มินตาไม่ได้ขึ้นไปบนห้องทันทีหลังจากแยกจากศิลาแล้ว หล่อนเดินวกออกไปข้างนอกแล้วใช้เส้นทางกลับขึ้นมาทางสระน้ำ และนั่นทำให้หล่อนเลือกที่นั่ง
ริมสระที่ห่างไกลอีกฟากหนึ่งของศิลา หล่อนมองเห็นเขา หญิงสาวทำตัวลีบเพื่อไม่ให้เขาได้มองเห็น สัญญาณอันตรายยังแผ่รังสีจากตัวเขาเสมอ และเป็นสิ่งที่มินตายังไม่อยากได้รับรังสีพวกนี้มากเกินการจนเป็นอันตรายกับตัวเอง
และทำให้หล่อนได้เห็นลักษมี...นางเอกผู้สวยกระทั่งนอกจอทีวี...เรือนร่างในชุดว่ายน้ำเต็มตึงอวดโฉมอยู่ขอบสระก่อนจะพุ่งตัวลงไปในน้ำ
มีคนว่ายน้ำอยู่ไม่กี่คน ลักษมีกลายเป็นนางเงือกแสนสวยประจำสระไปเรียบร้อย การได้มองหล่อนดำผุดดำว่ายเป็นเรื่องน่าเพลิดเพลินใจอยู่ไม่น้อย
มินตานั่งเท้าคางมองภาพนั้น...หล่อนไม่รู้ว่าลักษมีคิดอย่างไร
จะรู้ถึงอันตรายหรือไม่ว่ากำลังจะคืบคลานเข้ามาถึงตัว
“คุณครับ...”
เสียงเรียกนั่นทำให้มินตาหันไปมอง แล้วก็ได้เห็นบริกรหนุ่มมายืนอยู่ไม่ห่างมากนัก ถือถาดวางแก้น้ำทรงสูงประดับด้วยดอกกล้วยไม้มาดอกหนึ่ง
“น้ำส้มคั้นครับ”
“ฉันไม่ได้สั่งนี่”
“มีคนสั่งให้คุณ”
เสียงบอกแล้ววางถาดนั้นลงบนโต๊ะใกล้ๆ กัน มินตารู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากศิลา
