Novels by patty11063

เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับภาพของลินดาที่กลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ในอ้อมแขนของเธอมีทั้งโน้ตบุ๊คและแฟ้มเอกสารกองใหญ่จนแทบถือไม่ไหวหญิงสาวเดินฉับๆ เข้ามากลางห้อง วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าจริงจัง แววตามุ่งมั่นเต็มเปี่ยมอย่างไม่เหมือนผู้หญิงที่เพิ่งตกอยู่ในห้วงอารมณ์วาบหวามเมื่อครู่นี้เลยสักนิดพีระเหม่อลอยไปชั่วขณะ มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ตีตื้นขึ้นมาในอกภาพของหญิงสาวที่กำลังก้มหน้าค้นแฟ้มอย่างขะมักเขม้นอยู่ตรงหน้า ปริมาณเอกสารที่มหาศาลบอกกับเขาอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ได้เพิ่งมาเริ่มช่วยเขาที่แท้ในตอนที่เขาคิดว่าเขาไม่เหลือใครแล้ว ลินดาก็กำลังเตรียมหาข้อมูลเพื่อช่วยเหลือเขาอย่างเงียบๆ ตั้งนานแล้วลินดาคล้ายไม่รับรู้ความคิดของพีระ เธอรีบเอ่ยอย่างกระตือรือร้น“ดูนี่สิคะ” หญิงสาวว่าพร้อมกับเลื่อนเอกสารแผ่นหนึ่งมาตรงหน้าเขา“สองปีที่แล้วตอนที่โครงการเริ่มก่อสร้าง มันมีปัญหาเรื่องน้ำท่วมพอดี ทำให้ค่าวัสดุก่อสร้างสูงขึ้น”เธอหยิบแผ่นสรุปรายงานออกมาจากแฟ้มอีกชุด กางให้เขาดู“เราใช้เหตุผลนี้มาอธิบายการเร่งเบิกงบ เหตุผลคือเพื่อไม่ให้ต้นทุนพุ่งอีก พอเป็นแบบนี้ก็จะสามารถชี้แจงได้ว่า ต

“คุณเชื่อผมจริงๆ เหรอครับ”พีระเอ่ยเสียงพร่า ดวงตาเปล่งประกายวูบไหว ขณะยื่นมือมากุมมือเธอไว้แน่น“ฉันเชื่อคุณค่ะ”เสียงของลินดานุ่มนวล ราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นที่ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนได้รับการปลอบโยนเธอกุมมือเขาตอบเบาๆ ส่งผ่านความเชื่อมั่นอันบริสุทธิ์ให้เขาผ่านนิ้วมือที่สอดประสานกันชั่ววินาทีนั้น บางสิ่งบางอย่างในใจของพีระพลันสั่นไหว ราวกับว่าคำพูดของเขาไม่ได้เป็นการเสแสร้งอีก... หากแต่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงชายหนุ่มชะงักงัน เขาพลันตระหนักได้ว่าเขาตกหลุมรักลินดาเข้าแล้วจริงๆลินดาคล้ายไม่รับรู้ความเปลี่ยนแปลงนี้ของชายหนุ่ม สีหน้าของเธอยังเชื่อมั่นและเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย นำพาความอบอุ่นและปลอดภัยแผ่กระจายไปสู่ชายอีกคนผ่านฝ่ามือที่สอดประสานกันพีระเหม่อลอยไปชั่วขณะ ปลายนิ้วของเขาสั่นเล็กน้อยขณะไล้หลังมือของเธอ ราวกับกลัวว่าสัมผัสนั้นจะหลุดลอยไปในวินาทีนั้น ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าลินดาคือคนเดียวที่เขาเชื่อใจได้เขาโน้มตัวเข้ามาอีกนิด ใกล้เสียจนลมหายใจของทั้งคู่แทบประสานกัน เหมือนอยากยึดเอาความอบอุ่นนั้นเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ดวงตาที่เคยคมกริบเต็มไปด้วยความอ้อนวอน ความต้

