เล่ห์รักพรางสิเน่หา

เล่ห์รักพรางสิเน่หา

last updateLast Updated : 2025-02-02
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
124Chapters
1.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

นิยายโรมานซ์ สลับตัวแต่งงานชดใช้หนี้และทดแทนบุญคุณ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ แต่ลงท้ายอย่างไรก็รัก ผู้ชายขี้เอา...แต่ใจ ได้กล่าวไว้

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1

ذهبت روان الشمري إلى إحدى الحفلات لتصطحب فهد العدلي، لكنها توقفت عندما سمعت أصوات الحديث في الداخل.

قال أحدهم: "يا فهد، عادت سلوى إلى البلاد، فماذا ستفعل مع روان؟"

أجاب فهد بصوت هادئ: "ماذا تعني بماذا سأفعل؟"

"ألست مرتبطًا بروان منذ ثلاث سنوات؟ كيف ستختار بينهما بعد عودة سلوى؟"

ومن خلال فتحة الباب، رأت روان فهد يشعل سيجارة.

وسط ضباب الدخان، صمتَ لوهلة، ثم قال بصوت خافت: "لا أعلم، لا أريد إيذاء روان، لكني في نفس الوقت لا أستطيع نسيان سلوى."

تنهد أحد الأصدقاء وهو يقول: "سلوى هي حبك الأول الذي لا تستطيع نسيانه، قصَّة حبكما في الماضي كانت خيالية، ومن الطبيعي ألا تنساها."

تدخل صديق آخر وقال: "لكنك على علاقة بروان منذ ثلاث سنوات، وهي جميلة جدًا، ألا تزال غير قادر على نسيان سلوى؟"

فرك فهد صدغيه، وقال بتعب: "إن روان حقًا فتاة جميلة جدًا، لكني تقربت منها في البداية فقط لأنها تشبه سلوى إلى حد ما، وطوال تلك السنين كنت أبحث فيها عن أي أثر لسلوى."

فقال صديقه: "إذن هي مجرد بديل بالنسبة لك؟" ثم تنهد وقال: "أشعر بالأسف عليها."

فسأله صديق آخر: "ومتى تنوي أن تنفصل عنها؟"

نفض فهد رماد السيجارة وقال: "ليس الآن، روان فتاة مطيعة وعقلانية، ويصعب عَلَيَّ التخلي عنها."

ربت أحد الأصدقاء على كتفه قائلًا: "يا فهد، لا يمكنك الحصول على كلتاهما، عليك أن تحسم أمرك."

قال أحدهم بلا مبالاة: "وما المشكلة في ذلك؟ ليواعد الاثنتين معًا، إن كنت تشعر بالذنب تجاه روان، اشترِ لها بعض الهدايا لإرضائها، فلا شيء أسهل من إرضاء النساء."

ضحك فهد بسخرية: "أتظن أن جميع الناس مثلك يواعدون ثلاث أو أربع فتيات في وقت واحد؟ أنا لست بهذا الانحلال."

خارج الباب، ابتسمت روان بسخرية، واستدارت بهدوء لتغادر.

خرجت من المطعم، وسارت بمحاذاة النهر، تسترجع ذكرياتها مع فهد خلال هذه السنوات.

ثلاث سنوات من المواعدة، كانت تظن أن الحب بينهما متبادل.

لكن اتضح أنها لم تكن سوى بديل لحبه الأول.

وقفت روان على ضفة النهر، على يسارها شارعٌ مزدحم، وعلى يمينها نهر جاري.

نزلت دمعة من طرف عينها.

والريح القوية القادمة من النهر تطاير شعرها.

اتخذت روان قرارًا في تلك اللحظة.

أخرجت هاتفها واتصلت برقم ما.

"مرحبًا، أبي...أوافق على العودة للمنزل والزواج من أجل مصلحة العائلة."

زاد ظلام الليل من خفوت ضوء المصابيح، وبدأت الحشرات تحوم حولها.

وقفت روان تحت المصباح تتأمل سماء الليل الشاسعة، وقالت بصوت خافت: "لا شيء يا أبي، لقد اكتفيت من اللهو، وأريد أن أستقر وأتزوج."

