“โอ๊ย มึงเป็นใครวะ มาต่อยกูทำไม” ตอนนี้แดเนียลกำลังงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
เคลย์ตันไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปประคองอลิสที่กำลังหอบหายใจอย่างรุนแรง
ไม่นานไนล์และบอดี้การ์ดคนอื่นๆก็ตามเข้ามา แต่สิ่งที่เธอสนใจมากที่สุดคือ หญิงสาวหน้าตาสวยอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบกำลังเดินเข้าไปหาแดเนียลและเขาดูตกใจมากที่เห็นเธอ
“มิเกลคือ...ผม” แดเนียลเบิกตาโพลงพูดตะกุกตะกัก
“หุบปาก!” คนที่ถูกเรียกว่ามิเกลเดินไปดึงกระบอกปืนจากบอดี้การ์ดคนหนึ่งแล้วเล็งไปที่ชายหนุ่มอย่างไม่ลังเล
"ผะ...ผมขอโทษ" เขาเริ่มมองไปยังบุคคลภายในห้องก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อเขาเคยย้ำมาตลอดว่าให้ระวังตัวเพราะมันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นสักวัน ตอนนี้เขาเข้าใจความหวังดีของผู้เป็นพ่อแล้วแม้ว่ามันจะสายไป
“ขอโทษเหรอ มันสายไปแล้ว” มิเกลพูดน้ำเสียงสั่น ความโกรธแค้นเจ็บปวดถาโถมพร้อมๆกัน
“คิดถึงลูกไว้สิเกล ผมเป็นพ่อของเขานะ” แดเนียลพยายามพูดให้หญิงสาวใจเย็นลง
“ก็เพราะฉันคิดถึงลูกไงและคนอย่างแกไม่สมควรเป็นพ่อใครด้วยซ้ำ”มือของเธอที่ถือปืนอยู่สั่นเทา แม้เสียงที่เปล่งออกมาจะมีความเจ็บปวดปะปนอยู่แต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยดในดวงตาคู่นั้น
"หยุ
