เมื่อคำว่า “หนึ่ง" พูดจบลง
หวางป่ายโซ่ก็ไม่รีรอ เขาเหนี่ยวไกปืนขึ้นมาในทันที
"ปัง!"
เสียงปืนดังขึ้น 1 นัด กระสุนยิงผ่านหูเจ้าอ้วนสวีไป
"โอ้ย!"
เจ้าอ้วนสวีโอดร้องอย่างน่าเวทนา เขากุมหูที่มีเลือดไหลแล้วถอยไปข้างหลังเรื่อยๆ ส่วนปากเขาก็ยังตะโกนไม่หยุดว่า “บ้าไปแล้ว! นี่มึงกล้ายิงจริง ๆ หรือนี่?!”
เขาคิดว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ขู่เขา นึกไม่ถึงว่าจะลงมือทําจริง ๆ
"ครั้งหน้า กูจะไม่ยิงที่หูแล้ว"
หวางป่ายโซ่ขยับปากกระบอกปืนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “กูจะถามมึงเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อย? หรือไม่ปล่อย?”
“มึง มึง..!"
เจ้าอ้วนสวีตกใจกลัวจนตัวสั่น
เขากลัวอีกฝ่ายจะฆ่าเขาไปแค่เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ
ในขณะที่เขาลังเลว่าจะยอมปล่อยดีหรือไม่ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นที่ประตู
จากนั้นชายชราผมหงอกคนหนึ่งที่พากลุ่มทหารยาม เดินเข้ามาด้วยกันอย่างร้อนรน
“เจ้าเมืองหวง?!"
เมื่อเห็นผู้ที่มา ทั้งโรงพักก็เงียบเสียงลงทันที
รู้ ๆ กันอยู่ว่า ชายชราที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้เป็นเจ้าเมืองที่เป็นตัวแทนสูงสุดของเมืองเจียงหลิงอย่างเป็นทางการ
เป็นผู้มีอำนาจที่แท้จริง!
"ฮ่าฮ่าฮ่า... เจ้าเมืองหวงมาแล้ว ไอ้คนที่แซ่ลู่! คราว
