บนระเบียงชั้นสองนอกห้องพักทางปีกซ้ายของตัวอาคาร รมิตายืนทอดสายตาไกลออกไปยังขอบฟ้าอันมืดมิด แสงริบหรี่จากดวงไฟของเรือหาปลากลางทะเลดูไม่ต่างอะไรจากความหวังที่จะรอดพ้นไปจากคฤหาสน์หลังนี้
ลมทะเลยามค่ำพัดกระโชกมาต้องร่างจนสั่นสะท้าน หญิงสาวจึงกระชับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่พาดคลุมอยู่บนไหล่ด้วยความหนาวเย็น ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
ห้องนอนเก่าของอแลนนิสเป็นห้องขนาดย่อม เมื่อเทียบกับห้องนอนของคาซานดราที่อยู่ติดกัน แต่หากเปรียบเทียบกับห้องพักของโรงแรมที่เธอเคยทำงานแล้ว นับว่ายังใหญ่กว่าห้องเตียงคู่ทั่วๆ ไปถึงสองเท่าตัว
หลังจากดูแลจนคาซานดราหลับสนิทไปเมื่อตอนสองทุ่มกว่าๆ รมิตาจึงกลับเข้ามาในห้อง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะออกไปยืนทอดถอนอารมณ์อยู่ริมระเบียงนานเกือบครึ่งชั่วโมง
หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่ม ปิดโคมไฟที่โต๊ะข้างหัวเตียง นอนหลับตาเนิ่นนาน หวังจะดับสติสัมปชัญญะของตนในคืนนี้ หากไม่นานก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอเพ่งมองเพดานห้องท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงไฟริมสระน้ำด้านนอกของคฤหาสน์ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาภายใน ทำให้สายตาของเธอปรับสภาพได้อย่างรวดเร็ว กระทั่งมองเห
