ตอนนี้เซอร์เวย์ได้ทำงานเก็บเงินได้หนึ่งก้อนเเล้วเพื่อเปรียมเงินไว้คลอดลูก เดิมทีเขาก็มีเงินเก็บอยู่เเล้วด้วย ยิ่งดิสนีย์อยู่ในช่วงใกล้จะคลอดลูกเขาก็ต้องลางานเพื่อจะมาดูเเลเธออยู่บ่อยๆ โชคดีที่เจอเจ้าของร้านใจดีเเละสงสารเซอร์เวย์มาก เพราะตั้งเเต่เซอร์เวย์ได้ทำงานในร้าน เซอร์เวย์ไม่เคยลาเลยมาทำงานตรงเวลาทุกวัน เขาทำงานขยันมากไม่เคยอู้งานเลยสักครั้ง บุหรี่ก็ไม่สูบเหล้าก็ไม่ดื่ม เพื่อนร่วมงานชวนไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์เซอร์เวย์ก็ไม่เคยไปเพราะเขาไม่ชอบสถานที่เเบบนั้นเเละก็เปลืองเงินด้วย
เเละดิสนีย์ก็โชคดีจริงๆที่ได้สามีเเบบนี้ถือว่าหายากมากๆ "กลับมาเเล้วครับ" ร่างสูงกลับมาจากทำงานเหมือนอย่างเคยในมือก็หิ้วของโปรดกับผลไม้มาให้ดิสนีย์ทุกครั้งเพราะช่วงนี้ดิสนีย์กินจุมาก เมื่อวานนี้เขาได้ลางานเพื่อจะมาอยู่ดูเเลเธอโดยเฉพาะ ถึงตัวเขาจะทำงานเเต่ใจเขากลับคิดถึงดิสนีย์ที่นอนรอเขาอยู่ในห้องทุกวัน สักวันเขาจะเป็นเจ้าของกิจการตัวเองให้ได้ เขาอยากอยู่กับเธอทุกเวลาตั้งเเต่มีเธอชีวิต เขามีความสุขมากจริงๆ "ซื้อเยอะมากเลยค่ะ หนูจะกินให้หมดเลย~^^" สาวน้อยที่เห็นของโปรดก็ยิ้มหน้าระรื่นมาทันที ลืมบอกว่าทั้งคู่ได้ลูกสาวทำให้ทั้งคู่ดีใจมากๆไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ดีใจหมด "หึ...ถ้ากินไม่อิ่ม มากินพี่ได้นะครับหึๆ" ดิสนีย์ที่ได้ยินน้ำเสียงยียวนจากเซอร์เวย์เธอก็รู้สึกว่าใบหน้าของเธอเริ่มร้อนฉ่าขึ้นทันที ยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งหื่นมากขึ้นทุกทีเลย ระหว่างที่กินข้างเสร็จเเล้วทั้งคู่ก็มานั้งดูทีวีกันต่อ ส่วนเขาก็คอยป้อนผลไม้ให้เธอไปด้วย "พี่เซอร์เวย์ค่ะ พรุ่งนี้วันหยุดทำงานของพี่ พี่พาหนูไปซื้อของเปรียมคลอดลูกกันดีไหมค่ะ ถ้าลูกเกิดมาไม่ต้องวิ่งซื้อกันไห้วุ่น" เพราะอีกไม่นานเธอก็จะคลอดลูกเเล้วด้วย ถึงเวลาที่จะต้องซื้อเสื้อผ้าเครื่องนอน เเป้งครีมอาบน้ำเเละอย่างอื่นอีกมากมายเลย "หนูเดินไหวเหรอ ใกล้คลอดเเล้วด้วยให้พี่ไปซื้อเองดีกว่านะ" เขาที่ได้ยินก็หันหน้าไปมองด้วยสายตากังวลเเละเป็นห่วงเธอเป็นอย่างมาก "หนูอยากไปซื้อด้วยอ่ะพี่เซอร์เวย์ ซื้อเเค่จำเป็นๆพอ ที่เหลือหนูค่อยสั่งในเเอปเอา เเต่เสื้อผ้าหนูอยากซื้อในห้างให้ลูกมากกว่า เนื้อผ้าอ่อนนุ่มไม่ระคายเคืองไม่บาดผิวอีกด้วยค่ะ" เห็นทีเขาต้องพาดิสนีย์ไปด้วยนั้นเเหละเพื่อความสุขของเธอ เขาก็ยินดีถึงเเม้ว่าจะเป็นห่วงดิสนีย์ก็เถอะเเต่เขาอยู่ด้วยทั้งคน เธอปลอดภัยเเน่ "ได้ครับพรุ่งนี้พี่จะพาหนูไปนะ" เขาตอบตกลงเพราะเห็นว่าดิสนีย์เริ่มทำหน้าละห้อย เขาก็เริ่มเอ็นดูเธอจับใจพอได้ยินเขาตอบตกลงเธอก็ยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว เขามีรถเก่งมือสองสภาพดีอยู่ซื้อไว้ตอนที่รู้ว่าดิสนีย์ตั้งครรภ์ช่วงเเรกๆ เพราะสะดวกสบายในการพาเธอไปหาหมอตามที่หมอนัดจะได้ไม่ลำบาก ยิ่งมีลูกก็ยิ่งจำเป็นเข้าไปใหญ่ ถ้าลูกเกิดไม่สบายขึ้นมาก็พาลูกไปได้อย่างไม่ต้องกลัวหน้าร้อนหน้าหนาวเเละหน้าฝน "เรื่องเงิน...หนูพอมีเงินเก็บในธนคารประมาณ5หมื่นอยู่ค่ะพี่เซอร์เวย์ หนูเก็บไว้ซื้อของให้ลูกค่ะ" ดิสนีย์บอกเซอร์เวย์ไปเพราะไม่อยากให้เขาต้องเครียดเรื่องเงิน ถึงเเม้ว่าภายนอกเขาจะดูไม่เครียดก็ตาม เเต่เธอรับรู้ถึงความกังวลไม่สบายใจของเขาได้ "หนูกับเงินของหนูไว้เถอะนะครับ พี่จะรับผิดชอบเองทั้งหมด" เขาจะรับผิดชอบดูเเลเธอเเละก็ลูกด้วยน้ำพักน้ำเเรงของเขา เขาสัญญากับเเก้วมณีเเล้วว่าจะรับผิดชอบดูเเลเธอทุกอย่าง เขาพูดคำไหนคำนั้นเเบะไม่คืนคำ "พี่จะไหวเหรอค่ะ ให้หนูได้ช่วยพี่บ้างเถอะนะคะ หนูเห็นพี่ทำงานไม่พักเลย เเถมกลับบ้านก็ต้องดูเเลหนูอีก" เธอรู้ดีว่าเซอร์เวย์ทำงานหนักขนาดไหน เอาเปรียบคนอื่นก็ไม่เป็น เขาเป็นคนซื่อตรงซื่อสัตย์ที่สำคัญปากเเข็งอีกด้วยถึงเหนื่อ เขาก็บอกว่าไม่เหนื่อยเพื่อไม่อยากให้ดิสนีย์ต้องเป็นห่วง เธอยื่นมือไปคว้ามือหนามากุมไว้หน้าตักของตัวเองเเล้วกุมมือเขาไว้เเน่น เธอบีบมือเขาเบาๆเพื่อให้กำลังใจเขา เธอไม่อยากร้องไห้คิดมากเพราะไม่ดีต่อลูกในท้อง เเต่เธอมีความสุขมากว่าที่ได้อยู่กับเซอร์เวย์ เขาทำให้เธออารมณ์ดี ยิ้มได้ทุกครั้ง เเค่ได้เจอหน้ากันใบหน้าสวยหวานก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที "ระดับพี่ไม่มีคำว่าเหนื่อย หนูก็รู้ดีไม่ใช่เหรอขนาดพี่กลับมาจากทำงานพี่ยังเอาหนูต่อได้เลยหึๆ" เพี๊ยะ!!! "พี่เซอร์เวย์ทะลึ่งที่สุดเลย!" เธอฟาดเรียวมือลงบนบ่าเเกร่งอย่างไม่เเรงมากนัก อีกใจก็ตีเขาเพื่อเเก้เขิน ไม่รู้ทำไมว่าเธอยังรู้สึกเขินกับเขาอยู่อีก อยู่ด้วยกันก็ปีกว่าเเล้วเเต่ก็ยังเขินอยู่ดีนั้นเเหละ ไม่ใช่ว่าเธอใจง่ายนะ เธอคบกับเขาได้4เดือนกว่าก็ท้องลูกด้วยกันเลย เพราะต่างคนต่างเป็นครั้งเเรก เธอก็กินยาคุมไม่เป็นด้วย ส่วนเขาก็ไม่ได้ป้องกันเเถมปล่อยนอกไม่ทันเลยเเตกใน เธอคือครั้งเเรกของเขา เขาก็คือครั้งเเรกของเธอ
