Novels by patty11063

หน้าจอที่เต็มไปด้วยข้อความเรียงเป็นพรืดสะท้อนเข้าสู่นัยน์ตา ลินดาหลุบตาลงต่ำ ขณะในใจพลันเต้นแรงในตอนแรกเธอเพียงต้องการกระตุ้นให้มีนาคิดถึง นลิน ก็เท่านั้น ไม่คิดว่าจะได้ข้อมูลสำคัญมาง่ายๆ ราวกับยื่นมาให้ถึงมือเช่นนี้ข้อมูลที่ไม่มีใครรู้ ข้อมูลที่สามารถทำลายพีระได้โดยไม่ทิ้งร่องรอยถึงเธอ...เพราะเธอไม่ควรรู้เรื่องนี้และอันที่จริงก็คงไม่มีทางได้รู้ หากไม่ใช่เพราะร่วมมือกับมีนาหญิงสาวแสยะยิ้มกับตัวเองโดยไร้เสียง“ฉันไม่คิดเลยค่ะ... ว่าเขาจะมีความลับแบบนี้อยู่ด้วย”“ยังมีอีกเยอะค่ะที่คุณไม่รู้” ปลายสายว่าด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยปริศนา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง“ฉันมีแผนจะเริ่มจากแผนกบัญชีค่ะ” มีนาพูด “ตอนที่ยังอยู่ ฉันเคยเห็นรายจ่ายบางอย่างที่ไม่เคยมีหลักฐานแนบ ถ้าฉันปล่อยสำเนาข้อมูลบางส่วนให้ทีมตรวจสอบภายใน เจอช่องโหว่ตรงนั้นเข้าไป พวกเขาต้องตั้งคำถามแน่”ลินดานิ่งฟัง สีหน้าเรียบเฉย ดวงตาก้มต่ำคล้ายครุ่นคิด“คุณจะปล่อยแบบเปิดเผยเลยเหรอคะ” เธอถามเบาๆ“เปล่าค่ะ ฉันจะปล่อยผ่านคนที่ยังอยู่ในบริษัท... ที่เกลียดพีระพอๆ กับฉัน” มีนาเว้นจังหวะไปสักพัก ก่อนจะอธิบายเพิ่ม “เขาจะเป็นแค่คนแจ้งเตือน ไม

ลินดากวาดสายตามองไฟล์แนบนับสิบที่ถูกส่งเข้ามาในอีเมล เธอกดดาวน์โหลดข้อมูล ภาพเอกสารดิจิทัลก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นทีละหน้า ทั้งรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับทรัพย์สิน การถือครองหุ้น และเครือข่ายธุรกิจของพีระพร้อมกับคำอธิบายของมีนาที่ดังขึ้น“นี่คือทั้งหมดที่ฉันเคยมีสิทธิ์เข้าถึงตอนที่ยังอยู่ในบริษัทค่ะ” หญิงสาวว่า ขณะรอให้ลินดาอ่านข้อมูลจนครบ“พีระเป็นคนที่วางแผนเก่งก็จริง แต่เขาชะล่าใจ เพราะไม่เคยคิดว่าฉันจะกล้าเล่นงานเขา”เสียงหัวเราะเยียบเย็นดังลอดออกมาจากในสาย ลินดาทำท่าพยักหน้ารับแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็น การแสดงออกของเธอแนบเนียนเสมอ ภาษากายย่อมต้องเป็นไปในทิศทางเดียวกับคำพูด มิเช่นนั้นหากหลอกตัวเองไม่ได้ แล้วจะหลอกฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไรอย่างไรก็ตาม หญิงสาวรู้อยู่แล้วว่าเนื้อหาเหล่านี้ไม่มีอะไรใหม่สำหรับเธอเลย ลินดามีข้อมูลทั้งหมดนี้อยู่ก่อนแล้ว ทั้งยังมีละเอียดกว่าที่มีนาส่งมาให้เสียอีกสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ข้อมูลพวกนี้ แต่เป็นการที่มีนาเชื่อว่าเธอคือพันธมิตรต่างหากลินดาไล่สายตาอ่านไปเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าข้อมูลในเอกสารผ่านการแก้ไขอย่างเร่งรีบในบางจุด ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะมีนาย่อมต้องตั

