“ปาล์ม.. ให้เราไปส่งที่หน้าบริษัทไหม? รถเราซ่อมเสร็จแล้วนะ ไปไหมๆ ” กว่ารถเขาจะซ่อมเสร็จก็เป็นอาทิตย์เลยล่ะ เครื่องอยู่ๆมันก็ดับ และที่สำคัญดับบนสะพานสูงด้วยน่ะสิ.. เขานะคิดว่าไม่น่าจะรอดเพราะมันดันไปดับที่เลนส์กลางเลยล่ะดีที่เขาเร่งมาถึงตรงนั้นได้และเขาก็สามารถพาตัวเองไปยังเลนส์นอกสุดของถนนไม่งั้นนะเขาคงจะโดนรถชนเข้าให้… และค่าเสียหายในการซ่อมครั้งนี่ก็ปาไป 5 พันบาท
“ไม่เป็นไรตัว วันนี้เจ้านายผ่านมาแถวนี้น่ะเจ้านายเราเลยให้ติดรถไปด้วย… ไปป์ตัวต้องขับรถระวังๆนะรู้ไหม? อย่าซิ่งให้มากนะเราเป็นห่วงรู้ไหม? ”
“จ้าๆๆ รู้แล้วจ้า เราจะขับระวังๆนะ ปาล์มตัวก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ ตัวผอมไปมากเลยนะรู้ไหม.. กินให้มันเยอะๆหน่อยสิเราเป็นห่วง เรามีกันแค่สองคนนะปาล์ม.. รักนะ เป็นห่วงตัวมากๆด้วยนะรู้ไหม?” ทั้งชีวิตเขาก็มีแค่ปาล์มนี่แหละที่เป็นครอบครัวที่เหลือของเขา เพราะพ่อและแม่ของเราสองคนได้เสียไปแล้ว แม่เสียด้วยโรคมะเร็ง พ่อของเขาก็ตรอมใจเพราะท่านรักแม่มากๆไม่นานพ่อก็เสียชีวิตตามไป ไม่นานเลยนะ เขาเองก็อยากจะมีความรักแบบนี้นะ ความรักที่พ่อมีให้แม่.. ความรักที่แบบความรักที่ใครๆก็มองออกว่าพ่อของเขารักแม่ของเขามาก รักและหลง และห่วงใยกันสุดๆ
“อือๆ เราก็กินปกตินะไปป์คงจะด้วยช่วงนี้งานหนักด้วยแหละไปป์ ดูสิออกเร็วกลับค่ำ.. เงินเดือนก็ไม่ขึ้นให้.. ตอนนี้เราคิดนะว่าเราจะเปลี่ยนที่ทำงาน.. เราลองๆกรอกใบสมัครเล่นๆไว้แล้วแต่ไม่รู้ว่าจะได้ไหม แต่เราว่าไม่ได้หรอกเพราะเรายังไม่ได้ส่งเลย…”
ฮ่าๆๆ
“ตัว.. ถ้าตัวไม่ส่งก็ไม่ได้หรอกตัวก็พูดแปลกๆนะ… ไปนะ งั้นเราไปทำงานก่อนนะ…”
เฮ้อ.. มันก็เหมือนกันเลยนะไม่ว่าจะเป็นงานของเขาหรืองานของปาล์ม มันก็น่าเบื่อและไม่สนุกเอาซะเลย แต่ก็อย่างว่ามีงานทำก็ดีกว่าไม่มีงานถ้าไม่มีงานก็คือไม่มีเงินดังนั้น.. สู้ๆ ไปป์สู้ๆ
~~~~
“คุณหมอคะ.. น้องชายดิฉันเป็นยังไงค่ะ..”
เธอไปถึงที่ทำงานได้ไม่นานอยู่ๆไปป์ก็โทรมาหา ตอนแรกเธอคิดว่าไปป์น่าจะโทรผิดแต่เมื่อไปป์โทรมาสามสี่สายติดกันเธอจึงรับ.. และเมื่อเธอรับไปแล้วสิ่งที่เธอได้ยินทำให้เธอถึงกับเข่าทรุดเลยทีเดียว.. ไปป์น้องชายฝาแฝดของเธอประสบอุบัติเหตุไปโดนชนแต่คู่กรณีหนีไป.. น้องชายของเธอยังอยู่ในห้องฉุกเฉินอยู่เลย.. วินาทีแรกที่เธอได้ยินว่าน้องของเธอประสบอุบัติเหตุมันก็ทำให้เธอถึงกับเข่าทรุด ตอนแรกเธอไม่คิดจะรับโทรศัพท์เลยแต่เจ้านายของเธอก็บอกให้เธอรับเพราะเจ้านายของเธอรำคาญน่ะสิและนั่นคือสิ่งที่เธอไม่ได้อยากให้มันเกิดเลย
“ใจเย็นๆปาริณี หายใจเข้าลึกๆ.. ” เฮ้อ.. งานวันนี้ก็เลยไม่ได้ทำสินะ.. น่าสงสารจริงๆเลขาของเขาเนี่ย ดูสิร้องไห้จนตาบวมหมดแล้วเนี่ย..
“เราต้องรอดูอาการก่อนนะครับ ตอนนี้งดเยี่ยมชั่วคราวนะครับเพราะเรายังไม่แน่ใจว่าจะมีอาการติดเชื้อตรงไหนรึเปล่า.. ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายญาติไปติดต่อด้านล่างได้เลยนะครับ.. ผมขอตัวก่อน..”
นั่นสิ.. ค่าใช้จ่าย.. ค่าใช้จ่ายคงจะแพงมากแน่ๆเลย.. โรงพยาบาลเอกชน อุบัติเหตุต้องผ่าตัดด้วย.. มันจะหมดเท่าไรกันนะ.. แต่ไม่เป็นไรเพื่อน้องชายคนเดียวของเธอ เธอพร้อมสู้กับสิ่งที่มันจะเข้ามา…