"كنت مخطئة حينها، كان هذا جهلًا مني، لم يكن علي أن أتشاجر معكم وأهرب من المنزل، الآن فهمت كل شيء."

"سأعود إلى مدينة سرابيوم بعد أن أنهي أموري هنا."

...

مشت روان طويلًا بمفردها، وكان الوقت قد تجاوز العاشرة ليلًا عندما عادت إلى فيلا مجمع السكينة.

رأتها الخادمة سميرة، وسلمتها وعاءً به عصيدة مغذيَّة.

"آنسة روان، مرحبًا بعودتكِ، هذه العصيدة حضَّرتها للسيد، صحيح؟ لقد بردت، فأعدت تسخينها، كنت على وشك أن أصعد لأعطيه إياها، لكن بما إنكِ هنا، هل تفضلين أن تأخذيها له بنفسكِ؟"

لم تقل روان شيئًا، أخذت العصيدة وصعدت بها إلى غرفة النوم.

عندما فتحت باب الغرفة، كان المكتب خاليًا، وشاشة الكمبيوتر مضاءة، لكن فهد لم يكن هناك.

هناك صوت ماء يأتي من الحمام، والأنوار بداخله مضاءة.

هل يستحم مبكرًا اليوم؟

وضعت العصيدة جانبًا.

لفت انتباهها صوت إشعارات رسائل الواتساب التي لا تتوقف من الكمبيوتر.

حركت الفأرة وفتحت الرسائل.

كانت من سلوى.

"يا فهد، لقد عدت، وسأصل إلى مطار المرسى في الساعة الحادية عشرة والنصف الليلة، هل يمكنك أن تأتِ لاستقبالي؟"

هذه الرسالة أُرسلت قبل عشر دقائق.

إذًا فهو يستحم ليذهب لاستقبال حبيبته السابقة.

"فهد، لقد افتقدتك كثيرًا ولم أستطع نسيانك خلال هذه السنوات، أشعر بالندم لأنني تركتك من أجل مستقبلي الوظيفي."

"كنا عنيدين، كلانا لم نعرف كيف نقدم التنازلات، أنا أعلم أنك لا تزال تكن لي بعض المشاعر، أليس كذلك؟"

"يا فهد، لقد واعدت عدة رجال في السنوات الماضية، لكنني انفصلت عنهم جميعًا بعد فترات قصيرة، شعرت دائمًا أن شيئًا ما ينقص العلاقة، وأدركت متأخرةً أن قلبي لا يزال يحبك "

"لم أكن أجرؤ على العودة إلى مدينة المرسى، خوفًا من ألا ترغب في رؤيتي، وخوفًا من وجود امرأة أخرى في حياتك، أو أنك لم تعد تحبني."

"كنت أنا المخطئة حينها يا فهد، فهل يمكنك أن تسامحني؟"

كانت روان تقرأ بصمت، وقد ضاق بها صدرها.

كانت على وشك إغلاق المحادثة ومغادرة الغرفة، لكنها رأت أن فهد قد رد على رسائلها.

"سلوى، أريد أن أسألكِ سؤالًا واحدًا فقط، هل لا زلت تحبينني؟"

كان يرد من هاتفه أثناء الاستحمام رغم أن حاسوبه متصل.

اهتز قلب روان قليلًا.

كان مشغولًا دائمًا بعمله، ونادرًا ما يرد على رسائلها.

اعتادت ذلك، وتجنبت إرسال الرسائل كثيرًا كي لا تزعجه.

لكنه يرد الآن على رسائل سلوى حتى وهو في الحمام.

هناك فرقٌ واضح بين من يحب ومن لا يحب.

ردت سلوى في نفس اللحظة.

"نعم أحبك، وأحبك أنت فقط."

"إذًا سأذهب لإستقبالكِ."

في تلك اللحظة، شعرت أن علاقتها العاطفية طيلة ثلاث سنوات كانت مجرد مزحة.

أغلقت روان المحادثة بصمت وأعادت الفأرة لمكانها، وكأن شيئًا لم يحدث.

نزلت إلى المطبخ، وغرفت لنفسها أيضًا وعاء من العصيدة، وأخذت تأكل منها ملعقة تلو الأخرى.