ลินดาถอนหายใจด้วยสีหน้าหนักอึ้งหลังจากเข้าบริษัทในวันถัดมา สีหน้าของเธอที่ดูไม่สดใสเหมือนทุกทีทำให้เพื่อนร่วมงานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทัก หญิงสาวเพียงแค่ยิ้มบางๆ เป็นเชิงว่าตนไม่เป็นอะไร ขณะในใจยังหวนนึกถึงเรื่องที่คุยกับมีนาเมื่อคืนที่ผ่านมา----“ฉันควรทำยังไงบ้างคะ”ในตอนนั้นเป็นลินดาที่เอ่ยขึ้นมาก่อน หลังจากมื้ออาหารอันน่าอึดอัดจบลง มีนาเพียงยิ้มบาง“ไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะ”น้ำเสียงของเธอฟังดูเต็มไปด้วยปริศนา รอยยิ้มบนใบหน้าแสดงชัดถึงความพึงพอใจ“คุณแค่ทำตัวให้เหมือนเดิม เล่นตามน้ำไปเรื่อยๆ ให้พีระเชื่อใจคุณต่อไปเท่านั้นเอง”----และนั่นก็นำมาสู่ความอึมครึมของเธอในวันนี้ลินดาถอนหายใจเล็กน้อย ทุกอย่างช่างดำเนินไปอย่างสมบูรณ์แบบตามที่เธอต้องการ แต่เพราะเป็นเช่นนั้น เธอก็ยิ่งต้องแสดงให้แนบเนียนยิ่งกว่าเดิมหญิงสาวรู้ดีว่าต่อให้มีนาลาออกไปแล้ว แต่พนักงานบางส่วนก็ยังเป็นคนของอีกฝ่าย ดังนั้นสีหน้าและการกระทำทุกอย่างของเธอในวันนี้จะต้องล่วงรู้ไปถึงหูของมีนาแน่นอนหญิงสาวแสดงอาการใจลอยเล็กน้อยขณะนำกาแฟไปให้พีระตามปกติ แต่หากคนที่สังเกตให้ดีจะพบว่าเธอดูหม่นหมองกว่าทุกวันทั้งยังเกือบทำงานผิดพลาดข

เห็นสีหน้าสับสนของคนตรงหน้า มีนาก็รู้ว่าแผนของเธอบรรลุจุดประสงค์แล้ว เธอยกยิ้ม เอ่ยเปลี่ยนเรื่องอย่างแนบเนียนเมื่อเห็นว่าพนักงานเสริฟถือจานอาหารมาพอดี“อาหารมาแล้ว ทานกันก่อนเถอะค่ะ”พนักงานเสริฟนำจานอาหารมาวางบนโต๊ะอย่างคล่องแคล่ว กลิ่นหอมของอาหารทะเลลอยอบอวลไปทั่วโต๊ะ แต่ความอึดอัดที่แผ่คลุมระหว่างผู้หญิงสองคนกลับไม่จางหายไปแม้แต่น้อยมีนาใช้ส้อมจิ้มเนื้อปลาเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองลินดาอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอแฝงไว้ด้วยความพอใจ “คุณลินดาคะ ฉันดีใจนะที่เราเข้าใจกันได้แบบนี้”เธอว่าพลางถอนหายใจ“โลกมันไม่ใจดีกับผู้หญิงอย่างเราเสมอไปหรอก โดยเฉพาะเวลาที่เราพยายามจะรักใครสักคนด้วยความจริงใจ”คำพูดนั้นแฝงไปด้วยอารมณ์สะท้อนอดีต ทว่ากลับถูกใช้เป็นเครื่องมือกดดันอย่างแนบเนียน ลินดาวางช้อนลงเบาๆ ก่อนยิ้มบางเจือความเศร้า“บางที... ความจริงใจก็อาจไม่มีความหมายเลย ถ้ามันไปตกอยู่ในมือของคนที่ไม่เห็นค่า”“ถูกต้องเลยค่ะ” มีนาพยักหน้าลินดาทำทีเหมือนยอมรับ หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบช้าๆ กลบรอยยิ้มบางที่แทบมองไม่เห็นบนริมฝีปากในใจของเธอกลับกำลังสังเกตุทุกสีหน้า และน้ำเสียงของฝ่ายตรงข้ามไว้ผู้หญิงตรงหน้านั้

