"ใคร?"
การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ
ตอยแรก พวกเขาคิดว่าจะมีคนกระโดดตึก
แต่เมื่อพวกเขามองอย่างตั้งใจถึงจะพบว่า ร่างที่ตกลงมาจากที่สูงนั้น กําลังยืนอยู่ท่ามกลางฝนที่ตกหนักอย่างเงียบ ๆ
ในมือเขายังจับร่มสีดำอยู่
ลึกลับ แปลกประหลาด และมีความรู้สึกกดขี่ที่มองไม่เห็น
"คุณลู่ครับ มันอันตรายมาก หนีไปเร็ว!"
หลิวเฉียงตะโกนเสียงดัง
ศูนย์ศิลปะการต่อสู้หลงเวยได้ตามมาแล้ว ในเวลานี้ไม่วิ่งหนีไป ยังกระโดดลงมา นี่ไม่ใช่รนหาทางตายด้วยตัวเองหรือ?
"ไอ้หนุ่ม แกก็คือลู่เฉินอะไรนั้นหรือ?"
ผู้ดูแลหลงหันกลับมามองร่างสูงใหญ่และบางนั้น มุมปากเขามีรอยยิ้ม
"ผมเอง"
ลู่เฉินตอบรับ
"ฮ่าฮ่า...แกใจกล้าจังนะ หลังจากเห็นกูแล้ว ยังกล้าไม่หนีไปเหรอ?" ผู้ดูแลหลงยิ้มยิงฟัน
"ทำไมต้องหนีด้วย? คนที่ผมรอก็คือคุณแหละ" ลู่เฉินพูดอย่างสงบ
"โอ้?"
ผู้ดูแลหลงยักคิ้ว "น่าสนใจจริงๆ กูไม่เคยเห็นไอ้หนุ่มที่บ้าบิ่นอย่างแกมานานแล้ว "
"คุณลู่ครับ คนนี้แข็งแกร่งมาก การฝึกลมปราณขั้นสูงของเขาขนาดดาบก็ยากที่จะทำให้เขาบาดเจ็บเลย คุณและผมไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาเลย คุณรีบกลับไปที่ตระกูลฉาวเพื่อเรียกกำลังช่วยเถอะ ผมจะขวางไว้ให้
