ไฟรักมาเฟีย

“ผมได้ตัวเธอมาแล้วครับ” ชายในชุดสูทสีดำ เยื้องย่างเข้ามาอย่างมั่นคงแล้วรายงานผู้เป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หลังจากทำงานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วง

เจ้าของเรือนกายสมส่วนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนดูแลสุขภาพยังคงยืนหันหลัง ทอดสายตามองวิวตระการตาของมหานครบนเพนต์เฮาส์หรู

แสงไฟระยิบระยับสะท้อนผ่านกระจกบานใหญ่ ขณะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ รสขมปร่าปะทะปลายลิ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ

“ทำได้ดีมาก ไนล์”

“ให้พาเธอเข้ามาเลยมั้ยครับ”

“อืม”

ลูกน้องคนสนิททำตามอย่างรู้งาน หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที ไนล์กลับเข้ามาพร้อมร่างเล็กอ่อนปวกเปียกที่สลบอยู่บนแขนแกร่ง

หญิงสาวมีผิวขาวละเอียดตัดกับชุดเดรสสีแดงสดที่สวมใส่ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตากำลังถูกวางลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเบามือ

มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหยุดยืนข้างโซฟาพลางมองใบหน้าสวยหวานของผู้หลับใหล แล้วเลื่อนลงมายังทรวดทรงองค์เอวงดงามซึ่งสามารถดึงดูดบุรุษเพศได้อย่างง่ายดาย

ทว่าความสวยของเธอไม่สามารถทำให้คนอย่างเขาเมตตาแม้แต่น้อย…

“ไปเอาน้ำมา”

“ครับ” ไม่นานลูกน้องคนสนิทเดินมาพร้อมน้ำหนึ่งถังแล้วส่งให้เจ้านายเขาทันที ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มสาดเข้าไปยังร่างเล็กโดยไม่กลัวว่าโซฟาหรูของเขาจะเสียหาย

“แค่กๆ” หญิงสาวสำลักน้ำที่ไหลเข้าไปในจมูกแล้วลืมตาขึ้นมาก็พบกับคนที่เธอรู้สึกคุ้นหน้ากำลังยืนมองเธอด้วยสายตาโกรธแค้น แต่พอนึกดูดีๆ เธอก็จำได้ว่าชายผู้นี้เป็นใคร

“จับฉันมาทำไม” เธอมองชายทั้งสองคนสลับกันอย่างรอคำตอบ

“พี่ชายคุณอยู่ไหน” มาเฟียหนุ่มไม่ฟังคำถามของเธอแต่กลับถามสิ่งที่เขาอยากรู้ไปแทน

“ทำไมฉันต้องบอกคุณ” เธอพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว

“อย่ามาปากดี” เขาเดินเข้าไปแล้วใช้มือหนาบีบคางเล็กอย่างแรง

“โอ๊ย เจ็บนะ” เธอร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะแรงที่ส่งมาจากคนตรงหน้าไม่ใช่น้อยๆ

“บอกมาว่าพี่ชายตัวดีของคุณมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” เขาขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลอยู่ในใจ

“ฉันไม่บอกคนอย่างคุณหรอก จับผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้มาแบบนี้ สวะ” เธอพูดพร้อมจ้องหน้าเขาอย่างเกลียดชัง

“สวะเหรอ”

เพี้ยะ!! มาเฟียหนุ่มสะบัดมือลงบนแก้มขาวของเธอจนเกิดรอยแดงเป็นปื้น

หญิงสาวหน้าหันตามแรงตบและรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก จึงตวัดสายตามองเขาอย่างโกรธแค้น

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน ไอ้สารเลว ถุย” เธอพ่นน้ำลายที่ผสมกับเลือดไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเขา มาเฟียหนุ่มปาดมันออกพร้อมจ้องใบหน้าหวานของเธอด้วยสายตาโกรธจัดแต่หญิงสาวไม่ได้หยุดคำพูดแค่นั้น

“คนอย่างคุณมันก็ดีแต่ทำร้ายผู้หญิง สมแล้วที่คาเทียร์หนีไป”

“ผมบอกให้หุบปาก!! ถ้ายังไม่อยากตายอยู่ที่นี่”

เขาพูดแล้วปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อของเธออย่างแรง

“ทำไม จะฆ่าฉันเหรอ ก็เอาสิ” เธอสบตาเขาอย่างท้าทาย

“อย่ามาท้าทายคนอย่างผม”

“คุณคิดว่าถ้าฉันตายไป จะหาพี่ชายฉันกับน้องสาวของคุณเจอเหรอ ขนาดคุณมีอิทธิพลขนาดนี้ยังพาตัวน้องสาวกลับมาไม่ได้ เหอะ น่าสมเพช แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่าทำไมถึงต้องหนี เพราะมีพี่เลวๆ แบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นฉัน ฉันก็หนี”

เขายืนฟังคำพูดที่เธอพ่นออกมาแล้วขบกรามเข้าหากันแน่น มือหนาบีบลงไปยังลำคอเรียวขาวอย่างควบคุมไม่ได้

“อึก อ่อย” เธอรู้สึกทรมานเพราะขาดอากาศจึงพยายามแกะมือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“คิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณจริงๆ สินะ” เขายิ้มเย็นพร้อมส่งแรงไปยังลำคอเธอเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

หญิงสาวรู้สึกราวจะขาดใจตายจนต้องหาทางรอด เธอเหลือบไปเห็นปืนพกเหน็บอยู่ที่เอวของเขา จากนั้นพยายามตั้งสติพร้อมดึงมันมาด้วยความเร็วและเหนี่ยวไกปืนลงไปยังหน้าท้องของเขา แต่เพราะความไม่ชำนาญ ลูกกระสุนกลับโดนสีข้างของเขาแค่ถากๆ เท่านั้น

ปัง!! เพล้ง

แต่กลับไปโดนแจกันด้านหลังของเขา ซึ่งเป็นของเก่าแก่ของตระกูลที่ประเมินมูลค่าไม่ได้

“นาย!!” ลูกน้องคนสนิทอุทานอย่างตกใจพร้อมเดินเข้าไปหาเจ้านายหนุ่ม

เมื่อรู้สึกแสบบริเวณสีข้างเขาจึงปล่อยมือจากลำคอที่แดงเถือกของเธอแล้วใช้มือสัมผัสเลือดที่ซึมออกมาจากเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเอง

“ไปทำแผลก่อนดีกว่าครับนาย”

“แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก ฤทธิ์เยอะดีนิ ผมจะทำให้คุณหมดพิษสงเอง” มาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าเธอที่มีแววตาแตกตื่นจากสิ่งที่เธอได้ทำพลาดไปแล้วพูดกับลูกน้องคนสนิท

“ถ้าไม่อยากดูหนังสดก็ออกไปก่อน”

เมื่อเห็นว่ามาเฟียหนุ่มตรงหน้าไล่ลูกน้องของเขาออกไปแล้ว ความกลัวของหญิงสาวก็เริ่มคืบคลานเข้ามาอีกเป็นเท่าตัวเพราะรู้ดีว่ามาเฟียหนุ่มคิดจะทำอะไรกับเธอ

“อย่านะ” เธอส่ายหน้าพร้อมเดินถอยหลัง

“ไม่เก่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้วเหรอ”

เขาเดินย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่พยายามจะถอยหลังหนีเขา

“ไม่ต้องหนีหรอก รู้ใช่ไหมว่ายังไงก็ไม่รอด ในเมื่ออยากจะลองดี ผมก็จะจัดให้เอาให้เดินขาถ่างเลยเป็นไง”

“สกปรก เลว ต่ำช้า เดรัจฉาน”