เมื่อโทรศัพท์บอกพี่ชายเรียบร้อยแล้วทั้งสองคนก็พากันเดินทางเพื่อมุ่งหน้าไปยังคอนโดมิเนียมของหญิงสาวทันที และเมื่อพี่พีทถามว่าคอนโดมิเนียมอยู่ที่ไหน ก็ถึงกับตกใจเมื่อได้ยินชื่อ และชายหนุ่มเองก็บอกว่าที่นั่นเป็นคอนโดมิเนียมของน้องชายพี่พีท คนตัวเล็กก็เลยถึงกับบางอ้อว่าที่เจอพี่พีทวันนั้นคือเขาออกไปกับน้องชาย เกือบเข้าใจผิดแล้วว่าพี่พีทนั้นมาหาผู้หญิงที่นั่น เกือบไปแล้วเชียว แต่ถามไว้ก่อนก็ดีเหมือนกัน
อีกอย่างที่เธอไม่ถามเขามาตลอดว่าเขามีแฟนหรือไม่เป็นเพราะตอนนั้นคิดว่าอาจจะเป็นแค่ความประทับใจในช่วงแรกเลยคลั่งรักเขาขนาดนั้น จนในช่วงปีสองที่ไม่ได้เจอกันมันมีความโหยหามากกว่าการอยากเจอหน้าเขา แล้วก็เกือบถอดใจไปแล้วเพราะความห่างกัน เหมือนพี่เขานั้นหลบหน้าเธอ และวันนี้เหตุการณ์ที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาคงมีใจให้เธอบ้างแล้ว แบบนี้มันคงถึงเวลาที่จะพุ่งชนเขาให้อย่างจังสักที
“พี่พีทคะ” คนตัวเล็กหันไปหาพี่พีทที่กำลังขับรถอย่างตั้งใจก่อนที่เขาจะหันมาหาเธอ
“ครับ ว่าไงเอ่ย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย เพราะคนตัวเล็กหันมามองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป มันแฝงไปด้วยความจริงจังแต่ปนไปด้วยความขี้เล่น ต่างจากคนที่ผ่านเหตุการณ์น่ากลัวมา
“ทำไมพี่หล่อจัง” หญิงสาวยิงคำถามที่ไม่คาดคิดมาหาเขาแล้วแบบนี้จะให้เขาตอบอย่างไร
“นั่นสิ ทำไมพี่ถึงหล่อนะ” ชายหนุ่มตอบกลับแบบกวน ๆ ใส่และเป็นตามคาด หญิงสาวนั้นทำหน้าไม่เข้าใจแถมตอนนี้แก้มเนียนทั้ง สองข้างกลับพองโตขึ้นมาอย่างน่าเอ็นดูด้วยความที่งอนว่าเขาตอบไม่ตรงคำถาม
“พี่ตอบไม่ตรงคำถาม” คนตัวเล็กทำเป็นหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง พร้อมกับกอดอกอย่างเอาแต่ใจ ชายหนุ่มถึงกับอมยิ้มให้กับความน่ารัก
“โอเค พี่ไม่แกล้งแล้ว ที่พี่หล่อเพราะที่บ้านพี่หน้าตาดีทุกคน มาตรฐานเกรดเอทุกคนครับ” ชายหนุ่มตอบออกไปด้วยความมั่นใจ แต่หญิงสาวกลับอมยิ้มให้คำตอบของเขา
“อ๋อ… แบบนี้นี่เองค่ะ เกรดเอ ๆ ๆ ๆ” คนตัวเล็กย้ำคำที่เขาดูมั่นใจมาก เห็นแบบนี้เธอกลับรู้สึกดีและสบายใจมาก ที่ได้คุยและหยอกล้อกับพี่พีทได้อย่างสบายใจ แบบนี้ถือว่าพัฒนาความสัมพันธ์ไหมนะ เธอได้แต่คิดในใจ เพราะได้มองเขาจากด้านข้างตรงนี้ได้ใกล้ชิดก็มีความสุขแล้ว
“แล้วพี่พีทมีแฟนยังคะ” หญิงสาวถามพร้อมกับมองจ้องไปที่เขาอย่างอยากรู้คำตอบ และถ้ายังเธอจะได้เดินหน้าต่อแบบไม่รออะไรอีกแล้ว
“พี่… ไม่มีแฟนครับ” เขาเว้นระยะในการตอบ แต่เขาไม่มีความลังเลในการตอบเธอเลย เขาไม่อยากต้องมาหยั่งเชิงกับคนที่มีท่าทีจริงจังในตอนนี้
เมื่อได้ยินคำตอบของเขาบทสนทนาก็เงียบลง พี่พีทก็หันกลับไปสนใจเส้นทางตรงหน้าต่อ และเธอเองก็เริ่มพิมพ์รายงานเพื่อนสาวอย่างส้มโอผ่านข้อความว่าพี่พีทมาส่งเธอที่คอนโดมิเนียม ทำเอาเพื่อนสาวถึงกับพิมพ์กรี๊ดมาเกือบยี่สิบบรรทัดอย่างดีใจพร้อมกับเมาท์กันอย่างสนุกจนคนตัวเล็กเผลอขำออกมาเป็นระยะ ทำเอาพี่พีทต้องลอบหันมามองเธออย่างสงสัย
แต่แล้วรถที่กำลังแล่นไปอย่างปกติกลับเบรกกะทันหันทำให้หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าพิมพ์ข้อความคุยกับเพื่อนอยู่ ใบหน้าของเธอเกือบกระแทกเข้ากับคอนโซลรถ แค่เกือบเพราะมือของพี่พีทนั้นมาบังใบหน้าเนียนทำให้หน้าของเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ พร้อมมือที่เผลอปล่อยโทรศัพท์หลุดมือด้วยความตกใจ
