EP7 - เหตุเกิดจากคืนนั้น (เบย์)
เรมี่ที่ถูกเบย์โยนลงที่นอนมองเขาอย่างหวาดกลัว ภาพคืนนั้นที่เธอมีอะไรกับเขาและมันเป็นครั้งแรกของเธอแสนจะทรมาน มันไม่ได้เกิดจากความรักหรืออารมณ์ร่วม มันเจ็บและรุนแรงมากเกินไป
"ยะ..ทำเรนะคะ ฮึก!"
"จิ๊ๆๆ อย่าพูดแบบนั้นซิ ก็ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะลองจากเธอก่อน พนักงานที่นี่ขายตัวเกือบทุกคน นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้แต่เธอไม่รู้ และมันก็เหลือไม่กี่คนที่ไม่ได้ขาย เธอรู้หรือยังว่าทำไมฉันลองเธอก่อน" เบย์เอ่ย
"มะ..หมายความว่าไงค่ะ"
เบย์กระตุกยิ้มก้อนค่อยๆถอดเสื้อตัวเองออกจนเผยมัดกล้ามเนื้อบนผิวขาวราวหิมะของเขา เรมี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สู้ไม่ได้อีกครั้ง เธอมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบลุกจากเตียง แต่ก็ไม่ทัน ถูกเบย์คว้าเอวไว้แล้วโยนกลับลงบนที่นอนพร้อมกระโดดขึ้นคร่อม
"คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง"
พูดจบเบย์ก้มลงซุกไซ้ใบหน้าหล่อๆไปตามลำคอและแผงอก เรมี่พยายามดิ้นแต่กลับถูกเขายึดข้อมือไว้จนแน่น มืออีกข้างของเขาก็ปลดเปลื้องกระดุมเสื้อทำงานของเธอออกจนเห็นบราเซียลายลุกไม้สีขาวที่เกาะกุมเต้านมคู่อวบเอาไว้ เมื่อเรียวลิ้นของชายหนุ่มลงเล่นหยอกล้อกับหัวนมสีชมพูเมื่อถูกปลดชั้นใน เรมี่แอ่นออกทันทีเพราะมันรู้สึกแปลกไปหมด
"อื้ออ เจ็บ"
แรงดูดดึงของชายหนุ่ม ทำเอาร่างเล้กของเรมี่เจ็บสะท้านไปหมด แต่ยังไม่ทันหายเจ็บ มือหนาของเขาก็ลุกล้ำปลดกระโปรงสั้นๆที่เธอใส่ออกอย่างชำนานมือ
"ยะ..อย่า อื้อออ"
"อย่าห้ามให้ยาก!"
พูดจบเบย์ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เห็นแก่นกายลำใหญ่ผงาดตรงหน้า เรมี่ถึงกับน้ำตาคลอ เพราะเธอยังจำความเจ็บปวดในคืนนั้นได้ มันทำให้เธอไข้ขึ้นอยู่นาน
มือหนาฉีกห่อฟรอยพรางสวมเกาะป้องกันให้กับมังกรยักษ์ของตัวเอง มือหนารูดสาวจนมันเขาที่ก่อนจะก้มลงจ่อมันเข้าที่กล่างรูร่องปิดสนิทของเรมี่ที่นอนหวาดกลัวตรงหน้า
"เธอนี่สวยดีนะ สีชมพูเลย" เบย์เอ่ยปากชม
"ฮึก! อย่าทำเรเลย ฮึก!"
เมื่อน้ำตาและคำขอไม่เป็นผล มังกรยักษ์ที่สวมเกาะป้องกันถูกจ่อส่วนหัวเข้าร่องสวาททันที แต่เพราะขนาดที่ไม่สมดุบวกกับเกาะนั่น ทำให้เบย์ยัดเท่าไหร่ก็ยัดมันเข้ารูร่องของเรมี่ไม่ได้
"อ่า!!! เจ็บ!!!"
"ซี๊ด!! ยัดไม่เข้าเลย เธออ้าขาดีๆหน่อยซิ!"