“ฉันเป็นคนรักของพีระค่ะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว”ประโยคนั้นทำให้บรรยากาศคล้ายถูกแช่แข็งในพริบตา ลินดานิ่งงัน เธอเบิกตาเล็กน้อย แสดงสีหน้าตกใจปนสับสนอย่างแนบเนียนที่สุดหญิงสาวกะพริบตาถี่ราวกับพยายามประมวลผลคำพูดเมื่อครู่ ดวงหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากที่เคยยิ้มแย้มกลับเม้มแน่นจนแทบขาวซีด ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงค่อยเค้นคำพูดแผ่วเบาออกมา“…อะไรนะคะ”มีนาไม่ตอบทันที เธอแค่ยิ้มบางๆ แล้วหลุบตาลงมองอาหารที่เพิ่งถูกยกมาเสิร์ฟ“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้ชวนคุณมาทำให้ลำบากใจหรอกนะ” เสียงของเธอสั่นน้อย ๆ “แค่อยากบอกความจริงไว้... เท่านั้นเองค่ะ”ลินดายังคงทำหน้าตกตะลึง ดวงตาไหววูบอย่างสมจริง ขณะเอ่ยตะกุกตะกัก“...ฉันไม่รู้เลยค่ะ ฉันขอโทษ...” เสียงของเธอขาดช่วง คล้ายคนสติหลุดไปชั่วขณะ “ถ้ารู้ ฉันไม่มีทาง...”“ไม่เป็นไรค่ะ” มีนาขัดขึ้นทันทีด้วยเสียงนุ่ม “ฉันไม่ได้โทษคุณ”น้ำเสียงนั้นให้ความรู้สึกปลอบประโลมมากพอให้ใจคนฟังสงบ ลินดาหลุบตาลงดั่งคนที่รู้สึกผิด เธอไม่พูดอะไรต่อสักคำ ท่าทางเหมือนหญิงสาวที่พึ่งถูกตบหน้าด้วยความจริงที่ไม่น่าคาดคิดในขณะที่มีนากำลังเล่นบทภรรยาหลวงที่ถูกทรยศ ลินดาก็กำลังวิเคราะห์ท

มีนาเอียงแก้วกาแฟในมือเบาๆ พลางจ้องฟองน้ำแข็งที่ลอยวนช้าๆ แววตาเธออ่อนลงเพียงเล็กน้อย ราวกับพึงพอใจกับแรงกดดันที่ตนสร้างขึ้นอย่างแยบยลลินดาเพียงมองหญิงสาวตรงหน้าเงียบๆ ราวกับไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไร เธอทำท่าเหมือนจะตอบคำถาม แต่ก็คล้ายรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ จนไม่รู้จะตอบย่างไรเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนที่มีนาจะยิ้มบาง เปลี่ยนน้ำเสียงให้สดใสขึ้นอย่างแนบเนียน“งั้นคุณลินดาดื่มแก้วนี้แทนนะคะ ฉันดันแย่งแก้วของคุณไปแล้ว”เธอว่ากลั้วหัวเราะ ก่อนจะเลื่อนแก้วสตอรเบอร์รี่ปั่นให้อีกฝ่ายแทนลินดาเอ่ยของคุณแล้วรับมาช้าๆ ใช้หลอดคนเกล็ดน้ำแข็งในแก้วที่เริ่มละลาย แล้วค่อยๆ ดื่มลงไป“จะว่าไป คุณลินดานี่เก่งนะคะ ดื่มอเมริกาโน่ได้ด้วย ฉันน่ะไม่ถูกกับกาแฟเลยค่ะ มันขมจะตาย” มีนายังคงเอ่ยชวนคุยเจื้อยแจ้ว ขณะวางแก้วอเมริกาโน่ไว้อีกทางโดยไม่แตะมันอีก“ฉันก็เพิ่งรู้นะคะ ว่าคุณพีระจะชอบอเมริกาโน่ใส่ไซรัปครึ่งปั๊มเหมือนกัน”น้ำเสียงนั้นฟังดูมีอะไรบางอย่าง ทว่าลินดาแสร้งทำเป็นไม่สังเกต เอ่ยตอบกลับอย่างพาซื่อ“นั่นสินะคะ ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันค่ะ”ท่าทางเหมือนคนไม่รู้อะไรสักอย่างของลินดาทำเอามีนาต้องลอบ