“ทั้งเรื่องการยักยอกค่าก่อสร้าง การปลอมแปลงยอดเช่า และเรื่องบริษัทภายนอกที่ตรวจสอบไม่ได้...”พีระสูดหายใจลึก มองเธอด้วยสายตาสั่นไหว เขาเอ่ยเบาๆ ดั่งคนสารภาพบาป“ถ้าเกิดว่า... ทุกอย่างนั้น ผมทำจริงๆ ล่ะครับลินดา”ลินดาชะงักงัน ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างคนที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำพูดนี้เธอไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ตรงๆ ราวกับไม่ต้องการแก้ตัว ไม่ต้องการหลีกเลี่ยง ไม่แม้แต่จะปกปิดพีระหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะที่ไม่ถึงดวงตา และในชั่วขณะหนึ่ง เขาดูเหมือนชายหนุ่มธรรมดาๆ ที่เหนื่อยล้าอย่างเหลือเกิน“ลินดา... คุณคงคิดว่าผมเลวมากใช่ไหม” เสียงเขาแผ่วเบา เต็มไปด้วยความเจ็บปวดหญิงสาวเงียบงันไปครู่หนึ่ง ริมฝีปากเม้มแน่น ดวงตาของเธอฉายแววสับสน ราวกับกำลังต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีภายในใจหญิงสาวผู้ใช้ชีวิตอย่างซื่อตรงและบริสุทธิ์มาโดยตลอด เมื่อต้องมารับฟังเรื่องผิดกฎหมายผิดศีลธรรมเช่นนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องมีท่าทีสับสนเช่นนี้สีหน้าของเธอหนักอึ้ง อึดอัดกับความลับที่ไม่คิดว่าจะได้ล่วงรู้จนแทบหายใจไม่ออกเธอรู้ว่าตัวเองต้องแสดงออกอย่างไร และขณะเดียวกันก็รู้ว่าพีระกำลังจับตามองเธออยู่

ลินดาวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะของรองประธานหนุ่มอย่างใส่ใจพีระยิ้มอ่อน ยื่นมือไปรับแก้วกาแฟที่เธอยื่นให้ กลิ่นหอมกรุ่นลอยขึ้นมาแตะจมูก แต่มากกว่ากลิ่นกาแฟ คือความรู้สึกอุ่นใจที่ได้เห็นลินดาอยู่ข้างเขาในเวลานี้“ขอบคุณนะ” เขาพึมพำเบาๆ ยกกาแฟขึ้นจิบลิ้นรับรู้รสชาติความหวานที่เพิ่มมาจากปกติเล็กน้อยที่ลินดาเติมให้อย่างใส่ใจ เธอรู้ดีว่าคนที่กำลังเครียดนั้นต้องการน้ำตาลมากกว่าปกติ นั่นยิ่งทำให้พีระรู้สึกอบอุ่นในอกจนแทบจะลืมความเครียดไปได้ทั้งหมดลินดานั่งลงตรงข้ามกับเขา กวาดสายตาไปยังแฟ้มเอกสารที่ยังเปิดค้างอยู่บนโต๊ะอย่างรวดเร็วแต่แนบเนียน สังเกตเห็นตัวเลข รายงาน และหมายเหตุสีแดงที่น่าเจ็บปวดพร่างพราวอยู่เต็มไปหมด“ฉันได้ยินข่าวลือบ้างแล้วค่ะ...” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปนเป็นห่วง ดวงตาเศร้าลงอย่างสะท้อนใจ “คุณพีระไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”พีระถอนหายใจยาว ความห่วงใยอันบริสุทธิ์จากเธอทำให้เขารู้สึกราวกับสามารถปล่อยวางน้ำหนักที่กดทับหัวใจลงได้ครึ่งหนึ่ง ชายหนุ่มโน้มตัวไปข้างหน้า มืออีกข้างคว้าเธอมากุมไว้แน่น“โชคดีที่ฉันยังมีเธออยู่” เสียงของเขาติดสั่นเล็กน้อย ทว่าเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น “ฉันไม่รู้จ

