีใจและซาบซึ้งกับสิ่งที่เขาทำให้ มันจะเป็นความประทับใจของเธอไปตลอดที่เขาช่วยเหลือเธอจากสถานการณ์ที่น่ากลัวแบบวันนี้
“ไม่เป็นไรเลยครับ พี่ยินดีช่วยอยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่ช่วยก็จะดูใจร้ายเกินไป แถมมันยังเป็นร้านของพี่เองด้วย เราก็อย่าคิดมากล่ะเข้าใจไหม” ชายหนุ่มลูบหัวคนตัวเล็กอีกครั้งอย่างเบามือก่อนจะปิดประตูรถฝั่งหญิงสาวและเดินไปเปิดประตูข้างคนขับพร้อมกับคุยอะไรบางอย่าง แล้วทั้งคู่ก็ได้เอ่ยลาและแยกกันตรงนั้น
และหลายวันต่อมาหญิงสาวก็ยังคงมาแบบนี้ประจำ และก็ได้แจ้งอาจารย์ผู้สอนว่าไม่อยากให้มีช่วงดึกแล้วเพราะว่ามีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหญิงสาว และอาจารย์ก็รับฟังและดำเนินเรื่องต่อเพื่อแจ้งให้อาจารย์ท่านอื่นทราบ และเพื่อความปลอดภัยของนักศึกษาหญิงทุกคนด้วย ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาวันนี้เป็นวันที่รู้สึกโอเคมาก เพราะเธอเองไม่ได้โดนสะกดรอยตามแบบวันนั้นแล้วแต่ก็คงวางใจไม่ได้ เพราะเรื่องแบบนี้ผู้หญิงทุกคนควรระวัง
เมื่อมาถึงปลายสัปดาห์วันนี้คลาสเรียนมีน้อยมาก ทำให้มีเรียนในช่วงบ่ายของวันและอาจารย์ก็สอนแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เท่ากับว่าหญิงสาวสามารถไปไหนมาไหนได้สบาย หลังจากอาจารย์สอนเสร็จ ส้มโอเพื่อนสาวของตนที่คอยถามตลอดเวลาว่าเจอรุ่นพี่คนนั้นตามอีกไหม คนตัวเล็กก็ได้แค่ตอบว่าช่วงนี้ไม่ได้โดนตามเลย แต่ก็ยังคงระวังอยู่ตลอดเวลา แต่การที่ระวังก็ยังคงรู้สึกว่ามีคนตามดูอยู่ตลอด ทำได้แค่ระวังตัวให้มากขึ้นแค่นั้นจริง ๆ แล้วก็ซื้ออุปกรณ์เครื่องช็อกไฟฟ้ามาติดตัวไว้ตามที่พี่พีทแนะนำเมื่อไม่กี่วันก่อน
“ถ้าเขาไม่มาก็ดีแล้วแก น่ากลัวมากโรคจิตชัด ๆ” เพื่อนสาวเอ่ยด้วยความกลัวพร้อมกับทำท่าทางขนลุกอย่างตลกพร้อมหัวเราะขบขัน
“อย่ามาขำเลยวันนั้นฉันกลัวมาก ดีที่พี่พีทช่วยไว้ไม่งั้นฉันโดนเขาฉุดไปแล้ว” หญิงสาวเอ่ยด้วยความกลัว และในวันนั้นกลัวแบบจับใจจริง ๆ เพราะมันคิดหาทางไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรได้บ้างให้ปลอดภัยในตอนนั้น จนลืมไปว่ามีพี่พีทอยู่ด้วย
“วันนี้กลับคอนโดฯ ก็ระวังด้วยล่ะ ให้เดินไปส่งไหม” เพื่อนสาวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะคนตัวเล็กนั้นน่าสงสารจริง แต่ก็อย่างว่าแหละ เพื่อนสาวตัวดีของเธอนั้นดันให้เบอร์พี่ชายสุดโหดของตัวเองไปแบบนี้เขาจะโกรธหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
