Novels by Preeyaporn Yaithong

หลายวันหลังจากเหตุการณ์คืนนั้น ความเงียบเข้ามาแทนที่เสียงโกลาหลในชีวิตของภัทรกับเวย์รามหายตัวไปโดยไม่ทิ้งร่องรอย มีเพียงข่าวลือว่าเขาละทิ้งทุกอย่างและเดินทางออกนอกประเทศ — เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จักภัทรยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูง ลมเย็นพัดผ่านเส้นผมอย่างอ่อนโยน เขามองวิวเมืองในยามค่ำคืน แสงไฟสะท้อนบนกระจกตา ทำให้เขาเห็นภาพตัวเองในอดีตที่เหนื่อยล้าและสับสนตอนนี้…เขาไม่ใช่คนคนนั้นอีกแล้วเสียงฝีเท้าดังขึ้นเบื้องหลัง ก่อนร่างสูงของเวย์จะปรากฏในแสงไฟสีส้มของโคมบนดาดฟ้าเวย์ยังคงดูเข้มขรึมเช่นเคย แต่รอยยิ้มที่มุมปากบ่งบอกถึงความสบายใจที่เขาไม่ได้แสดงมานาน“คิดอะไรอยู่?” เวย์ถาม พลางเดินเข้ามาใกล้จนยืนเคียงกัน“คิดว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เราผ่านอะไรกันมามากแค่ไหน” ภัทรตอบเบา ๆ “บางที…ความเจ็บปวดมันอาจจำเป็น เพื่อให้เราเข้าใจคำว่ารักจริง ๆ”เวย์พยักหน้า ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเมืองตรงหน้า “ฉันเคยคิดว่ารักคือการครอบครอง แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่ารักคือการยืนอยู่ข้างกัน แม้โลกจะพังลงก็ตาม”ภัทรหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนเอื้อมมือไปจับมืออีกฝ่าย “นายพูดอย่างกับพระเอกหนัง”“ฉันก็เป

ค่ำคืนในออฟฟิศยังคงตึงเครียด รามและผู้ติดตามของเขายืนตรงกลางห้อง พลางมองภัทรกับเวย์ด้วยสายตาเย็นชา“คืนนี้…ทุกอย่างจะจบลงที่นี่” รามพูดเสียงเข้มภัทรสูดลมหายใจลึก พยายามรวบรวมความกล้า หลังจากหลายปีของความสับสน ความเจ็บปวด และความแค้น มาถึงวันนี้ เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายความรักและความเชื่อมั่นของเขากับเวย์อีกเวย์ยืนข้าง ๆ เขา มือทั้งสองประสานกันแน่น เสียงหัวใจทั้งคู่เต้นสอดประสานเป็นจังหวะเดียวกัน“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น…เราจะสู้ด้วยกัน” เวย์กระซิบรามหัวเราะเย็น พลางเปิดเอกสารที่เก็บความลับทั้งหมด “ถ้าอย่างนั้น…ลองดูว่า ใครจะแข็งแรงกว่ากันจริง ๆ”ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้ติดตามของรามเริ่มเคลื่อนไหว แต่ภัทรไม่ได้ถอยหลัง เขาก้าวเข้ามาข้างหน้า ชี้ตาไปที่ราม “ฉันไม่กลัวนาย และฉันจะไม่ยอมให้ใครทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับเวย์”เวย์ยิ้มบาง ๆ พลางยกมือสัมผัสแขนภัทร “เราอยู่ด้วยกัน…ทุกสถานการณ์”การเผชิญหน้ากลายเป็นการต่อสู้ทางความคิดและอารมณ์ รามพยายามบีบให้ทั้งคู่แตกแยก แต่ทุกครั้งที่เขาพูด ภัทรและเวย์กลับจับมือแน่นขึ้น ความรักที่แท้จริงของพวกเขาไม่สามารถถูกแยกออกได้ง่าย ๆรามมองด้วยความโกรธ แต่แล้

