ตอนที่ 76.
“ไปหาไอ้ฉัตรนครเถอะ!”
“ฉันจะไม่เซ้าซี้อะไรคุณอีก และที่โทรมานี่ก็ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น ขอร้องอย่าคิดเข้าข้างตัวเองนัก เพราะคุณไม่เคยอยู่ในหัวใจของฉันเลยแม้แต่วินาทีเดียว...”
มาร์โคอึ้งไปกับคำตอบโต้ของตยาคีย์ มือหนากำกระบอกโทรศัพท์แน่น
“งั้นก็อย่าโทรมารบกวนผมอีก...”
“ค่ะ ฉันจะไม่โทรมาให้คุณได้ยินเสียงอีก แต่หากคุณยังเป็นคนอยู่ช่วยกลับไปหาคุณเมศวรสักครั้ง เพราะถ้าไม่อย่างนั้นคุณจะกลายเป็นลูกอกตัญญู และที่สำคัญคุณฉัตรนคร...” สาวน้อยยังพูดไม่ทันจบประโยค มาร์โคก็แทรกขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราด น่าหวาดกลัว
“อย่ามาสอนผม! เพราะคุณมันก็แค่อีตัวที่ผมเคยนอนด้วยเท่านั้น...” ตยาคีย์ร้องไห้ออกมา ก่อนจะตัดสินใจตัดสัญญาณโทรศัพท์ในทันที
อีตัวหรือ... เขาคิดกับหล่อนแบบนี้ได้ยังไง
ความเจ็บช้ำกระแทกอยู่ในอก เลือดสดๆ ไหลรินออกมาจากหัวใจไม่หยุดหย่อน
มาร์โคไม่เคยเปลี่ยนเลย เขายังคงเอาแต่ใจ ไม่ยอมฟังความคิดเห็นของใครเหมือนเดิม
และที่สำคัญ... เขายังเกลียดหล่อนไม่เสื่อมคลาย
“พี่มายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมร้องไห้แบบนั้น”
เสียงเรียกของน้องชายที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ดังขึ้น ตยาคีย์รีบยกมือขึ้น
