ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นเดินเข้ามาที่ร้านในช่วงดึก ชายหนุ่มนั้นสังเกตเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีท่าทางพิรุธยืนอยู่นอกร้านอยู่สักพักใหญ่แล้ว ในตอนแรกคิดว่าอาจจะมายืนรอเพื่อนที่นัดกันมาเจอที่หน้าร้าน จนแล้วจนเล่าผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ได้เดินไปไหน พร้อมกับมองเข้ามาในร้านเป็นระยะ เมื่อเวลาผ่านไปลูกค้าในร้านเริ่มทยอยออกไปจนเหลือคนตัวเล็กและลูกค้าอีกหนึ่งท่าน
ขณะที่กำลังเดินเก็บของกับพนักงานในร้านเพื่อเตรียมตัวปิดร้าน ก็มองออกไปที่หน้าร้านเป็นระยะ จนเริ่มไม่น่าไว้ใจเพราะมันมองจ้องมาที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ในร้าน และเหมือนน้องที่ตนรู้จักนั้นก็กำลังมองออกไปข้างนอกเช่นกัน จนสังเกตได้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มมีท่าทีลุกลน และเหมือนไม่กล้าที่จะลุกออกไปที่หน้าร้าน ก่อนจะหันไปบอกกับเขตแดนที่ยังไม่กลับว่าให้ออกไปดูว่าคนนั้นเป็นใคร โดยแกล้งเดินออกไปทิ้งขยะ
“พี่ฝากด้วยนะเขต เอาขยะไปทิ้งแล้วกลับบ้านได้เลย” ชายหนุ่มเอ่ยย้ำก่อนจะยื่นถุงขยะให้กับเขตแดน เพราะเขากับเขตแดนก็เห็นคนนี้มาสักพักแล้ว และมันจะเป็นอันตรายสำหรับลูกค้าผู้หญิงคนอื่นด้วย
“ได้เลยพี่ เดี๋ยวแอบถ่ายหน้ามันด้วยเผื่อเอาไว้แปะประกาศ ถ้ามันไม่ใช่คนแถวนี้ พี่จะให้คนของเรามาคอยดูแถวร้านไว้ไหม จะได้บอกอินทรีย์ให้ส่งคนมา” เขตแดนเอ่ยขึ้นพร้อมกับแอบขำนิดหน่อย ที่พูดถึงคนนั้นจนคนฟังถึงกับมองบนพร้อมกับเอาผ้ากันเปื้อนที่ถอดออกแล้วไล่ฟาด
“เพื่อนเล่นเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงเรียบก่อนจะรีบถีบเขตแดนให้ออกนอกร้านเพื่อไปทำตามภารกิจที่บอกก่อนหน้านี้
“อะไรของบอสเนี่ย ใจร้ายเป็นบ้า” ชายหนุ่มเดินออกมาตามที่คนเป็นเจ้าของร้านสั่งพร้อมกับขำออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้แล้วเสตามองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ จนอีกคนนั้นต้องโบกมือไล่ให้รีบกลับ
เมื่อเขตแดนออกไปแล้วหมอนั่นก็ทำตามที่สั่งอย่างดีพร้อมกับส่งรูปมาให้ดูว่าคนที่ยืนอยู่นอกร้านนั้นเป็นใคร และพอได้ดูรูปก็พบว่าเป็นคนที่เคยมาขอเบอร์หญิงสาวเมื่อปีก่อน แถมยังยืนอยู่ในมุมมืดของร้านอีกด้วย เห็นแบบนี้แล้วคงจะสะกดรอยตามคนตัวเล็กมาแน่นอน แบบนี้คงต้องอาศัยถ่วงเวลาเอาไว้สักหน่อยแล้วมันอาจจะถอยกลับไปเพราะมันดึกมากแล้ว
หลังจากที่เขตแดนออกไปได้สักพักใหญ่ รุ่นพี่คนนั้นก็ยังไม่ยอมไปไหนยังคงมองจ้องเข้ามาในร้าน และแล้วคนตัวเล็กก็เลือกที่จะลุกเพื่อเดินออกไปข้างนอก เห็นแบบนี้แล้วเขาคงปล่อยเอาไว้ไม่ได้ อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็ได้ อีกอย่างด้วยความที่ผู้หญิงตัวคนเดียวต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีสักนิด เขามีประสบการณ์เรื่องแบบนี้กับคนในครอบครัวมาแล้ว เขาจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับใครอีก ชายหนุ่มเลือกที่จะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กทันที
“น้องนา อยู่คุยกับพี่สักครู่ก่อนได้ไหม” เมื่อชายหนุ่มตัดสินใจเข้าไปหาคนตัวเล็กเเละเอ่ยให้อยู่คุยกับตนก่อน พร้อมกับสังเกตท่าทีของหญิงสาวที่ดูเหมือนโล่งใจ
“ได้ค่ะ พี่พีทมีอะไรหรือเปล่าคะ” คนตัวเล็กยิ้มให้กับพี่พีทที่มาชวนเธอคุย และรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องออกไปข้างนอกเพื่อกลับคอนโดมิเนียมในตอนนี้ ถึงมันจะดึกแล้วแต่ก็ยินดีที่จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“พอดีพี่อยากจะคุยกับเราเรื่อง เอ่อ… สักครู่นะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อพาหญิงสาวมานั่งคุยกันมุมหนึ่งของร้านที่ทำให้คนด้านนอกมองไม่เห็นและถอยกลับไป และให้คนตัวเล็กนั่งรอส่วนตัวเขาเองก็เลือกที่จะเดินไปปิดประตูหน้าร้านและหลังร้าน
“พี่พีทคะ... พี่เห็นคนตามหนูมาใช่ไหม” หญิงสาวเอ่ยไปอย่างไม่เกรงใจ เพราะอีกคนคงมีเหตุผลที่ทำแบบนี้ ถ้าปกติพี่พีทคงไม่ทำอะไรแบบนี้แน่นอน อย่างมากสุดก็ตอบรับกับคำแซวของเธอบ้างพอให้เธอไม่เสียหน้า
“ใช่ พี่เห็นมาสักพักแล้ว พี่กลัวว่าเราจะเป็นอะไรไป ถ้าเดินออกไปจากร้านพี่ตอนนี้” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความจริงใจ และหวังดี ตอนนี้มันดึกมากสำหรับการที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ต้องกลับคนเดียว และอีกอย่างบรรยากาศตอนนี้ในมหาวิทยาลัยมันก็มืดพอสมควรถึงจะมีเสาไฟเป็นระยะก็ตาม
“พี่เป็นห่วงหนู… พูดแบบนี้หนูก็เขินเป็นนะคะพี่พีท” คนตัวเล็กแอบคลี่ยิ้มบาง ๆ พร้อมกับใบหน้าอมชมพูระเรื่อที่มันค่อย ๆ เริ่มเด่นชัดขึ้น จนคนตรงข้ามนั้นสังเกตได้
“พี่พูดแค่นี้ก็หน้าแดงแล้วเหรอ” พี่พีทเอ่ยแซวเมื่อสังเกตเห็นแก้มเนียนใสตรงหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด จนต้องทักคนตัวเล็ก เพื่อหยอกล้อให้คลายบรรยากาศตึงเครียด
