“พี่โทษตัวเอง จนชีวิตพี่ไม่เคยมีความสุขเลย” เขาฟังความจริงที่พลั่งพรูออกมาจากปากน้องสาวด้วยหัวใจปวดร้าว มือใหญ่กำเข้าหากันแน่น
ตอนนั้นคาเทียร์ขี้ขลาดเกินกว่าจะเดินไปบอกพี่ชายตรงๆ ว่าตัวเองตั้งท้อง เธอกลัวเขาจะผิดหวัง กลัวเขาจะโทษตัวเองว่าเลี้ยงน้องสาวอย่างเธอไม่ดี แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่จะเผชิญหน้ากับความจริง
“เธอเลยเลือกที่จะหนีมากับมันแล้วปล่อยให้พี่เป็นห่วงอย่างนั้นเหรอ”
เขาถามน้องสาวแล้วหันไปมองหน้าอาร์เดลที่ประคองเธออยู่พร้อมกับกระชากคอเสื้อให้ลุกขึ้นอย่างแรง จากนั้นก็ซัดหมัดปะทะใบหน้าอาร์เดลอีกหลายครั้งจนเขาล้มลงไปกองกับพื้น สองสาวพยายามจะเข้าไปห้ามแต่ถูกบอดี้การ์ดของมาเฟียหนุ่มจับไว้พวกเธอจึงทำได้แค่ตะโกนห้ามพวกเขาก็เท่านั้น
“กูแม่งไม่มีคำจะพูดเลยว่ะ มึงเป็นลูกผู้ชายรึเปล่า” หลังจากระบายอารมณ์เสร็จเขาก็กระชากคอเสื้ออาร์เดลให้ยืนขึ้นอีกครั้ง
“กูก็รับผิดชอบเทียร์กับลูกอยู่แล้วไง ขอแค่มึงให้โอกาสกู” ใบหน้าของอาร์เดลที่มีคราบเลือดประปรายมองหน้าเขาด้วยสายตาจริงจัง
“ถ้ากูทำแบบนั้นกับน้องมึงบ้างจะรู้สึกยังไง”
“มึงก็ทำกับอลิสเหมือนกันไม่ใช่เหรอ มึงกับกูต่างกันตรงไหนว่ะ”
“แต่มึงเป็น
