อุปราชหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าละริมฝีปากออกจากช่อกุหลาบของคนงามช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ วางสะโพกของนางลงบนหมอนเหมือนอย่างเก่า ทำให้ส่วนโหนกนูนของความเป็นหญิงยังคงลอยเด่นอยู่เช่นเดิม ร่างเย้ายวนยังนอนหายใจระทดระทวยด้วยความอ่อนแรงกับบทรักร้อนแรงที่พระองค์ได้มอบให้
ร่างสูงใหญ่ของอุปราชหนุ่มโน้มตัวลงไปสวมกอดร่างงามที่นอนกายสั่นระริกอยู่บนฟูกนอน นางโอบกอดตอบร่างกำยำของพระองค์ ลมหายใจเข้าออกสั่นสะท้านกับความสุขสมที่เกิดขึ้น ใบหน้าสวยซึ้งอิงซบลงไปบนแผงอกกว้าง ฝ่ามือเรียวลูบไล้ไปทั่วแผงอกอย่างเบามือ ทำให้อ้อมกอดของอินอวิ๋นหยางนั้นรัดร่างงามของนางเอาไว้แน่นขึ้นไปอีก ก่อนที่ร่างของคนงามจะถูกจับให้พลิกลงมานอนใต้ร่าง และพระองค์เป็นฝ่ายอยู่เหนือร่างแม่สาวน้อย ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมาจรดที่ริมฝีปากสีชมพูอย่างนุ่มนวล ปลายลิ้นร้ายกาจยังคงซุกไซ้ควานหาความหวานจากริมฝีปากอวบอิ่มของนางไม่รู้เบื่อ ลิ้นร้ายรุกเร้ารัดเกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นน้อยๆ ของนางด้วยความดุดันและเร่าร้อน “ข้ารักเจ้า...ผีเสื้อน้อยแสนสวยของข้า” อุปราชหนุ่มเอ่ยคำรักมอบให้กับนางผู้เป็นดวงใจตรงหน้า ดวงตาสองคู่มองสบตาซึ้งให้แก่กันแ
