Novels by Supremo

THIRD PERSON POV Pagkatapos ng matinding pagtaas-baba ni Bea sa ibabaw nito sa sofa, pareho na silang hinihingal ngayon. Their bodies were still damp with sweat when Rad’s phone suddenly rang. He glanced at the screen, and his brows immediately furrowed when he saw the caller. Kung kailan susulitin na nila ang init ng katawan saka pa may tumawag. “Damn, it’s the guy outside,” bulong niya sa namamaos na boses. Akala nila nakaalis na ito pero hindi pa pala. Mukhang mahalaga ang pinunta nito. “I need to take this call, baby.” Bea nodded, still leaning on the sofa, her body glistening with sweat, a mischievous smile playing on her lips. Hindi na siya nag-abala magtakip ng sarili at hinayaan na nakahantad ang maganda niyang katawan sa kanyang ninong. “Take the call then,” malanding sagot niya, sabay dahan-dahang binuka ang mga hita at ipinatong sa sandalan ng sofa. Nakabuyangyang ngayon ang mamula-mula at basang pagkàbabae niya, tumitibók-tibók pa sa huling pagpasok ni Rad. Gumapang an

Nakaupo si Rad sa sofa, seryosong nakaharap sa laptop. Ang ilaw mula sa screen tumatama sa maganda niyang mukha, kitang-kita ang focus sa mga mata niya habang mabilis ang daliri niyang nagta-type. I could immediately feel that he was in the “zone,” like there was no other world for him except what he was doing. As for me, I was only wrapped in a thin robe, nothing underneath. Watching him, I felt even more restless. I couldn’t handle just being beside him and yet feeling invisible. “Rad…” tawag ko, nakaupo sa gilid ng sofa. I intentionally made my voice a little sweet, like I was teasing. “Hmm?” sagot niya, hindi pa rin tumitingin, ang mata nakatutok pa rin sa screen. Napasimangot ako. “Work na naman?” “Yes, darling. Just a little more,” he replied in his deep, calm voice, and then clicked the mouse. Napailing ako. Hindi ako papayag. Just a few hours ago, he couldn’t keep his hands off me in the kitchen and bathroom and now he’s suddenly serious? I wanted his attention. I wante

Pagkatapos naming magpahinga mula sa mainit na pag-iisa ng katawan namin, binuhat niya ako papunta sa banyo habang patuloy na naglalabas-masok sa aking pagkabàbae kaya halos mapasigaw ako sa sarap. Sa tindi ng kasarapan, sinunggaban ko siya ng halik, napapaungôl ng mahina sa bawat ulos niya ng sagad. “Rad… ahhh… h-hindi ka pa ba napapagod…” halos hindi ko na matapos ang tanong dahil ramdam kong bumabaon siya nang buo sa’kin. He smiled against my lips. Humigpit ang hawak niya sa balakang ko. “I can’t get enough of you, baby. Never.” Pagpasok namin sa banyo, agad niyang binuksan ang shower. Bumuhos ang malamig na tubig sa katawan namin pero imbes na mawala ang init, mas lalo lang itong nag-apoy. The contrast between the cold water and the heat of his body inside me, it was maddening Ibinaba niya ako, pero hindi inalis ang pagkalalakî niya sa loob ko. Pinaupo niya ako sa gilid ng tiles habang nakatukod ang mga kamay ko sa balikat niya. “Ride me, baby,” he whispered, soft but comman

Pagkatapos ng halos nakakapagod na round sa sofa, ilang minuto kaming parehong nakahandusay, pawisan at hinihingal, but then we just burst into laughter. It felt like there was no weight in the world, just us, the morning, and the aroma of food left in the kitchen. “Rad…” bulong ko, nakapatong pa rin sa dibdib niya. “Baka masunog na ‘yong niluluto mo.” Napangisi siya at hinaplos ang buhok ko. “Kung masunog man, kasalanan mo ‘yon.” Natawa ako, pinisil ang braso niya. “Sa akin ang sisi, ganun?” “Of course,” he said with a grin, pressing a kiss to my forehead. “But come on, let’s eat before we lose all our strength.” Inayos niya ako mula sa sofa, binuhat nang walang kabigat-kabigat at dinala papunta sa dining area. Pero bago pa niya ako tuluyang ilapag, napansin kong hindi siya nag-abala mag-ayos ng sarili. And me? Still nàked. “Rad…” tawag ko, nakangiwi nang mapagtanto ko ang itsura ko. “Should I at least wear something?” Ngumisi siya, umupo sa upuan at hinila ako paharap. “No ne

The other side of the bed was still warm when I woke up. Napangiti ako, kahit ramdam ko pa rin ang pagod. I smiled, even though I still felt the exhaustion. Pero hindi lang pagod iyon kundi may kasamang kilig at init na naiwan mula kagabi. It wasn't just tiredness, it was mixed with giddiness and the heat left over from last night. Unti-unti kong naalala kung paano niya ako hinaplos, hinalikan nang paulit-ulit, at inangkin nang buo kagabi. I couldn't stop myself from biting my lip, almost laughing to myself as I lay there. Pero isang amoy ang nagpagising sa akin nang tuluyan, hindi sikat ng araw mula sa bintana, kundi mula sa kusina. It smelled like sizzling garlic, butter, and eggs cooking. Napahinga ako nang malalim. Napahawak ako sa tiyan nang kumalam ang sikmura ko. “I’m starving.” Pero imbes na magsuot pa ako ng kahit na ano, tumayo ako mula sa kama, walang saplot, walang pakialam. I pulled the thin blanket around me, but before I reached the door, I let it fall to the sofa

Halos wala akong marinig kundi ang malalakas na tibók ng puso ko at ang mabigat na paghinga naming dalawa. My skin was hot, slick with sweat, still trembling from the intensity of what had just happened. Radleigh was still inside me, his weight heavy yet strangely comforting on top of me. “Rad…” mahina kong bulong, hinahaplos ang buhok niya. He hummed against my neck. “Hmm?” “Ang bigat mo…” biro ko kahit nanghihina. Umangat siya, tumingin sa akin na may ngiti sa labi. “Sorry…” Pero imbes na lumayo, umayos siya sa pagkaka-ibabaw sa akin. His lips found mine again, this time softer, slower, hindi na kagaya kanina na halos kainin na niya ako. Napapikit ako, ninamnam ang bawat halik niya. Wala nang halong pagmamadali, wala nang galit ng pagnanasa, kundi lambing, init, at parang pag-amin sa nararamdaman. “I didn’t scare you, right?” tanong niya habang nakatitig sa akin, hinahaplos ng hinlalaki niya ang pisngi ko. Umiling ako, ngumiti. “No… you didn’t.” His eyes softened, almost vul