เขมิกาลงจากรถมองทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยรอยยิ้มสดใส ร่างบางหลับตาพริ้มสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ความสดชื่นและความสวยงามของทะเลสาบแห่งนี้ทำให้หญิงสาวลืมอารมณ์ขุ่นมัวก่อนหน้านี้ไปเลย และภาพความน่ารักนั้นของเธอก็ถูกชายหนุ่มบันทึกไว้แล้วเช่นกัน
ทิวากรปล่อยให้เขมิกาชื่นชมกับบรรยากาศของสถานที่แห่งนี้ไป ส่วนตัวเองรีบจัดการยกข้าวของบรรดาโต๊ะเก้าอี้รวมถึงผ้าลงมาจัดวางและปูไว้ โดยไม่เรียกให้หญิงสาวมาช่วยเหลือตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มตั้งใจว่าวันนี้เขาจะบริการเธอให้เต็มที่ ไม่อยากให้เธอเหนื่อย อะไรที่เขาทำได้ เขาทำเองคนเดียวก็พอ
“สวยเนอะ”
“อืม”
“ชอบไหมครับ” เขาถามเมื่อจัดเตรียมที่นั่งปิกนิกไว้เรียบร้อยแล้ว
“ชอบค่ะ สดชื่นดี”
“ดีแล้วครับ แค่เขมชอบพี่ก็ดีใจแล้ว... ขอบคุณที่ตกลงมาเที่ยวกับพี่นะครับ”
เขมิกาผินหน้าไปมองคนที่เดินมาพูดอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มติดมุมปาก “ขอบคุณที่พามาเช่นกันค่ะ”
คำตอบและรอยยิ้มมุมปากของเธอช่วยทำให้ทิวากรมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมากมาย ชายหนุ่มส่งยิ้มอบอุ่นละมุนละไมให้คนตัวเล็กด้านข้างไม่ต่างกัน ก่อนผินหน้ากลับไปมองทิวทัศน์เบื้องหน้าตามเดิม
บรรยากาศระหว่างทั้งสอง เงียบสงบไร้เสียงพ