ค่ำคืนนั้น ห้องประชุมใหญ่ในออฟฟิศเต็มไปด้วยความตึงเครียด ทุกคนในนั้นรู้สึกได้ถึงแรงกดดันรอบตัว แต่สำหรับภัทรและเวย์ มันหนักหนาสาหัสยิ่งกว่าที่เคยเจอรามยืนตรงกลางห้อง ดวงตาคมเย็นกว่าทุกครั้งที่พบหน้า เขาไม่เพียงแค่ถือความแค้นส่วนตัว แต่ยังถือความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีตของภัทร และมันกำลังถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน“เวย์…ภัทร…คืนนี้นายจะเห็นทุกอย่างที่ฉันรู้” รามพูดช้า ๆ พลางยิ้มเย็นภัทรเงยหน้าขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและความระแวง “ราม…พูดให้ชัดเจน ว่านายต้องการอะไร”รามหัวเราะเบา ๆ “ฉันต้องการความจริงทั้งหมด นายคิดว่าการเก็บความลับไว้จะปกป้องใครได้หรือ?”เวย์ก้าวเข้ามาข้าง ๆ ภัทร มือแน่นกำ แต่สายตาไม่ละจากราม “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น…เราจะเผชิญมันด้วยกัน”รามหยิบแฟ้มบางอย่างจากกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะ พลิกเปิดเอกสารและภาพถ่ายบางส่วน“นี่คือสิ่งที่ภัทรพยายามปิดซ่อน…และเกี่ยวข้องกับบริษัทเก่า ความสัมพันธ์กับคนสำคัญ และการตัดสินใจที่ส่งผลต่อทุกคนที่นี่”ภัทรกลืนน้ำลาย รู้ดีว่ามันถึงเวลาต้องเผชิญ แต่หัวใจเขากลับสั่นแรง ไม่ใช่เพราะกลัวราม…แต่เพราะกลัวความจริงจะทำลายสิ่งที่เขาและเวย์สร้างขึ้น“แต่ฉัน…

ค่ำคืนในออฟฟิศเวย์เงียบสงัดผิดปกติ ไฟจากโต๊ะประชุมส่องสว่างเพียงเล็กน้อย แต่ละเงาของห้องเหมือนซ่อนความลับบางอย่างที่รอคอยให้ถูกเปิดเผยภัทรยืนอยู่ข้างหน้าต่างมองออกไปนอกเมือง แต่ใจไม่ได้อยู่ที่วิวคืนนี้ เขากำลังคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป เมื่อราม — ศัตรูเก่าที่ครั้งหนึ่งทำให้เขาต้องสูญเสียทุกอย่าง — ปรากฏตัวอีกครั้งประตูห้องเปิดออกเบา ๆ เสียงรองเท้ากระทบพื้นทำให้ทั้งสองคนหันไปมอง“ราม…” เวย์พูดเสียงเรียบ แต่สายตาคมจับจ้องเขาอย่างไม่ไว้ใจรามก้าวเข้ามาในห้อง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย็นชา ดวงตาเหมือนมีประกายคมกริบ “เวย์…นานแล้วนะ ไม่เจอกันแบบตัวต่อตัว”ภัทรเม้มปากแน่น เขารู้สึกถึงแรงกดดันรอบตัว รามไม่ได้มาเพียงเพื่อสนทนา แต่เหมือนมาทวงทุกอย่างคืน — ทั้งอดีต และความลับที่ถูกฝังไว้“ราม…เรามาที่นี่เพราะอะไร” เวย์ถามเสียงเข้ม แต่ใจของเขาก็เริ่มเต้นแรงเหมือนกันรามหัวเราะเบา ๆ แล้วหยุดตรงกลางห้อง “เรื่องบางอย่างที่นายคิดว่าซ่อนอยู่ดีแล้ว…ไม่ใช่แบบนั้นนะเวย์” เขาหันไปมองภัทร “และภัทร…นายคงคิดว่ามันจบไปแล้ว แต่ความจริงมันไม่เคยหายไปไหน”คำพูดของรามทำให้หัวใจภัทรสะท้าน เขารู้ทันทีว่าอ