เบย์เอ่ยก่อนจับขาเรมี่แยกออกจนกว้างก่อนลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วจับท่อนเอ็นของตัวเองยัดเขารูร่องนั้นอีกรอบ
"กรี๊ดดด เจ็บบ!!!"
"ยัดไม่เข้าสักทีว่ะ อย่าเกร็งดิ ฉันปวดจะตายแล้วเนี้ยไม่ได้เอาสักที!!" เบย์เอ่ยตะหวาดขึ้น เมื่อเขามีอารมณ์จนสุดแต่ก็ยังยัดแก่นกายเข้าไม่ได้
เมื่อดูจะไม่เป็นผล สิ่งที่เบย์ไม่เคยทำมาก่อนกับผู้หญิงคนไหนก็ตามคือการลงลิ้น จู่ๆวันนี้เขานึกอะไรขึ้นมา วิธีนี้ถึงเข้ามาในหัว ดูเรมี่จะสดใหม่มาก มันเลยทำให้เบย์ตัดสินใจไม่ยาก
"อื้ออออออ อ๊า!"
ลิ้นของชายหนุ่มลากไล้ไปตามรอยแยกปิดสนิทที่เริ่มแดงจากที่ถูกเขาบังคับยัดท่อนเอ็นของตัวเอง เบย์ลงลิ้นให้เรมี่ไม่นาน รูร่องเธอก็บ้วนน้ำรักใสๆออกมาราวกับว่าร่างกายของเธอเริ่มตอบสนองและมีอารมณ์ เบย์เห็นแบบนั้นจึงลุกขึ้นสอดท่อนเอ็นของตัวเองอีกรอบรวดเดียวจนสุดเพราะมันลื่นมากพอ
สวบบบ!!!!!! ท่อนเอ็นลำใหญ่ถูกสอดเข้าไปจนสุด ทำเอาเรมี่ถึงกับแอ่นสะโพกเมื่อมันจุกจนหายใจไม่ออก
"อ๊างงงง!!!!"
"ซี๊ดดด โครตดีเลยว่ะ"
เบย์ขบกรามแน่นก่อนจะค่อยๆสาวเอว มือหนาจับสะโพกของเรมี่ไว้และสับเอวใส่เธออย่างเร้าร้อน ความคับแน่นของร่องสวาท ทำเอาอารมณ์ของชายหนุ่มดูจะเร้าร้อนเมามันในเซ็กส์ครั้งนี้
"อ๊ะ!! อื้อออ"
ตรับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เบย์บอกไม่ถูกว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกกับเซ็กส์รอบนี้มาก มันมีบางอย่างมากกว่าการมีเพศสัมพันธ์ เมื่อรู้สึกว่ายังมันได้มากกว่านี้ เขาจึงถอนท่อนเอ็นออก ก่อนถอดเกาะป้องกันออกแล้วยัดมันกลับเข้ารูร่องของเรมี่อีกรอบ
"อ๊ะ!! อึก!! เบาๆ เรเจ็บ"
"อ่าส์!!! เธอนี่เหมือนจะใช่นะ แรงตอดแบบนี้ดีชะมัด"
เบย์เอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจ้วงเอวต่อจนเกือบถึงฝั่งฝัน เขาอุ้มเรมี่ขึ้นนั่งคร่อมตักทั้งที่ตัวเองนั่งอยู่บนที่นอน ก่อนจะยุกสะโพกเธอขึ้นเล้กน้อยและซอยเอวถี่ๆใส่ เรมี่ที่ทรงตัวแทบไม่อยู่ก็ถือวิสาสะกอดคอเบย์จนแน่น
"อ่าส์!! จะแตกให้ได้เลยว่ะ"
"อ๊ะๆๆๆ เรไม่ไหวแล้ว อื้ออ"
"ฉันจะแตกแล้ว ทนอีกหน่อย"
เบย์พูดจบก่อนถอยเอวใส่เรมี่จนมังกรยักษ์สำลักน้ำกามออกมาเต็มร่องสวาทมันเอ่อล้นออกมาจนเปรอะเปื้อนเต็มขาของหญิงสาวไปหมด
"ปล่อยเรเถอะ ไม่ไหว" เรมี่เอ่ย
"ไปอาบน้ำแต่งตัว"
เบย์เอ่ยก่อนลุกขึ้นถอนท่อนเอ็นออก น้ำกามข้นเหนียวไหลเยิ้มออกจากรูสวาทของเรมี่พร้อมเลือดจางๆ ปากรูร่องของเธอบวมแดงอย่างหนักนี่เพียงแค่เซ็กรอบเดียวเท่านั้น
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ เรมี่นั่งกอดตัวเองอยู่บนเตียงเพราะไม่กล้าออกจากห้อง เมื่อมันคือคำสั่งของเบย์ที่บอกให้เธอรอจนกว่าเขาจะอาบน้ำเสร็จออกมา
"สรุปเธอใช่มั้ยที่มีอะไรกับฉันคืนนั้น???" เบย์เอ่ยพรางเดินสวมเสื้ออกมาจากห้องน้ำ
"เร..."
