ฉินเย่ว์เจียวไล่น้องสาวสองสามคนลงจากรถม้า
“เย่ว์หนู ขับรถม้าของเจ้าดี ๆ อย่าแอบมองล่ะ เฮ้อ เจ้าจะแอบมองก็ไม่เป็นไร ผลิดอกออกผลให้กับนายท่านเป็นความรับผิดชอบของเจ้าเหมือนกัน”
“พี่เย่ว์เจียว พี่พูดอะไรเนี่ย”
ใบหน้าที่จริงจังของเย่ว์หนูมีอาการหน้าแดงระเรื่อ
นางพกดาบทุกวันและนำหน่วยพิทักษ์คอยเพื่อปกป้องความปลอดภัยคนทั้งตระกูลของเฉินฝาน จนเกือบลืมไปว่าตนก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน
ฉินเย่ว์เจียวไม่สนใจเย่ว์หนู นางหยิบเหล้าสองขวดที่ห้อยอยู่รอบคอตลอดทางและเปิดฝาออก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นแล้วเทเข้าปากดื่มอึก ๆ
“ตุบ!” ฉินเย่ว์เจียววางขวดเหล้าลงบนแผ่นไม้ของรถม้าอย่างแรง “นายท่าน เรามาเริ่มกันเถอะเจ้าค่ะ”
ขณะที่พูด นางพลอยถอดเสื้อผ้าของเฉินฝานไปด้วย
“......” เฉินฝานพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้เอาจริงหรือนี่!
เสื้อผ้าของเฉินฝานถูกนางถอดออกเกือบหมด แต่เฉินฝานไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทำให้ฉินเย่ว์เจียวรู้สึกกังวล
เวลานายท่านอยู่กับเย่ว์โหรวและปานิว เขาไม่ได้เป็นแบบนี้ เขาจะกอดพวกนาง จากนั้น…...
“นายท่าน ทำไมไม่ขยับเลยเจ้าคะ เร็วเข้าสิเจ้าคะ!” ฉินเย่ว์เจียวกังวลเล็กน้อย หลังจากเหล้าเข้าปาก ใบหน้าของนางแดง