كانت معدة فهد ضعيفة، لذا تعلمت إعداد هذه العصيدة المغذية للمعدة خصيصًا له، كانت تنقع زهور الزنبق والشعير الصيني والفاصوليا الحمراء في الماء المغلي، ثم تضيف حبوب الدخن، وتضيف أيضًا البطاطا الصينية الطازجة المقطعة قبل أن تنضج.

كانت هذه العصيدة تستغرق وقتًا وجهدًا كبيرًا، لكنها داومت على إعدادها له سنتين كاملتين؛ فقط لأنه قال ذات مرة إنه يحبها.

أنهت وعاء العصيدة، ونزل فهد من الأعلى.

كان قد استحم بالفعل، وجفَّف شعره، وارتدى ملابس نظيفة ومنعشة.

سألها: "أين ذهبت؟ لم أرك عندما عدت."

أجابت روان بصوت خافت: "خرجت لأتمشى قليلًا."

توجه نحو الباب وقال: "عندي أمر مهم لذا سأخرج، إن شعرتِ بالنعاس، نامي ولا تنتظريني."

خفضت طرفها، وقالت بصوتٍ خافت: "حسنًا."

سألته روان: "هل ستعود الليلة؟"

توقف لثوانٍ وهو يلبس حذاءه، ثم قال: " هناك أمرٌ طارئ في الشركة، وإن انتهيت منه في وقتٍ متأخر، فلن أعود."

فقالت بدون أن تحدث ضجة: "حسنًا."

لطالما كانت روان فتاة عاقلة.

لم يفكر فهد كثيرًا، وخرج دون أن يلتفت.

صعدت روان إلى الأعلى، وفتحت غرفة فهد، ورأت أن وعاء العصيدة بجانب الكمبيوتر لم يُمس.

وصلتها رسالة على الواتساب من خطيبها حمدي الذي دبَّرته لها عائلتها.

حمدي: "يا رورو، متى تنوين العودة إلى سرابيوم؟"

كان في نظرها الأخ الكبير اللطيف الذي يسكن بجوارهم، لم تعتبر مناداته لها بـ"رورو" اسمًا حميميًا يناديه الخطيب لخطيبته، بل مثل نداء الأخ لأخته الصغيرة.

"عندما أنهي أموري هنا."

حمدي: "حسنًا، أخبريني إن احتجتِ شيئًا."

"شكرًا لك أخي حمدي."

حمدي: "نامي مبكِّرًا، تصبحين على خير."

في تلك الليلة، لم يعد فهد إلى المنزل.

في صباح اليوم التالي، كان رنين الهاتف هو من أيقظها.

"مرحبًا؟"

"يا روان، عيد ميلادي بعد غد، تذكري أن تحضري الحفلة!"

نظرت إلى الاسم على الهاتف وقد غلبها النوم.

إنها ليلى، إحدى معارف فهد، كانت علاقتها بها جيدة.

"حسنًا، أرسلي لي الموقع."

أغلقت الهاتف، ونهضت من السرير وتجهَّزت، ثم غادرت إلى مركز التسوق لتختار لها هديَّة.

اختارت عقدًا جديدًا من ماركة مشهورة يتناسب مع ذوق ليلى.

...

في يوم الحفلة، حضرت روان مبكرًا.

قدَّمت لها الهديَّة قائلة: "عيد ميلادٍ سعيد يا ليلى."

أخذت ليلى الهديَّة، وشكرتها بأدب.

وبينما كانتا تتحدثان، دخل فهد متأخرًا ممسكًا بيد امرأة غريبة.