เช้าวันถัดมา ภัทรและเวย์นั่งประชุมในห้องบอร์ดชั้นสูง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด แต่ไม่ใช่เพราะงาน หรือคู่แข่งทางธุรกิจ แต่เพราะสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจของทั้งสองสายตาของเวย์ยังคงจับจ้องภัทรอย่างอดไม่ได้ ใบหน้าคมเข้ม แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใยและความหวง“นายแน่ใจนะว่าจะจัดการเรื่องนี้เอง” ภัทรถามเสียงเรียบ แต่ใจกลับเต้นแรง“ฉันแน่ใจ” เวย์ตอบสั้น ๆ ก่อนจะก้มลงดูเอกสารบนโต๊ะแต่แล้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นข้อความเข้าในระบบบริษัท แสดงชื่อผู้ส่งว่า “ลินา” — เลขาคนสนิทของเวย์ และเป็นคนที่เคยเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในอดีตที่ทำให้ภัทรและเวย์ต้องแยกจากกันภัทรขมวดคิ้วทันที “ลินา?”เวย์เห็นท่าทีของภัทร แววตาของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย “คงมีเรื่องจากอดีตโผล่มาอีกแล้ว”ภัทรถอนหายใจเฮือกใหญ่ น้ำหนักในใจเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ทุกครั้งที่เห็นชื่อของลินา ความทรงจำเก่า ๆ ถูกปลุกขึ้นมา — ความเข้าใจผิด ความเสียใจ และความเจ็บปวด“ผมไม่อยากให้เรื่องเก่า ๆ มายุ่งกับเราอีก” ภัทรพูดเสียงเข้ม แต่แฝงด้วยความกังวล“ฉันก็ไม่อยากให้มันยุ่งเหมือนกัน” เวย์ตอบ แต่สายตายังคงจับจ้องข้อความที่เข้ามาข้อความจากลินาเป็นสั้น

เช้าวันใหม่ ภัทรตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังอยู่ข้างหัวเตียง แต่ใจของเขาไม่ได้สงบเหมือนปกติ มันกลับเต็มไปด้วยความสับสนและแรงดึงดูดบางอย่างที่เขาพยายามปฏิเสธมานานทุกครั้งที่เขานึกถึงเวย์ — แม้เพียงแวบเดียว — หัวใจของเขาก็เต้นแรงเหมือนครั้งแรกที่พบกันในบริษัท ความคิดที่บอกให้เขาหลีกเลี่ยง กลับถูกความทรงจำของความอบอุ่นและรอยยิ้มของเวย์กลบจนหมดภัทรลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังเมืองที่ค่อย ๆ ตื่น แต่แทนที่จะรู้สึกสงบ เขากลับรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองถูกรั้งไว้ด้วยเชือก invisible ของเวย์และเหมือนสัญชาตญาณบางอย่างกำลังเรียกเขาให้ไปขณะที่กำลังเตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน ประตูห้องเปิดพร้อมเสียงทุ้มเรียบ “ภัทร…”เขาหันไปพบเวย์ยืนอยู่ที่ประตู สายตาคมดุแต่ไม่แข็งกร้าวเหมือนทุกครั้งที่เจอ มีเพียงบางอย่างที่อ่อนโยนซ่อนอยู่“มาทำไม?” ภัทรถามเสียงเรียบ พยายามซ่อนแรงสั่นในเสียง“ฉันคิดว่า นายอาจจะยังไม่พร้อม แต่ฉันอยากให้รู้ไว้...ว่าฉันไม่ปล่อยมือจากนายง่าย ๆ” เวย์ตอบ แล้วค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ระยะห่างระหว่างพวกเขาแคบลงจนแทบจะสัมผัสกันได้ ภัทรพยายามเบี่ยงหน้า แต่เวย์ก้าวตามทุกจังห