"จะทำอะไรก็ให้มันพอดีหน่อยนะ ไม่ใช่ให้ความอยากมาครอบงำ จนทำอะไรน่าเกลียดไม่เลือกสถานที่แบบนี้" ลูกชุบหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียง พร้อมทั้งประโยคไม่รื่นหูดังตามหลังมา ก่อนจะหันกลับมามอง
"ขอบคุณนะคะที่เตือน" โรสเดินยิ้มเข้ามาหา จ้องหน้าลูกชุบด้วยสายตาหยามเหยียด
"อาจารย์บอกแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าอีกไม่นานอาจารย์กับพี่เสือก็ต้องแต่งงานกัน ทำไมถึงยังทำตัวเหมือนของฟรี ที่เขาอยากจะหยิบกินเมื่อไหร่ก็ได้แบบนี้ล่ะ" ลูกชุบยิ้มให้
"แต่เท่าที่หนูถามคุณเสือ คุณเสือบอกหนูว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับอาจารย์แล้วนะคะ ไม่ได้รักอาจารย์แล้ว หนูไม่รู้ว่าคุณเสือพูดจริงหรือหลอก แต่หนูก็ขอเลือกที่จะเชื่อคุณเสือค่ะ ขอบคุณอาจารย์โรสนะคะที่เป็นห่วงและหวังดี แค่นี้ใช่ไหมคะ หนูจะได้ไปเรียนวิชาอื่นต่อ" โรสเชิดหน้ากำมือแน่น เมื่อถูกเด็กที่คิดว่าใสซื่อไร้เดียงสาอย่างลูกชุบย้อนเข้าให้อย่างเจ็บแสบ
ส่วนลูกชุบเมื่อไม่ได้รับคำตอบจากคนตรงหน้า จึงเดินจากมาพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาทางปากอย่างโล่งอก ที่ไม่ถูกโรสตบหน้าเข้าให้ และยังนึกชื่นชมตัวเองในใจ ที่กล้าดียังไงถึงได้ปากดีขนาดนั้น
เสียงโทรศัพท์มือถือ