وحين تلاقت نظراتهما، تجمد مكانه وقال بدهشة: "روان، لماذا أنتِ هنا؟"
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
124 Chapters
ตอนที่ 1
“ฟ้าไม่ไปนะคะคุณแม่ บ้านนอกบ้านนาอย่างนั้น ฟ้าจะอยู่ได้ยังไง ให้ขวัญไปสิคะ” เพียงฟ้าหน้างอง้ำ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจอย่างที่เธอเคยใช้แล้วได้ผลประจำ“แต่คุณลุงกับคุณพ่อของเราตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะไว้แล้วนะฟ้า ว่าจะให้ฟ้าแต่งงานกับตาเหม” คุณพรจันทร์ถอนหายใจหลายครั้งแล้ว ในขณะที่พยายามเกลี้ยกล่อมบุตรสาว“ก็ในเมื่อคุณพ่อกับคุณลุงเสียไปแล้ว เราก็ยกเลิกสัญญาไปสิคะ ท่านทั้งสองคงไม่ฟื้นคืนชีพมาทวงสัญญากับเราหรอกค่ะ”“ฟ้า! หนูก็รู้ว่าคุณลุงท่านมีพระคุณกับคุณพ่อและครอบครัวเรามากมายแค่ไหน หลังจากคุณพ่อเสีย คุณลุงก็คอยช่วยเหลือเรามาตลอด หนี้ตั้งหลายล้านบาทท่านก็ยกให้ มิหนำซ้ำทางนั้นยังให้ค่าสินสอดในการแต่งงานตั้งสิบล้าน หนูก็รู้ถึงสถานะทางการเงินของเราในตอนนี้ดีไม่ใช่หรือว่าย่ำแย่แค่ไหน” คุณพรจันทร์เหนื่อยใจกับความดื้อรั้นของลูกสาว แต่จะทำอย่างไรได้ หนี้มูลค่ามหาศาลตั้งแต่สามีเสียไปเมื่อห้าปีที่แล้ว มันพอกพูนขึ้นมากมาย คนเป็นเจ้าหนี้ซึ่งเป็นเพื่อนรักของสามีไม่ได้เรียกร้องเอาคืน ขอเพียงแค่สองครอบครัวเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันเท่านั้นเอง หากแต่พอเจ้าหนี้เสียชีวิตลงไม่ถึงปี ทายาทก็ตามมาทวงสัญญาที
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
ตอนที่ 2
ตอนที่ 2“ขอบใจมากจ้ะขวัญ ลูกสาวของแม่” เย็นวันนั้นคุณพรจันทร์ตัดสินใจโทรแจ้งเหมันต์ว่า ลูกสาวของท่านพร้อมแล้วแต่ขอเวลาอีกหนึ่งเดือน เพื่อลาออกจากงาน หากแต่ปลายสายไม่สนใจฟังในสิ่งที่ผู้สูงวัยบอก เขากำหนดว่าจะมารับเจ้าสาวในวันรุ่งขึ้นทันที เพราะอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเขาไม่สะดวกจะมารับใครทั้งนั้น คุณพรจันทร์ได้แต่ถอนหายใจไม่กล้าแย้งอะไร เพราะน้ำเสียงของปลายสายช่างดุดันเอาแต่ใจจนผู้สูงวัยต้องเงียบ ได้แต่รับปากไปเขาตามที่ต้องการรถยนต์เอสยูวีสีดำยี่ห้อดังรุ่นท็อปที่จอดเทียบข้างรั้วบ้านหลังเล็กชานกรุง ทำให้คนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เก้าอี้ไม้หน้าบ้านเงยหน้าขึ้นมอง เพียงขวัญวางหนังสือในมือลงแล้วจ้องมองไปยังรถ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ลงจากรถแล้วเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูรั้วบ้าน หญิงสาวลุกขึ้นมองด้วยความแปลกใจ วันนี้เป็นวันหยุด เพียงฟ้ากับมารดาไปซื้อของใช้ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน เธออาสาอยู่บ้านทำความสะอาดและเก็บกวาดบ้าน ดังนั้นหากเขาจะมาหาใครที่นี่ นั่นหมายความว่าไม่มีคนที่เขาต้องการพบแน่นอน และคงไม่ใช่เธอแน่ เพราะเพียงขวัญไม่รู้จักผู้ชายคนนี้“ผมมาหาลูกสาวอาจันทร์” เพียงขวัญกะพริบตาปริบๆ พยายามคิดว่
