“โถ… ข้าอยากโดนเจ้าขึ้นขย่มเอ็น… ช่วยขย่มเอ็นให้ข้าก่อนได้ไหม… ”
หวังหย่งอยากจัดให้แม่ลูกอ่อนอารมณ์เปลี่ยวอีกท่า รู้ว่าเหมยลี่จะเสียวมากถ้าได้เป็นฝ่ายขึ้นขย่มเอง
“ไว้พรุ่งนี้เถอะนะ… ข้าสัญญาว่าจะขย่มให้”
เหมยลี่กล่าวให้ความหวัง
“สัญญานะ… ”
“ได้… ข้าสัญญา”
แม่ลูกอ่อนตอบเสียงกระเส่า…
หวังหย่งรีบเอามือโอบสะโพก รั้งเข้ามาโยกเอวกระเด้าต่อมาอีกพักใหญ่ๆ จนแก่นกายกระตุกสั่น
“อ๊ายยยย… หวังหย่ง… ข้า… ไม่ไหวแล้ว”
เหมยลี่ขยับก้นกระดกสู้…
สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น แอ่นก้นเสยขึ้นรับลำเอ็น อัดเข้าใส่จนเต้านมแม่ลูกอ่อนอวบใหญ่และกำลังคัดไปด้วยน้ำนมกระเพื่อมไหวอยู่ใต้ลำตัวในท่าคุกเข่าเอามือยันที่นอน
“อู้ววว… ข้ายังกินนมไม่อิ่มเลยแม่นาง”
หวังหย่งเอื้อมมือเข้ามาระหว่างซอกแขนทั้งสองข้าง ตะล่อมเนื้อหนั่นสองเต้า บีบขยำอย่างเมามันจนน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาแฉะชุ่มอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้าง
“อู้ววว… นมใหญ่เหลือเกินแม่คุณ… ”
หวังหย่งก้มลงจูบไซ้แผ่นหลังเปล่าเปลือยกำลังแอ่นระแน้ พร้อมกันนั้นก็โก่งเอวกระเด้าอย่างเมามัน
ลีลาดุดันของช่างปั้นทำเอาเหมยลี่ครางลั่นลืมตัว นางปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ออกมาให้สมกับที่ต้องแอบเก็บกดความต้องการเอาไว้นาน
“อ๊าย… ข้าจะแตกแล้ว อีกนิด… ”
แรงบีบรัดของรูสวาทส่งสัญญาณให้หวังหย่งรู้ ง่ามก้นของนางกระดกสู้ สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น หลังไหล่แอ่นระแน้
“อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ข้าเสียวเหลือเกิน”
ก้นของเหมยลี่กระดกรับลำเนื้อมหึมา แทงเข้ามาสลักแน่นเป็นเนื้อเดียวกับรูสวาทของนาง หัวเอ็นถอกบานไชชอนเข้ามาถึงมดลูก
ก่อนที่ความสุขจะระเบิดพร่างอยู่ข้างในพร้อมกับน้ำกามสีขาวข้นราวกะทิแตกพุ่งออกมาจากท่อนเอ็นหวังหย่ง
“อ๊าคคคค… ”
หวังหย่งคำรามเสียงเครือ…
หลังจากช่วยปลดเปลื้องความอัดอั้นทรมานที่สาดโหมเข้าใส่กันพักใหญ่ๆ พากันและกันไปถึงสวรรค์ในที่สุด
“โอ๊ววววว… ”
ตามมาด้วยเสียงร้องของเหมยลี่
หวังหย่งรู้ได้ด้วยอาการบีบรัดภายในมดลูกของนาง ส่งสัญญาณให้ร่างกำยำที่ประกบแทงอยู่ข้างหลังรู้ว่านางถึงสวรรค์สมใจ
“ข้ามีความสุขเหลือเกิน… ”
หวังหย่งกระซิบเสียงกระเส่า…
หลังจากน้ำกามแตกออกมาแล้วแต่ยังปล่อยให้ลำเอ็นเสียบคาเอาไว้ต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ
“ข้าหลงรักเจ้าแล้ว… ข้ามีความสุขเหลือเกิน”
หวังหย่งสารภาพความในใจ…
หลังจากถอนแก่นกายออกมาจากรูสวาทโดนทะลวงจนกลวงโบ๋ มีน้ำกามสีขาวขุ่นไหลตามลำเนื้อที่ชักออกมา
“ข้าก็มีความสุข… ”
เหมยลี่ตอบ…
นางทิ้งกายลงนอนราบแล้วหงายขึ้นมาแหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้อง ระบายลมหายใจที่ยังกระเส่า ในค่ำคืนที่ไม่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างนางกับผู้ชายข้างห้องจะมาถึงจุดนี้
หวังหย่งจ้องมองสองเต้าของแม่ลูกอ่อนที่กำลังคัดคั่งไปด้วยน้ำนม เห็นแล้วทนไม่ไหว
รีบแทรกกายเข้ามาคุกเข่าระหว่างง่ามขาของนาง เอื้อมมือขึ้นมาบีบขยำเต้านม น้ำนมทะลักออกมาสองข้างลำตัว
“อู้ววววว… ขอข้ากินนมนะน่าดูดเหลือเกิน”
หวังหย่งกล่าวด้วยสีหน้าและแววตากระหายจัด เห็นน้ำนมไหลออกมาแล้วทนไม่ไหว
ก้มลงดูดนมสองเต้าสลับไปมาอย่างเมามัน กินนมจากเต้าของแม่ลูกอ่อนอย่างเอร็ดอร่อยไม่เกรงใจ
ทำเอาปลายหัวนมสีเนื้อชูชันชี้ฟ้า เมื่อโดนปากและลิ้นหวังหย่งกระตุ้นเร้าอย่างหนัก
“อ๊า… พอเถอะเดี๋ยวลูกข้าตื่น”
เหมยลี่พยายามขืนกายออกมาจากอ้อมแขนกำยำ ท่าทางของหวังหย่งเหมือนจะปล้ำนางอีกรอบหลังจากดูดนมจนเหมยลี่ร้องครางและมีอารมณ์ขึ้นมาอีก
“พรุ่งนี้มาหาข้าอีกนะจ๊ะ… ”
หวังหย่งกระซิบข้างหู…
หอมแก้มทั้งสองข้างของเหมยลี่ เมื่อได้ยินนางตอบ รับปากว่าพรุ่งนี้จะแอบมาเจอกันอีก
ในเวลาต่อมา
เมื่อออกมาจากห้องของหวังหย่ง แสงจันทร์ในคืนข้างแรมไม่สว่างนัก
เหมยลี่มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเห็นก็ย่องกลับมาที่ห้องของตัวเองซึ่งอยู่ห่างจากห้องของหวังหย่งเพียงแค่ฝาผนังกั้นเพราะห้องติดกัน
เมื่อเข้ามาในห้องตัวเอง เหมยลี่โล่งใจที่เห็นว่าลูกชายของนางยังหลับสนิทอยู่บนเตียงเหมือนตอนที่นางออกไป
นางเดินเข้ามาอีกห้องเล็กๆ อยู่ด้านใน เป็นห้องที่โม่โฉวนอนประจำ หลังจากป่วยเขาก็แยกตัวมาอยู่คนเดียวในห้องเล็ก
“ท่านพี่… หลับอยู่หรือเปล่า”
เหมยลี่เดินเข้ามาใกล้เตียงของสามี…
ด้วยความรู้สึกผิดที่ต่อโม่โฉวที่นางเพิ่งแอบไปมีสัมพันธ์สวาทกับหวังหย่งอย่างลึกซึ้ง ทำให้เหมยลี่เดินมาทรุดร่างลงนั่งที่ขอบเตียง ใกล้ร่างผ่ายผอมของสามี
“ข้าหลับอยู่… เจ้าไปไหนมา เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงเปิดประตู… ”
โม่โฉวแสร้งลืมตาขึ้นมามองภรรยา
“อ๋อ… ข้านั่งรับลมอยู่นอกบ้าน… ”
เหมยลี่ตอบ…
