เช้าวันใหม่ของสเวนช่างสดใสเสียจริง ในขณะที่อีกคนนั้นนอนน้ำตาตกในอยู่
"กูไม่น่าใจง่ายเลย เป็นลูกผู้ชายแท้ๆ แต่ไปนอนครางอยู่ได้ร่างผู้ชายอีกคน ฮืออออ" ซาว่าคร่ำครวญอยู่ภายในใจ เขาโกรธตัวเองจนเนื้อตัวสั่นไปหมด "กูไม่น่าคะยั้นคะยอให้มันเปิดของขวัญเลย" เขานึกโทษทุกอย่าง ทั้งราชาที่ให้ของขวัญแบบนั้นมา ทั้งตัวเองที่ปล่อยให้อารมณ์อยากชักนำ และสุดท้ายก็
"โอ๊ย พี่เจ็บนะ โอ๊ยๆๆๆๆ"
เขาลุกขึ้นเอาหมอนฟาดใส่สเวนสุดแรง "แกนะแก นี่แน่ะๆๆๆๆ" เขาตีไม่ยั้งแต่สเวนก็ไม่คิดสู้ "โอ๊ยพอแล้ว เจ็บนะเนี่ย" สเวนเลยจับมือเขาไว้ ก่อนจะ
"อะ"
พลิกขึ้นมาคร่อมร่างซาว่าไว้ "ถ้าไม่หยุด พี่จะทำอีกนะ" เขาหอมแก้มซาว่าแรงๆแล้วลุกขึ้นเดินจากไป
"เฮ้ย โคเรย์เตรียมยาบำรุงไว้ให้เมียฉันด้วยนะ"
"ได้ครับท่าน"
"ไลล่า เอาอาหารที่ให้พลังงานเยอะๆด้วย"
"ได้สิคะ"
สเวนเดินยิ้มไปทั่วบ้าน หน้าตาเบิกบานกว่าครั้งไหนๆ "เมียเรานี่นะ น่ารักกก" เขาอยากประกาศให้ทั้งโลกรู้ไปเลย
ว่าซาว่าน่ะ เป็นของเขาแล้ว
ส่วนซาว่านั้น
"โดดลงไปตรงนี้จะตายมั้ยนะ" ผมยืนเหม่ออยู่ที่หน้าต่าง มองพื้นดินสีน้ำเงินเบื้องล่างแล้วก็ใจหาย
นี่ผมจะตายอีกรอบแล้วเหรอเนี่ย
"เฮ้ยๆๆ ค
