เสียวอู่ประหลาดใจมาก
ดึกป่านนี้แล้ว ท่านผู้เฒ่าหยวนยังไม่นอน!
เขาหันกลับมาด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ
“ข้าไปส้วม...”
ท่านผู้เฒ่ามองเขาด้วยสายตาเฉียบคม “ข้าเพิ่งกลับมาจากส้วม แล้วเจ้าไปส้วมตั้งแต่เมื่อใด?”
แย่แล้ว!
เสียวอู่เสียใจที่คิดโกหกโดยไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน
เขากัดฟันแน่น
“ก็ได้ ข้าขี้เกียจไปส้วม จึงหาแอบหลังพุ่มไม้แถวนี้แทน”
ท่านผู้เฒ่าหยวนจับจ้องเขาไม่วางตา จ้องเสียจนเขารู้สึกขนลุก
เสียวอู่จำต้องกัดฟันสู้ มองกลับอย่างไม่ยอมหลบสายตาแม้แต่น้อย
“มองพอหรือยัง! ข้าจะไปส้วมก็ต้องรายงานท่านด้วยหรือ?”
พูดจบก็เดินเข้าห้อง ปิดประตู!
ท่านผู้เฒ่าหยวนยืนอยู่ข้างนอกห้อง ไม่นานก็หันเดินจากไป
ภายในห้อง เสียวอู่ถอนหายใจยาว
ทว่าเขาก็ไม่แน่ใจว่า ท่านผู้เฒ่าเริ่มสงสัยเขาหรือไม่
อย่างไร ดึกดื่นขนาดนี้ไม่หลับไม่นอน เดินเพ่นพ่านไปทั่ว ดูน่าสงสัยอยู่หรอก
แต่ก็ช่างเถอะ!
ยังไงเสียแผนที่ก็ส่งออกไปเรียบร้อยแล้ว
ศิษย์พี่สะใภ้จะต้องมีวิธีจับตัวหยวนตั๋วได้แน่ สำหรับเขา ถือว่าภารกิจสำเร็จแล้ว
ในห้องหลัก
บ่าวรับใช้ปรนนิบัติท่านผู้เฒ่าถอดรองเท้า ขึ้นเตียงพักผ่อน
“ท่านผู้เฒ่า คุณชายเสียวอู่ดูไม่มีพิษ
