“นางนพมาศต้องเป็นสาวพรหมจรรย์ค่ะ” ใช่หรือเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้เธอคิดได้แค่นี้
“มันไม่มีเครื่องตรวจเยื่อพรหมจรรย์บนเวทีหรอกน่า”
“แต่ถ้าคนอื่นเขารู้ล่ะคะ”
“ใครๆก็รู้ว่าคุณเป็นเมียผม คงไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นสาวบริสุทธิ์หรอก”
“ถึงไม่มีใครเชื่อแต่เราก็ไม่ควรทำให้งานนี้แปดเปื้อนนะคะ อีกอย่างงานนี้เป็นงานบุญด้วย ขวัญก็อยากจะได้บุญแบบเต็มๆ คุณก็จะได้บุญด้วยไงคะ ทำอะไรก็จะได้เจริญรุ่งเรือง”
“คนอื่นที่เข้าประกวดก็ไม่รู้จะเป็นสาวพรหมจรรย์หรือเปล่าเหอะ”
“คนอื่นก็ช่างเขาสิคะ เรารู้ตัวเราเองว่าบริสุทธิ์ก็เป็นพอ” เมื่อพูดจบเพียงขวัญก็แทบกลั้นหายใจ รอคอยว่าเขาจะตอบกลับมายังไง ในเมื่ออะไรๆของเขายังทิ่มน้องสาวเธออยู่ ถึงแม้จะแค่ภายนอกก็เถอะ มันก็ทำให้เธอไม่วางใจอยู่ดี
เหมันต์พ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ ขบกรามสะกดกั้นอารมณ์อย่างยิ่งยวด แม่ตัวดีเล่นเอาบาปบุญมาอ้าง นักบุญอย่างเขาจึงกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะเดินหน้าต่อเต็มกำลัง หรือจะรอคอยวันที่เจ้าหล่อนลงมาจากเวทีประกวดก่อนดี
“คุณจะต้องชดใช้ความรู้สึกของผมเพียงขวัญ และผมจะให้คุณชดใช้จนสาสมเลย คอยดูเถอะ...ลงจากเวทีเมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะได้เห็นแสงเดือนแสงตะวัน” ร่า
