“เขาสัญญาว่าฉันจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายล่ะ”
“โอ้โหวว” ดุจดาวอุทานตาโต ทั้งที่อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง “หยุดหัวใจไว้ที่เธอหรือคะ? ว๊าว”
“อย่าอิจฉาฉันเลยน่า” เจนิลายิ้มรับความโชคดีของตัวเอง และแอบสมเพชความโชคร้ายของเด็กสาวตรงหน้า “เดี๋ยวเธอก็ได้เจอผู้ชายสักคนที่ไม่รังเกียจแม่หม้ายอย่างเธอ คนขับรถบ้านฝั่งตรงข้ามก็ดูจะสนใจเธออยู่นะ ยามหนุ่มที่ป้อมหน้าหมู่บ้านก็ด้วย ลองเปิดใจดู”
“ค่ะ” เธอแสร้งดีใจยิ้มร่า แต่ในใจด่ายับ “ดาวจะลองเปิดใจดูค่ะ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ”
“นอนก่อนนะ ถ้าเลยเที่ยงแล้วฉันยังไม่ตื่นก็ขึ้นมาปลุกด้วยนะ ช่วงบ่ายฉันว่าจะไปทำสปาซะหน่อย”
ทว่า...ยังไม่ทันถึงสิบเอ็ดโมงด้วยซ้ำ ตอนที่เจนิลาวิ่งกระดี๊กระด๊าลงมาชั้นล่าง ร้องกรี๊ดกร๊าดดีอกดีใจอย่างกับถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง
ขณะเธอกำลังเลี้ยงคุณหนูในห้องรับแขก เด็กน้อยนอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปล ส่วนเธอนั่งพับผ้าอ้อมใส่ตะกร้า พลางดูNetflix ไปด้วย
“กรี๊ดดดด ฉันออกไปช็อปปิ้งก่อนนะ ไม่ได้ช็อปปิ้งมานานแล้ว พอดีท่านโอนเงินมาให้ใช้เล่น ๆ สองแสนน่ะ เลยต้องตามใจท่านหน่อย ท่านอุตส่าห์ให้เป็นของขวัญสำหรับการคลอดลูกน่ารัก ๆให้ท่าน”
บอกแล้วก็วิ่งปรู๊ดอ