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
ตอนที่ 3
ระยะทางจากชานเมืองหลวงถึงจุดหมายปลายทางเกือบห้าร้อยกิโลเมตร ทำให้ผู้โดยสารร่างเล็กเผลอหลับไปด้วยความเพลีย หลังจากที่เธอโทรบอกเพื่อนที่ทำงานว่าไม่ได้ไปทำงานอีกแล้ว และพยายามโทรศัพท์ติดต่อมารดาจนแบตเตอร์รี่โทรศัพท์หมดแต่ก็ไม่มีใครรับสาย เหมันต์ชำเลืองตามองผู้โดยสารข้างกาย แล้วพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ในตอนที่หญิงสาววิ่งกลับเข้าไปในบ้าน เขากลัวเหลือเกินว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมไปด้วยกันเสียแล้ว เขานั่งลุ้นอยู่จนเลยเวลาไปหลายนาทีจากที่กำหนดให้เธอ แต่เขากลับต่อเวลารอออกไปอีก ด้วยความหวังว่าเธอจะกลับออกมาแล้วขึ้นรถมากับเขา เมื่อนึกถึงตอนที่เห็นร่างเล็กหอบหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากบ้าน หัวใจที่เคยสงบนิ่งก็ลิงโลดเต้นแรงอย่างไม่น่าให้อภัย และเผลอยิ้มอย่างพอใจจนน่าเกลียด แค่เจอกันตัวเป็นๆครั้งแรกหัวใจและร่างกายกลับมีปฏิกิริยาตอบสนองกับเธอจนน่าตกใจ“อาจันทร์ครับ ผมพาน้องกลับไปที่บ้านด้วยแล้วนะครับ เช็คเงินสดห้าล้านอยู่ในซองในตู้จดหมายหน้าบ้านนะครับ” เขาโทรหาพรจันทร์ในตอนที่เห็นเพียงขวัญเดินออกมาจากประตูบ้าน ฝ่ายนั้นดูเหมือนจะตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะพรจันทร์อุทานเสียงดัง และบอกเขาว่าลืมบอกลูกสาวให้เตรียมตัว
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
ตอนที่ 4
เหมันต์ขบกรามแน่น พยายามห้ามใจไม่หันกลับไปมองเรือนร่างเย้ายวนของคนที่กำลังถูหลังให้ เธอขาวโพลนท่ามกลางสายน้ำพร่างพรม อวบอิ่มในส่วนที่พึงมีของสตรีเพศ ผิวนวลลออตาคงจะเนียนลื่นมือนักหากได้ลูบไล้สัมผัส หัวใจหนุ่มเต้นโครมคราม กล้ามเนื้อเกร็งกระตุกตอบรับการสัมผัสจากมือน้อยที่แตะโดนผิวกาย ตอนแรกก็คิดว่าแค่รีบๆอาบน้ำนอน คิดว่าเธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อะไรๆของผู้หญิงก็คงไม่แตกต่างกันนักหรอก หากแต่เมื่อผลักประตูเข้ามา แล้วเห็นภาพหญิงสาวยืนหลับตาพริ้มเงยหน้าน้อยๆ ร่างกายเขากลับตื่นตัวอย่างรุนแรงจนแทบระเบิด ไม่เหมือน...เพียงขวัญไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยเห็นสักนิด“สะ...เสร็จแล้วค่ะ”“ขอบคุณ”เพียงขวัญเหลียวหน้าเหลียวหลัง อยากจะก้าวขาออกจากห้องน้ำ แต่ขาเจ้ากรรมกลับก้าวไม่ออก จนกระทั่งร่างสูงใหญ่หันกลับมาเผชิญหน้ากัน ดวงตาตื่นกลัวของเธอทำให้ชายหนุ่มหรี่ตามองประเมินสถานการณ์ ปากอิ่มเผยอค้างท่าทางขัดเขินของหญิงสาวทำให้เหมันต์กระตุกยิ้ม ใบหน้าหล่อเข้มก้มลงจนชิดใบหูเล็ก“รู้ใช่ไหมว่าคุณมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร” เป็นน้ำเสียงที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา เพียงขวัญผงะใบหน้าออกเล็กน้อย สบสายตาคม
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
