“ใส่บาตรหรือคะ”
“จ้ะ เมื่อคืนป้าฝันไม่ค่อยจะดีเลย ใจคอชอบกลนัก นอนก็ไม่ค่อยจะหลับ”
“แค่ฝันหรอกค่ะ คุณป้า” มินตาปลอบโยน เห็นหญิงคนหนึ่งมองดูหล่อนเขม็ง หญิงที่หล่อนไม่เคยเห็นมาก่อน และเมื่อคุณสีดามองไปบ้างก็บอกว่า
“เด็กใหม่ เพิ่งมาจากบ้านคุณยาย ยังไม่ค่อยจะเก่าเท่าไหร่”
มินตารับรู้ไปอย่างนั้นเอง บ้านนี้ระเบียบมากพอที่จะทำให้เด็กผลัดเปลี่ยนเวียนหน้ากันมาบ่อยๆ เพราะคุณสีดาเป็นคนจู้จี้จุกจิกและเข้มงวดจนเกือบจะเป็นตึงไปเสียทุกเรื่องจะมีบ้านที่เธอผ่อนปรนให้คือลูกชาย...สาวิตต์อยู่เหนือกฎเกณฑ์ตึงเป๊ะทั้งหลายทั้งมวลเสมอมา
“ชื่อแม่แหวน” เธอกระซิบเบาลง “ป้าเห็นหน้าตามันแล้วก็ยังหวาดเสียว มันดูดีเกินไป ลูกกะตามันก็เหมือนกัน ส่อแววฉ่ำๆ เหมือนระริกระรี้กับผู้ชายหมดทั้งโลกก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาไว้ได้นานไหม กลัวจะให้ท่าพ่อเอ”
เป็นความกลัวของคนเป็นแม่ทุกคนนั่นแหละ...
“คุณเอคงจะไม่สนใจมังคะ”
“ถ้านังนี่มันคอยให้ท่าอยู่ล่ะ ป้ากลัวจะเป็นเรื่องของการพลาดท่ามากกว่า ยายมินเอ๊ย ถ้าเป็นอย่างนั้นละก้อป้าคงจะช้ำใจตายแน่เลย”
แต่มินตาก็ยังเชื่อว่าสาวิตต์จะไม่ทำเช่นนั้น และเมื่อผู้ชายไม่มีทีท่าเปิดกว้างก่อน ผู้หญิงน
