“คุณเลยมั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นเป็นผม”
“เพราะฉันมีรูปพวกคุณสามคนและวันนั้นที่ฉันกลับไปบ้านฉันแวะไปเยี่ยมเขาที่สุสานและฉันเห็นไนล์กำลังยืนอยู่หน้าหลุมศพเขา”
เคลย์ตันนึกถึงวันที่เธอขอเขากลับไปบ้านและใส่ชุดสีชมพูออกไป เขาพึ่งจำได้ว่าโลแกนมักจะซื้อชุดสีชมพูให้เธอใส่ เพราะแบบนี้เองสินะ เขานึกแล้วแค่นยิ้มพร้อมพูดออกมา
“ผมเป็นคนยิงเอง ผมฆ่ามันเองกับมือ” เขาบอกเธอเสียงเย็น
“คุณทำแบบนั้นทำไม” ใบหน้าเปรอะน้ำตามองเขาอย่างเจ็บปวด
“เพราะมันฆ่าพ่อแม่ของผม”
“ว่าไงนะ!” อลิสโพล่งออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“พวกเราสามคนเป็นเพื่อนที่ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย แต่แล้ววันหนึ่งหลังจากพ่อแม่ของผมเสีย ผมกลับรู้ว่าเป็นฝีมือของมัน มันวางแผนไว้ทุกอย่างและทำให้ดูเหมือนว่าเป็นเพราะระบบขัดข้องจึงทำให้เครื่องบินลำนั้นตก
มันเข้ามาตีสนิทผมเพื่อเอาข้อมูลต่างๆไปให้ฝ่ายตรงข้าม มันทำได้แนบเนียนมาก ตัวผมเองเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อแม่แต่งงานกันเพราะผลประโยชน์และต่างฝ่ายต่างก็พาคนอื่นมานอนแทบจะทุกวัน จนผมคิดว่าบ้านหลังนั้นไม่ต่างอะไรกับพื้นที่โสมม ผมไม่เคยได้รับความรักจากพวกท่านเลย ตอนนั้นผมคิดว่าถ้ามีเพื่อนอาจจะทำให้ผมรู้สึกไม่