“เป็นอะไรไหม” ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเธอไม่ได้ทันระวังตัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะพี่พีท ขอบคุณนะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้พี่พีท ด้วยหัวใจที่พองโตที่ก่อนหน้านี้เขาตอบว่าไม่มีแฟนทำให้เธอนั้นตัดสินใจจะเดินหน้าอย่างมั่นคง
ระหว่างทางกลับไปคอนโดมิเนียมที่ตอนนี้เกือบถึงแล้ว เธอลอบมองเขาจากด้านข้างพลางพูดในใจวนเป็นร้อย ๆ รอบ ว่าเขาหล่อ มองอย่างไรก็หล่อ ใจดีอีกต่างหาก พ่อของลูก พ่อของลูกเท่านั้น คนนี้เท่านั้น เพราะเธอก็รู้ว่าตัวเองก็ดีพอที่จะอยู่เคียงข้างเขา พร้อมจะอยู่กับเขาไปตลอด ตลอดทางเขาและเธอเผลอสบตากันบ้างแต่เป็นพี่พีทเองที่หันหนีเธอไปมองทางอื่น เธอได้แต่คิดในใจว่าเขากำลังขับรถ เขาอาจจะไม่ได้เขินเธอที่เธอไปจ้องเขาแบบนั้น จะว่าไปแล้วเขาก็หล่อจริง ๆ นั่นแหละ
“ใกล้ถึงแล้วนะ เตรียมตัวด้วยล่ะ” เขาเอ่ยบอกเมื่อใกล้ถึงที่หมายเพราะเธอจะได้เตรียมตัวหยิบสัมภาระ
“ทราบแล้วค่ะ หนูเตรียมของแล้ว” คนตัวเล็กชูของที่เธอเตรียมออกมาครบแล้ว พร้อมกับยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“พี่ชายรู้เรื่องแล้วเขาว่าไงบ้าง” ชายหนุ่มหมุนพวงมาลัยเพื่อกลับรถเพราะใกล้จะถึงคอนโดมิเนียมของหญิงสาวแล้ว แต่เขาทำเป็นชะลอความเร็วลง
“เขาบอกเขาจะจัดการเองค่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น” เมื่อตอบกลับไปก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เธอเองยังไม่ได้ขอบคุณเขาเรื่องวันนี้เลย แถมยังให้เขามาส่งถึงคอนโดมิเนียมอีกต่างหาก ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้กันนะยายนา นิสัยไม่ดีเลย เดี๋ยวคะแนนก็ติดลบพอดี
“โอเค ดีแล้ว มีให้ช่วยก็บอกได้นะ เรื่องกล้องวงจรปิดอะไรต่าง ๆ” พี่พีทเสนอตัวช่วยอย่างจริงใจพร้อมกับยิ้มให้เธอ และก็เห็นว่าเวลาเขายิ้มให้ เธอนั้นจะเขินจนหน้าขึ้นสีชมพูระเรื่อด้วยความเขินอาย มันยิ่งทำให้เธอดูน่ารักมากในสายตาเขา ว่าแล้วหัวใจเขาก็รู้สึกจี๊ด ๆ ขึ้นมา มันเป็นเพราะอะไรกันนะ
ระหว่างที่ใกล้ถึงคอนโดมิเนียมคนตัวเล็กกลับฉุกคิดขึ้นได้ว่า เธอโทรศัพท์บอกพี่ชายของตัวเองเรื่องเหตุการณ์ที่เธอถูกทำร้ายและบอกกับพี่ชายว่ามีคนจะไปส่งที่คอนโดมิเนียม แต่เธอไม่ได้บอกว่าใคร เธอรู้สึกว่าตอนนี้พี่ลีนั้นจะรู้ไม่ได้ว่าใครเป็นคนมาส่งเธอ ไม่ได้สิ ไม่ได้ พี่ลีจะยังรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด เธอยังไม่พร้อมที่จะแนะนำพี่พีทให้พี่ลีได้รู้จัก เพราะเธอไม่รู้จะบอกว่าเขาเป็นใคร แต่อีกใจก็แย้งขึ้นมาว่าให้บอกพี่ลีไปว่าเขาคือคนที่ช่วยเธอ แต่แล้วก็ต้องรีบตัดสินใจว่าควรทำอย่างไร
“พี่พีทคะ พี่ส่งแค่หน้าทางเข้าพอนะคะ เดี๋ยวนาเดินเข้าไปข้างในเอง พี่จะได้ไม่ต้องกลับรถให้เสียเวลา ขอบคุณมากเลยค่ะสำหรับวันนี้ที่ช่วยนาไว้ วันหลังนาจะเลี้ยงข้าวตอบแทนพี่นะคะ” เมื่อรถจอดเทียบหน้าทางเข้าคอนโดมิเนียม คนตัวเล็กก็รีบลงจากรถพร้อมกับหันมาโบกมือลาแล้วรีบวิ่งเข้าคอนโดมิเนียมทันที