"จะอ้ำอึ้งอีกนานมั้ย เธอใสจริงๆหรือแกล้งเนี้ย" เบย์เอ่ย
"เรเปล่า..."
"เอาเถอะ ออกไปกับฉัน"
พูดจบเบย์ก็เดินนำหน้าเรมี่กลับไปที่ห้องที่นั่งดื่มก่อนหน้า เมื่อมาถึงพบว่าภีมยังไม่กลับมา มีแต่ชานนกับผู้หยิงอีกคนเท่านั้น
"เอ้าไอ้เบย์คxxทองคำ ทำไมไวนักว่ะ กากชิบไม่นานแตกแล้วมึง" ชานนเอ่ย
"อยากแดกเหล้าหรือแดกตีนกู" เบย์เอ่ย
"5555กูก็แซวเล่น มาๆ ไอ้ภีมท่าจะยาว"
ชานนรินเหล้าให้เพื่อนสนิทก่อนที่เบย์จะมองเรมี่ราวกับว่าให้เธอนั่งลงข้างๆเขา
"อ่ะ!"
เบย์ส่งแก้วเหล้าให้เรมี่ก่อนที่เธอจะรับมันไปแบบไม่เต็มใจ ก็ครั้งที่แล้วเพราะมันนี่แหละ ทำให้เธอไปนั่งอ้วกจนถูกเบย์ข่มขืนวันนั้น
"เรต้องไปทำงานแล้วค่ะ ดื่มไม่ได้"
"ฉันให้อยู่ก็อยู่!!"
สุดท้ายเรมี่ก็ไม่ได้ไปไหน นั่งดื่มกับเบย์และเพื่อนของเขา เสียงเพลงและฤทธิ์แอลกอร์ฮอร์มันทำบรรยากาศพาไป เบย์นั่งกอดคอเธอตลอดเวลาจนกระทั่งเกือบตี3เขาก็ยังลากเธอเดินตามออกไปที่รถ
"เดี๋ยวๆๆ จะพาเรไปไหน เรเลิกงานแล้วค่ะ" เรมี่เอ่ยพรางดึงแขนออกจากมือของเบย์
"ไปส่งไง"
"ไม่เป็นไรค่ะ เรกลับเองได้"
"เล่นตัวอีก" เบย์เอ่ย
"เรไม่..."
(((((ครืดดดดดด))))) โทรศัพท์ของเบย์ดังขึ้นก่อนที่เขาจะรับสายและพูดเพียงไม่กี่ประโยคเท่านั้น
"เดี๋ยวเข้าไปหา รอนั่นแหละริต้า แค่นี้นะ"เบย์กดวางสายก่อนหันหน้ามาหาเรมี่ที่ยืนมองอยู่
"งั้นฉันไปล่ะ มีธุระ อ่ะ!"
แล้วเบย์ก็ขึ้นรถก่อนจะขับออกจากตรงนั้น เรมี่มองสิ่งที่เบย์วางไว้ให้ในมือ มันเป็นคีย์ใบสีทองสุดหรู เหมือนมันจะเป็นคีย์ใช้เปิดประตู ดูจากชื่อแล้วมันคือคอนโดราคาแพงหูฉีกใจกลางเมือง
"อะไรของเขา????"
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
