.
.
ต้นหยกสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่สาดส่องมายังเตียงที่เธอนอนอยู่ โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดจึงไม่จำเป็นต้องตื่นเช้า ต้นหยกมองโทรศัพท์ของตนก็เห็นว่าไม่มีข้อความใดๆ เข้ามาอีก บนเตียงของเธอก็ว่างเปล่าไม่มีร่องรอยของผู้มาเยือน เธอมองนาฬิกาในโทรศัพท์ก็พบว่ามันจะสิบโมงแล้ว จึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวสบายๆ แล้วลงไปข้างล่าง
อาลี่เห็นต้นหยกลงมาพอดีก็รีบเดินเข้าไปหาทั้งที่ยังถือโทรศัพท์อยู่ สีหน้าดูเป็นกังวลก่อนจะก้มมองต้นหยกและโทรศัพท์สลับกัน
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ค่ะ...นัง...เอ่อ เจินส่งข้อความมาตั้งแต่เช้ามืดว่าไม่สบาย ให้พาไปโรงพยาบาลหน่อย แต่ลี่พึ่งมาดูเมื่อกี้นี้ จนตอนนี้เจินยังไม่ออกจากห้องมาเลยค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า”
“อ้าว...งั้นเรารีบไปดูกันเถอะ”
“ค่ะๆ”
อาลี่เดินนำไปยังห้องเจินพร้อมกับถือพวงกุญแจสำรอง ก่อนจะไขประตูแต่ปรากฏว่าประตูกลับไม่ได้ล็อก อาลี่ขมวดคิ้วสงสัยไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นทำเอาอาลี่ถึงกับช็อกค้าง ต้นหยกมอ
