“คุณยังไม่ได้ตอบผมเลยนะครับ” อเล็กซานเดอร์มองมาที่เธอ พลางเอ่ยถาม
“ตอบเรื่องอะไรเหรอคะ” เธอก็ยังคงไม่กล้าสบตาเขาซึ่งๆ หน้าเช่นเคย
“คุณคิดว่าคาซานดราเข้าใจเรื่องที่เราพูดคุยกันจริงๆ เหรอครับ”
“ฉันเชื่ออย่างนั้นค่ะ อแลนนิสบอกว่าคุณหมอที่ทำการรักษาให้เธอก็บอกว่าเธอเข้าใจทุกอย่างไม่ใช่เหรอคะ”
“ถึงหมอจะบอกอย่างนั้น แต่ถ้าเธอเข้าใจคำพูด... ทำไมเธอถึงไม่ยอมคุยตอบโต้ ทำไมเธอไม่ลุกยืน เดิน นั่ง หรือทำอะไรด้วยความคิดของตัวเองแม้แต่ครั้งเดียว ทั้งๆ ที่หมอก็บอกว่าร่างกายเธอเป็นปกติทุกอย่าง” เขาระบายลมหายใจคล้ายคนเหนื่อยล้า
“ฉันคิดสมองของเธอคงถูกบางอย่างปิดกั้นเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถถ่ายทอดความคิดออกมาเป็นการกระทำได้ด้วยตัวเอง... เรื่องสภาพจิตใจของคนมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากนะคะ... คุณไม่เคยได้ยินเรื่องที่คนช็อกจนลืมวิธีพูดไปเลยเหรอคะ ฉันว่าคุณคาซานดราก็คงเป็นคล้ายๆ กัน เพียงแต่จิตใจของเธออ่อนแอกว่าที่คนอื่นจะเข้าใจได้”
ฟังความคิดเห็นของรมิตาแล้วชายหนุ่มถึงกับทึ่ง ไม่อยากคิดว่าคนมีความคิดอย่างเธอจะมาประกอบอาชีพเป็นแม่บ้านโรงแรม
ซึ่งอันที่จริงแล้ว... เขาเองก็ไม่เคยล่วงรู้ถึงเรื่องส่วนตัวหรือความ
