เคลย์ตันมองหน้าน้องสาวแล้วพยักหน้าจากนั้นก็เดินออกมาจากห้อง เขาหันหลังไปมองบานประตูห้องของน้องสาวอยู่เป็นเวลาหลายนาที จากนั้นก็เดินไปหาไนล์ที่อยู่ในห้องทำงานของเขาแล้วตัดสินใจพูดขึ้น
“ไปตามไอ้เดลมา”
“ครับ?” ลูกน้องคนสนิทมองมาเฟียหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
“บอกให้มันมาดูแลเมียกับลูกมัน” เขาเอ่ยเสียงเรียบ
“เข้าใจแล้วครับ” ไนล์เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการและเดินออกไปด้วยความรู้สึกดีใจเพราะเขาเองก็ทนเห็นคุณหนูของเขาเป็นแบบนี้แทบจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน
คาเทียร์นั่งรับประทานอาหารเย็นอยู่กับเคลย์ตันมาพักใหญ่แต่เธอไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว หญิงสาวนั่งเขี่ยอาหารในจานของตนเองอย่างเลื่อนลอยเคลย์ตันเห็นดังนั้นก็พูดขึ้น
“กินเยอะๆสิ ลูกจะได้แข็งแรง”
เธอพยักหน้ารับรู้แต่ก็ไม่พูดอะไร
“โกรธพี่ใช่มั้ย” เขามองน้องสาวที่กำลังเงยหน้ามองเขาอย่างช้าๆ
“เทียร์โกรธที่พี่ไม่เคยฟังในสิ่งที่เทียร์ต้องการบ้างเลย” เธอพูดเสียงแผ่ว
“แล้วถ้าให้สิ่งที่เทียร์ต้องการ เทียร์จะเลิกโกรธพี่และกลับมาเป็นน้องสาวที่สดใสและน่ารักเหมือนเดิมได้หรือเปล่า”
เธอมองหน้าพี่ชายด้วยความแปลกใจ สายตาของเขามองไปด้านหลังของคาเทียร์ จนเธอต้องมอง