ตอนที่ 5
เพียงขวัญเดินช้าๆ ก้มหน้าเล็กน้อยตรงไปยังเตียงกว้าง ก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วเอนกายลงนอนตัวแข็งทื่อ ไออุ่นจากร่างใหญ่แผ่ลามมาถึงผิวเนื้อจนใจสาวสั่นไหว แทบจะวายเอาเสียให้ได้ ผ้าห่มหนาผืนใหญ่ถูกตลบคลุมร่างบาง แล้วไฟทั้งห้องก็ดับลง หญิงสาวหลับตาแน่น กำมือสองข้างไว้ข้างกาย เธอรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะโดนเชือด รอเวลาที่เพชฌฆาตจะลงดาบ อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก แรงขยับของคนตัวโตทำให้หัวใจเธอกระตุกวาบ“พรุ่งนี้ต้องตื่นไปใส่บาตรแต่เช้า อย่าตื่นสายล่ะ” เหมันต์พลิกกายนอนหันหลังให้หญิงสาว คนนอนรอเชือดรออยู่นานเริ่มสงสัย ดวงตากลมโตลืมขึ้นท่ามกลางความมืด หันใบหน้ามองไปทางที่คนตัวใหญ่นอนอยู่ ในนามความที่มองเห็นอะไรไม่ชัดเจนเท่าไร แต่เพียงขวัญพอมองเห็นได้ว่าเขานอนหันหลังให้เธอ หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่ง อกโล่งใจ ร่างบางพลิกกายตะแคงหันหน้าจ้องมองแผ่นหลังกว้างในความมืด อย่างน้อยหากเขาหันกลับมา เธอจะได้ตั้งรับทัน แต่เพราะความเหนื่อย เมื่อยล้าจากการเดินทาง จึงทำให้คนที่พยายามระแวดระวังภัยหลับลึกไปในเวลาอันรวดเร็ว“กลัวจนตัวสั่น อ่อนจริงๆ” เหมันต์ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอจึงหันกลับมา ยันตัวลุกเล็กน้อยมอ
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
ตอนที่ 6
“บอกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องว่าเลย ใครกันแน่ที่ชอบโวยวาย”เพียงขวัญใช้เวลาไม่นานในการแต่งตัวให้เรียบร้อย เสื้อยืดสีหวานถูกใส่ทับไว้ด้านในผ้าซิ่น หญิงสาวเกล้าผมขึ้น เปิดเผยดวงหน้าหวาน และลำคอระหง ใบหน้าไร้การเติมแต่งสีสัน ประแป้งฝุ่นและทาเพียงลิปสติกมันเท่านั้น“แล้วข้าวเหนียวล่ะคะ” เหมันต์มองหญิงสาวที่เพิ่งเปิดประตูบ้านออกมา เขามองตาค้างอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเบนสายตาไปมองกระติบข้าวใบเล็กสองใบที่วางคู่กันอยู่บนโต๊ะเพียงขวัญมองตามแล้วคลี่ยิ้มหวาน“กระติบข้าวน่ารักจัง ว่าแต่ใครนึ่งข้าวเหนียวให้คุณคะ”“มีเมียนอนตื่นสาย ผัวก็ต้องลุกมาทำเอง ก็แค่นั้น” เพียงขวัญก้มหน้ามองเท้าตัวเอง รู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำหน้าที่ที่สมควรทำชายหนุ่มหยิบกระติบข้าวทั้งสองใบขึ้น แล้วก้าวขายาวเดินไปข้างบ้าน ใกล้ๆกับที่จอดรถไว้เมื่อคืน จักรยานสีดำถูกจูงออกมา เขาขึ้นประจำที่คนขับ กระติบข้าววางอยู่ที่ตะกร้าหน้ารถ หญิงสาวกะพริบตามองอย่างไม่แน่ใจ ก็คนตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ปักหลั่นดูไม่เข้ากันสักนิดกับจักรยาน“ขึ้นมาสิ ตื่นสายแล้วยังจะมัวโอ้เอ้อยู่ได้” เพียงขวัญยู่ปากใส่แผ่นหลังกว้าง แล้วเดินไปนั่งซ้อนท้าย เหยียดขาสองข้างไปทาง
last updateLast Updated : 2024-12-13
Read more
ตอนที่ 7