อีกด้านหนึ่งในฝั่งของพีระ ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากปิดประตูห้องเข้ามา คำนินทาที่ลอดผ่านหูเมื่อครู่ทำเอาเขาหมดอารมณ์จะออกมาหากาแฟกินทันทีชายหนุ่มเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอย่างหนักใจ มือกำสัญญาเช่าโครงการ Aurora เอาไว้แน่นจนหน้ากระดาษยับย่นเมื่อลับตาคน ภาพลักษณ์ที่ดูน่าสงสารมลายหายไปในพริบตา แววตาที่อ่อนล้าเมื่อครู่ฉายความโกรธจัดจนแทบควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่เขากวาดสายตาไปยังแฟ้มสีดำที่วางอยู่ตรงหน้า มันคือเอกสารลับจากแผนกตรวจสอบภายในที่เขาเพิ่งได้มาเมื่อคืนที่ผ่านมา ภายในนั้นระบุข้อสงสัยที่มีต่อเขาอย่างชัดเจน และเขาไม่สามารถแก้ต่างให้ตัวเองได้เลย“บัดซบ!”พีระทุบหมัดลงกับโต๊ะเสียงดังปัง กระดาษแฟ้มกระเด็นหล่นกระจัดกระจาย เขาเหยียดริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ใบหน้าเคร่งเครียดจนเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆตั้งแต่ข่าวลือเริ่มแพร่กระจาย พีระรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกอย่างถูกจัดฉากมาอย่างดี เหมือนกับวางแผนล่วงหน้าไว้แล้วและเขาสงสัยอยู่ลึกๆ ว่าเบื้องหลังมีใครบางคนกำลังชักใยอยู่ใครบางคนที่รู้จักโครงการ Aurora ดีพอจะเล่นงานเขาได้คนที่รู้ช่องโหว่เล็กๆ น้อยๆ ทุกอย่าง รู้ทุกสิ

ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและเงียบงันแววตาที่เคยมองพีระด้วยความชื่นชมเริ่มเปลี่ยนเป็นความสงสัยและไม่ไว้วางใจ เสียงกระซิบกระซาบดังอยู่ทั่วทุกมุมในบริษัท ไม่เว้นแม้แต่มุมชงกาแฟเล็กๆ ใกล้ห้องของรองประธานหนุ่มเอง“เธอได้ยินมารึยัง” เสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งก้มหน้ากระซิบเบาๆ มือที่ถือแก้วกาแฟสั่นด้วยความตื่นเต้น“เรื่องนั้นน่ะเหรอ” เพื่อนร่วมงานมีสีหน้าเหมือนจะรู้อยู่แล้วครึ่งหนึ่ง หญิงสาวคนแรกที่เปิดประเด็นรีบพยักหน้าทันที เธอลดเสียงลงจนแทบเป็นเสียงลมหายใจ กระซิบกับเพื่อนอย่างลับๆ“ใช่ โครงการ Aurora ที่เพิ่งเปิดตัวปีที่แล้วนั่นน่ะ... ว่ากันว่าเงินค่าก่อสร้างมันสูงผิดปกตินะ แถมการบริหารยังส่องเค้าทุจริตด้วย”“แต่โครงการนั้นมันไปได้สวยมากเลยนี่ ฉันเห็นทีมที่รับผิดชอบได้โบนัสเพียบเลยนะปีก่อน” พนักงานอีกคนโผล่มาร่วมวงสนทนา ท่าทางไม่รู้อะไรเอาเสียเลยจนเพื่อนร่วมงานต้องส่ายหัว“สวยแค่ตัวเลขน่ะสิ ฉันได้ยินว่าคณะกรรมการตรวจสอบแล้วว่ายอดเช่าก็สูงผิดปกติ แถมยังมีเรื่องบริษัทภายนอกที่ตรวจสอบไม่ได้ด้วย”เสียงหายใจดังเฮือกเบาๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่อีกเสียงหนึ่งจะเปรยขึ้นมาอย่างลังเล“จริ