จวนอุปราช
ตำหนักใหญ่ปลายเท้าเยื้องย่างก้าวขึ้นบันไดหินทอดยาวไปยังประตูจวนขนาดมหึมา ท่ามกลางกองทหารอารักขาภายในจวนอุปราชต่างพากันยืนเรียงรายรักษาการณ์อยู่บริเวณด้านหน้าอย่างหนาแน่น และกระจายกำลังไปรอบขุนเขาหลงเมิ่ง พร้อมบานประตูใหญ่ทางเข้าจวนอุปราชค่อยๆ เปิดกว้างออกเพื่อต้อนรับว่าที่พระชายาพระองค์ใหม่ของอินอวิ๋นหยาง อุปราชแห่งหยวนเป่ย
อาภรณ์ขาวพลิ้วไหวสะบัดไปมาตามสายลมพาดผ่าน กระทบกายอรชรแน่งน้อยกำลังเดินเข้ามายังภายในจวนอุปราชที่มีเนื้อที่กว้างขวางมองไปไกลสุดลูกหูลูกตา ท่ามกลางการเยื้องย่างกลีบดอกเหมยขาวถูกกระแสลมพัดพาร่วงหล่นตกลงบนกายงาม ราวกับว่าต้อนรับการกลับมาของสตรีที่ผ่านเวลาแห่งความตายและได้หวนกลับคืนมาอีกครั้ง ในฐานะพระชายาดุจเดิมเบื้องหน้าคือบุรุษผู้ลือนาม สวมอาภรณ์ขาว ผึ่งผาย งามสง่าเต็มไปด้วยความองอาจ รับกับใบหน้าหล่อเหลาผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบุรุษรูปงามที่ในรอบหนึ่งพันปีจะปรากฏขึ้นเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น อินอวิ๋นหยางอุปราชหนุ่มลือชื่อ ยืนรอรับนางเข้าจวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างเปี่ยมสุข ท่ามกลางกลีบดอกเหมยขาวโปรยไปตามทางที่หยางเฟยอี้กำลัง
