“หากพูดถึงความเหมาะสม คิดว่าคุณควรจะเรียกผมว่านายท่านหลี่มากกว่า” หลี่ฮั่นตงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเย็นชา
เมื่อได้ยินคำกล่าวพวกนี้จากปากของชายที่เธอเคยรักหญิงสาวจึงมีใบหน้าเศร้าสร้อยเล็กน้อย แต่ก็ยังเชิดหน้าสบตากับชายหนุ่มอย่างไม่หลบสายตา
ในขณะเดียวกันนั้น ก็มีชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งพาใครบางคนเดินเข้ามา นี่จึงทำให้หม่าหลันจีใบหน้าซีดเผือดและทรงตัวไม่อยู่ จนล้มลงไปกองกับพื้น เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นเป็นใคร
ก้านเมิ่ง เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน...
“หวังว่าเธอจะจำเขาได้นะหม่าหลันจี เธอทำอะไรไว้ เธอย่อมต้องรู้อยู่แก่ใจดีที่สุด หรือเธอจะปล่อยให้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีทางพฤตินัยของเธอ ต้องรับโทษความผิดเพียงคนเดียวล่ะ”
โจวเพ่ยชิงเดินหน้าเข้ามาถาม เมื่อเห็นว่าลูกชายบ้านก้านมาถึงแล้ว เมื่อเห็นสายตาของชาวบ้านที่มีแต่ความแปลกใจและสงสัย โจวเพ่ยชิงจึงเลือกที่จะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง โดยไม่ปิดบังว่าการที่เธอพลาดตกเขาในครั้งนั้นไม่ใช่เป็นอุบัติเหตุ แต่เกิดจากการกระทำของใครบางคน
ทันทีที่หญิงสาวเล่าจบ ทุกคนได้แต่มองไปยังลูกสาว บ้านหม่าด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเป็นต้นเหตุที่ใ