เมื่อใส่ข้าวเหนียวลงในบาตรสามเณรรูปสุดท้ายเสร็จ เพียงขวัญก็ใช้สองมือยกกระติบข้าวขึ้นเหนือศีรษะตามแบบที่ผู้สูงวัยทั้งสามและเหมันต์ทำ ผู้เฒ่าผู้แก่และคนอื่นๆแยกย้ายกันเข้าบ้าน เหมันต์เอ่ยขอบคุณผู้สูงวัย พูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะพาเธอกลับบ้านกลางทุ่งของเขา“ผมจะไปทำธุระในเมือง จะกลับมาค่ำๆ คุณหาอะไรกินเองเลยนะ ในตู้เย็นมีของสดอยู่ เดี๋ยวอีกสักพักจะมีคนงานมาทำงาน”“แล้วเย็นนี้คุณจะกลับมาทานข้าวไหมคะ ขวัญจะเตรียมกับข้าวไว้รอ จะได้ทำหน้าที่เอ่อ...หน้าที่ภรรยาให้สมบูรณ์” ประโยคสุดท้ายเธอจงใจเน้น เพราะตั้งแต่ตื่นมาโดนเขาจิกกัดจนเป็นแผลเหวอะไปทั้งตัว ทั้งเรื่องตื่นสายหุงข้าวหุงน้ำ แล้วเขาก็ย้ำอยู่นั่นแหละ“รู้ไหมว่า หน้าที่เมียที่สมบูรณ์ไม่ได้หมายความถึงการทำกับข้าวให้ผัวกินอย่างเดียวหรอกนะ ถ้าคุณอยากทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์จริงๆ เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน” เพียงขวัญอ้าปากค้าง หัวใจเต้นแรง ใบหน้าร้อนวูบวาบ ยืนนิ่งราวกับถูกสาป แต่คนที่หันหลังเดินหนีเธอออกจากบ้านไป กลับยิ้มกรุ้มกริ่ม...ผิวปากหวือข่มขวัญเธอให้กระเจิงไปไกลแสนไกลเพียงขวัญใช้เวลาในช่วงเช้าทำกับข้าวง่ายๆทาน หลังจากนั้นก็จัดเสื้อผ้าเข้าไว้ในตู้
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
ตอนที่ 8
“จองเต็มตั้งแต่เปิดตัววันแรกแล้วครับ เป็นคอนโดที่สูงที่สุดในจังหวัดตามที่คุณเหมตั้งใจครับ” นิธิยิ้มให้กับเจ้านาย เขายอมรับการบริหารและชั้นเชิงของชายหนุ่มรุ่นใหม่คนนี้นัก จังหวัดใหญ่ใจกลางภาคอีสานเป็นบ่อทองใหม่สำหรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายรายในประเทศ หมู่บ้านจัดสรรผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด ขยายตัวอยู่รอบตัวเมืองใหญ่หลายโครงการ แต่ละโครงการเป็นของบริษัทที่มีชื่อเสียงคุ้นเคยกันระดับประเทศ ถึงแม้บริษัทของเหมันต์จะไม่ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของประเทศ หากแต่ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือที่บิดาเขาสร้างไว้เป็นทุนเดิม ก็ทำให้ผู้คนให้ความสนใจจับจองเป็นเจ้าของ และยอดจองก็เต็มทันทีในวันที่เปิดจองวันแรก“คุณเหมจะไปดูที่ไซด์งานหน่อยมั้ยครับ” ชายหนุ่มโบกมือปฏิเสธ“ไม่ล่ะคุณนิธิ ผมไว้ใจคุณ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาผมแล้วกัน ช่วงนี้ผมอาจจะไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเท่าไรนะ” ลูกน้องคลี่ยิ้มเป็นเชิงรู้ทัน“จะไม่บอกคุณสายฝนหน่อยหรือครับ ว่าพาลูกสะใภ้มาอยู่ด้วยแล้ว” นิธิอายุมากกว่าเหมันต์เกือบสิบปี เขาเป็นมือขวาของผู้บริหารหนุ่ม และรู้จักกับครอบครัวของเหมันต์เป็นอย่างดี“ยังหรอกครับ ถ้าเขาอยู่กับผมได้จริงๆแล้วค
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
ตอนที่ 9
