ก๊อก! ก๊อก!
สิ่งที่ลิตากลัวก็ไม่ทันขาดคำ จู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นทำเอาร่างบางสั่นเทา ใบหน้าหวานเลิ่กลั่ก
"นายครับ ท่านประธานใหญ่มาครับ"
"มันทำอะไรผิดรึไง ฉันถึงยังเข้าไปไม่ได้" เสียงชายชรากำลังตวาดลูกน้องคนสนิทของแม็กเครย์ดังลั่นทำเอาลิตารีบเงยหน้ามองแม็กเครย์ด้วยความตกใจระคนมึนงง
"แต่งตัวให้เรียบร้อยซะ ท่านปู่กำลังมา"
"คะ?" ลิตาถึงหน้าเหวอเมื่อได้ยินถ้อยคำชัดเจนที่แม็กเครย์บอกกับเธอ
เขาเองก็รีบแต่งตัวลวกๆ แล้วจึงเดินมายืนรอแขกผู้มาใหม่ที่มีสายเลือดเดียวกันกับเขาบริเวณโซฟากลางห้อง ซึ่งก็ไม่ต่างกับเด็กสาวกำลังก้มสำรวจชุดยูนิฟอร์มด้วยความลุกลี้ลุกลน โชคดีแค่ไหนที่เธอไม่ได้ถูกแม็กเครย์จับถอดเสื้อผ้าออกเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน
แกร็ก!
ตึก ตึก ตึก
เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่ของชายชราที่ดูน่าเกรงขาม ส่วนสูงที่หน่วยเซนติเมตรน้อยกว่าแม็กเครย์แต่ยังถือว่าสูงกว่ามาตรฐานชายไทย ใบหน้ามีส่วนคล้ายกับมาเฟียหนุ่ม ก้าวเท้าเดินด้วยความมั่นคง
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคมกริบบนใบหน้าเพ่งมองไปที่แม็กเครย์และไล่สาวตาไปที่เด็กสาวอยู่ในชุดยูนิฟอร์มกำลังมีท่าทีประหม่า เธอจึงยกมือขึ้นไหว้ด้วยความนอบน้อม
