ช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ขณะที่ภูเมฆานั่งทำงานอยู่ในห้องโดยมีกัญญ์วราเข้ามานอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเสี่ยงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้นทำให้ต้องรับออกมารับข้างนอกห้องเพราะกลัวจะรบกวนการทำงานของชายหนุ่ม
หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหลังจากเวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที
“ใบตองถ้าอยากออกไปเที่ยวเพื่อนก็ไปได้นะ” เราตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันที่นี่เขาก็ไม่เคยเห็นหญิงสาวออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆ เลย
“พี่ภูคิดว่าเพื่อนใบตองชวนไปเที่ยวเหรอคะ”
“พี่เดาถูกใช่ไหมล่ะ”
“เขาโทรมาชวนไปเที่ยวจริงๆค่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อน”
“ถ้าไม่ใช่เพื่อนก็คงจะเป็นแฟนใช่ไหม”
“ไม่ใช่อีกเหมือนกันค่ะ คนที่โทรมาชวนไปเที่ยวเป็นพี่ที่โมเดลลิ่งที่ใบตองเคยทำงานพริตตี้ให้เขาค่ะ”
“จะไปทำงานอีกแล้วเหรอ”
“ครั้งนี้ไม่ได้ไปเป็นพริตตี้ค่ะ ใบตองไม่รู้จะอธิบายยังไง คือใบตองเคยรับงานเพื่อนเที่ยวไว้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนสนใจค่ะ”
“มันคืองานอะไร”
กัญญ์วราอธิบายลักษณะงานให้เขาฟังตามที่ตนเองได้รู้มาแต่ก็ยังไม่เคยรับงานสักครั้งเพราะส่วนใหญ่คนที่เรี