“ขะ...ขวัญหิวข้าวค่ะ คุณเหมทานอะไรมาหรือยังคะ เดี๋ยวขวัญทำอาหารให้ทานนะคะ” คราวนี้เหมันต์เผยยิ้มกว้าง ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เป็นโอกาสอันดีที่เพียงขวัญจะใช้ในการดีดตัวลุกขึ้นนั่ง และกระถดกายหนีเขาไปจนชิดชอบศาลาอีกด้านหนึ่ง“อืม...กินอะไรก่อนก็ดี จะได้มีแรงเยอะๆ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ” เพียงขวัญมองเขาอย่างระแวง พยักหน้ารับเร็วๆ เมื่อร่างสูงขยับเพื่อจะลงจากศาลา หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย จ้องมองเขานิ่งอย่างระแวดระวัง เหมันต์หัวเราะในลำคอ ลงไปยืนอยู่ข้างศาลาแล้วจ้องไปยังร่างที่เบียดตัวเองอยู่กับเสาอย่างขำๆ“ถ้าคุณยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ผมอาจจะเปลี่ยนใจกินอย่างอื่นแทนข้าวนะ” มันได้ผล เพราะเพียงขวัญรีบขยับตัวลุกขึ้นก้าวลงมายืนอยู่บนพื้น แล้วรีบเดินเร็วเข้าบ้านไปทันทีอาหารกลางวันตอนเกือบบ่ายสองโมงถูกเสิร์ฟโดยแม่ครัวคนใหม่ของบ้าน เพียงขวัญไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านชอบกินอะไร รสชาติแบบไหน หญิงสาวจึงทำอาหารทั่วไปรสชาติกลางๆ ผัดผักรวม ปลากะพงทอดน้ำปลา แกงเลียงกุ้งสด และน้ำพริกปลาทูพร้อมผักสด เหมันต์ถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นอาหารที่วางรอเขาอยู่บนโต๊ะ ก็ปกติแล้วโต๊ะอาหารบ้านนี้เคยมีกับข้าวตั้งโต๊ะเกินหนึ่งอย่างซะท
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more
ตอนที่ 10
“อุ๊ย!” ร่างเล็กถูกรวบกอดและเอนลงนอนเบียดกับร่างใหญ่ ลำแขนแกร่งช้อนรองใต้ศีรษะทุยให้เธอได้หนุนนอน ร่างกายด้านหน้าของทั้งสองแนบชิดจนรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากกันและกัน เพียงขวัญสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่อีกข้างของเหมันต์วางทาบบนสะโพกผายของตน“เงยหน้าขึ้นมาสิ” ทำไมเขาถึงชอบสั่งนักนะ คนรู้สึกว่าโดนสั่งบ่อยๆจึงชักสีหน้าไม่พอใจในตอนที่เงยขึ้นสบตาคมดุระยะใกล้“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย แบบนี้ก็หมดอารมณ์กันพอดี” เพียงขวัญเม้มปากแน่น พยายามปั้นหน้าฝืนยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ดูเสแสร้งให้ดูดีมากในสายตาชายหนุ่ม เหมันต์หัวเราะในลำคอ พร้อมกับพลิกร่างเล็กให้อยู่ใต้ร่างของตน เพียงขวัญลนลานใช้มือยันบ่ากว้างไว้ทั้งสองข้าง“จะทำอะไรคะ”“กินของหวาน” เหมันต์ตอบหน้าตาย“เอ่อ...” ทำไมจะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่จะดิ้นรนปฏิเสธไปก็ไม่รู้จะหลีกเลี่ยงไปได้อีกสักกี่วัน แล้วก็มีแต่จะทำให้คนปากร้ายโกรธและถากถางด้วยคำพูดให้เสียใจเปล่าๆ เพียงขวัญค่อยๆหลับตาลง ลำแขนเรียวสองข้างวางลงแนบตัว เธอนอนนิ่ง แต่หัวใจนี่สิ...มันเต้นแรงเสียจนน่ากลัวว่าจะปะทุออกมานอกอก เหมันต์ยิ้มขำกับท่าทางจำยอมนั้น จะนิ่งได้นานแค่ไหนกันเชียวสัมผัสร้อนจากร
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status