เมื่อเรียนเสร็จหญิงสาวก็บอกลาเพื่อน ๆ ในกลุ่มพร้อมกับแยกกันกลับไปพักผ่อน โดยปกติแล้วจะต้องไปหาอะไรกินแต่ช่วงนี้ทุกคนต่างเหนื่อยล้าจากกิจกรรม เพราะต้องไปคุมกิจกรรมน้อง ๆ รุ่นใหม่ที่เข้ามา คนตัวเล็กเดินมาถึงที่ร้านพี่พีทตามปกติ วันนี้ก็ได้พบกับพี่เขตแดนอีกครั้งและเขาส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร แต่ที่แปลกคือพนักงานในร้านทุกคนหันมายิ้มให้เธอ
“สวัสดีครับน้องนา เชิญนั่งเลยครับ” เขตแดนเอ่ยทักพร้อมกับพาคนตัวเล็กเดินไปหาที่นั่ง ทว่าวันนี้ที่นั่งของเธอเป็นที่มุมหนึ่งใกล้กับเคาน์เตอร์แต่ที่นั่งมันดูสบายกว่าที่อื่นเสียอีก
“สวัสดีค่ะ ทำไมให้มานั่งตรงนี้ล่ะคะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยความแปลกใจแต่ชายหนุ่มกลับทำเพียงแค่ยิ้มมาให้พร้อมยื่นเมนูมา ไม่นานนักพี่พีทก็เป็นคนเดินมารับออร์เดอร์ด้วยตัวเอง
“วันนี้มาซื้อแค่เครื่องดื่มค่ะ อาจจะอยู่ไม่นานแค่มาขอมองหน้าพี่พีทได้สักนิดหนึ่งก็ยังดี” หญิงสาวเอ่ยแซวพี่พีทพร้อมกับทำท่าทางน่ารักและยิ้มอย่างน่าเอ็นดูไปให้
“เรานี่นะ เต๊าะพี่ตลอดเลย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมชี้ไปที่เมนูเป็นเชิงให้รีบสั่ง
“ก็เต๊าะแบบนี้ตลอดพี่ยังไม่ชินอีกเหรอคะ”
“ไม่ชินเลยครับ ยังมีแอบเขินนิดหน่อย”
“พี่พีท !”
เมื่อสั่งออร์เดอร์เสร็จหญิงสาวก็รอเครื่องดื่มจนได้มาแล้วเมื่อถึงเวลาต้องกลับคอนโดมิเนียมเพื่อพักผ่อน คนตัวเล็กเอ่ยลาพนักงานทุกคนในร้าน ก่อนจะขอตัวเดินทางกลับ และไม่ลืมที่จะบอกลาพี่พีท เมื่อลากันเรียบร้อยแล้ว ระหว่างเดินไปขึ้นรถประจำทางกลับ หญิงสาวกลับรู้สึกว่ามีคนกำลังตามตัวเองมาอยู่จึงเร่งฝีเท้าด้วยความเร็วพร้อมกับเตรียมเปิดกระเป๋าหยิบเครื่องช็อกไฟฟ้าออกมา เสียงฝีเท้าที่ตามมาทางด้านหลังทำให้คนตัวเล็กต้องรีบเดินให้เร็วมากที่สุด แต่แล้วขณะที่กำลังก้มมองเพื่อหยิบเครื่องช็อกไฟฟ้ากลับมีคนมาดักทางข้างหน้าไว้
“หลบฉันทำไมนังตัวดี” รุ่นพี่กระชากแขนคนตัวเล็กจนเครื่องป้องกันตัวนั้นกระเด็นหลุดออกจากมือของเธอ
“กรี๊ดดด จะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ !!” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ และเบะปากด้วยความเจ็บที่ข้อมือเมื่อถูกบีบจนเกิดรอยแดง
“มึงนี่มันตัวดีจริง ๆ นังเด็กบ้า ทำให้กูต้องเดือดร้อน นังบ้านี่ วอนนัก” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความโมโหและโกรธแค้นเพราะการกระทำของหญิงสาว พร้อมกับเงื้อมือเพื่อจะทำร้ายคนตัวเล็ก
“มึงจะทำอะไร ถ้ามึงยังไม่อยากหัวกระจุย ปล่อยมือสกปรกของมึงเดี๋ยวนี้ !!!”
