Novels by หมาน้อยเก้าหาง

“เรื่องมันยาว ไม่เชิงรู้จักหรอก อันที่จริงฉันไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ”“โธ่หมูหวาน ไม่รู้จักแล้วไปนอนกับเขาจนท้องป่องได้ยังไง โง่จริง ๆ เลยเพื่อนฉัน ฉันละอยากจะบ้า”“ฉันใจง่ายฉันรู้”หมูหวานอธิบายเพิ่มเติมในส่วนความรู้สึกของเธอ“จุดเริ่มต้นอาจจะฉาบฉวย ทีแรกฉันแอบคิดว่าอนาคตเราอาจจะเป็นคนรักกันได้ แต่ฉันคิดผิด”ตาย… ตาย… อกอีแป้นจะแตก เมษาจ้องหน้าเพื่อนรัก ตะลึงในสิ่งที่ได้ยิน คำพูดนั้นได้ผ่านเซลล์สมองมาหรือเปล่า“นี่แกไปตกหลุมรักเขาเหรอ ? ฟังนะ TRUE LOVE กับ SEX มันคนละส่วนกันนะ! ใช้สมองแยกแยะบ้าง แกกินข้าวหรือกินหญ้า”เมษายอมรับว่าหมูหวานหน้าตาดี เรียกได้ว่าสวย วัย 24 ปี สวยสะพรั่งแม้จะมีลูกแล้วก็เถอะ ถ้าไม่บอกไม่มีใครดูออกว่าลูกสอง ที่ทำงานมีหนุ่ม ๆ ขายขนมจีบไม่ขาด แต่ก็ไม่เห็นจะคบกับใคร สุดท้ายท้องไม่มีพ่อ มันน่าด่านักไม่รู้จักป้องกันดูแลตัวเอง สะเพร่าไม่เข้าเรื่องบรรยากาศภายในบ้านเงียบเชียบชวนอึดอัด เมษายังอารมณ์เดือดดาลไม่หาย ขึ้นเสียงด่ากราดเพื่อนรักชุดใหญ่“ฉันคิดว่าแกฉลาดมาตลอดนะ จนกระทั่งเรื่องนี้ ไม่คิดไตร่ตรองบ้างเหรอ เด็กที่เกิดมาไม่มีพ่อมันจะเป็นยังไง

ฉันรู้ตัวเอง ผิดที่ไม่ได้วางแผนเตรียมความพร้อมก่อนมีลูก แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ถ้ามีประตูโดราเอม่อนหรือไทม์มาชีนแบบในการ์ตูนก็คงจะดี ทีแรกฉันคิด ลูกคนเดียงฉันเลี้ยงไหว ฉันมีเงินเก็บหลักแสนติดบัญชี แต่พอไปหาหมอฝากครรภ์จริงจัง ผลลัพธ์ที่ปรากฏในถุงน้ำคร่ำนั้นมีอีกหนึ่งหัวใจเพิ่มมาจะให้บอกพ่อแม่ก็ไม่กล้า ฉันละอายใจ เรื่องทั้งหมดฉันทำตัวเองพวกท่านยังไม่ทราบเรื่องที่ฉันมีลูก อันที่จริงพวกท่านไม่ใช่บิดามารดาบังเกิดเกล้า ตามศักดิ์ฉันเป็นหลาน ยัยหนูแฝดต้องเรียกพวกท่านว่าคุณทวดถึงจะถูกความเจ็บปวดบาดลึกเมื่อนึกถึงอดีตวัยเยาว์ แม่ทิ้งฉัน ให้ตากับยายเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ ไม่เคยมาดูดำดูดี ฉันจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าแม่หน้าตาเป็นอย่างไร แม้จะยากแค้นสาหัสฉันจะไม่มีวันเอาลูกไปทิ้งให้ตากับยายเลี้ยง ฉันสัญญากับตัวเอง จะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบที่ผู้หญิงคนนั้นเคยทำ ไม่เด็ดขาดฉันกับลูกกำลังจะตายช้า ๆ สถานะทางการเงินบีบบังคับ ตอนนี้ฉันขัดสนมาก เงินเดือนอันน้อยนิดไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายของสามชีวิต หยองหยอง แฮมแฮม โตขึ้นทุกวัน ห้องนี้มันแคบเกินจะให้เด็ก ๆ วิ่งเล่น ฉันไม่อาจยอมให้ลู

ยามวิกาลคงไม่เหมาะ เธอนัดกับเมษา พรุ่งนี้จะไปหาคนคนนั้น เมษาจูบลาหลาน ๆ ก่อนจะขอตัวจาก“นี่ ไว้กิน พึ่งทำเมื่อวาน” หมูหวานพูดพร้อมกับยัดหูหิ้วของถุงพลาสติกใส่มือเมษาดื้อ ๆ ภายในบรรจุน้ำพริกไซซ์ใหญ่ 3 กระปุก ปลาทู กากหมู แล้วก็มะขาม อาชีพเสริมอีกอย่างของคุณแม่ลูกสองคือขายน้ำพริก หักต้นทุนได้กำไรตกเดือนละ 4,000 - 5,000 บาท พอได้ช่วยจุนเจือครอบครัว“ของซื้อของขาย จะมาให้ทำไม” เมษาอิดออดไม่อยากรับ เกรงใจ กระปุกละ 99 บาทแล้ว ให้แม่มันเก็บไว้ขายดีกว่า ไว้ซื้อขนมให้ยัยหนูแฝดกิน“ฉันปรับสูตรนิดหน่อย ลองชิมนะว่าอร่อยไหม ขอบคุณของฝากหลาน ๆ นะ”ภายในห้องเช่าสี่เหลี่ยมตอนนี้เงียบสงัด เหลือเพียงสามแม่ลูก มีเวลาว่างนิดหน่อยระหว่างที่เจ้าตัวเล็กหลับ ร่างผอมเพรียววุ่นอยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัว หยิบจับอุปกรณ์ลงมือทำกับข้าว เสียงมีดกระทบเขียงดังเป็นจังหวะ กะหล่ำสีเขียวอ่อนผิวนวลนม ถูกซอยเป็นเส้นยาวขนาดพอดีคำ ลงกระทะผัดโชยกลิ่นหอมกรุ่นจากซอสปรุงรสสภาพการเงินไม่คล่องตัว เธอจึงเลือกทำกับข้าวกินเองทุกมื้อเพื่อประหยัด ไปทำงานก็เช่นกัน ห่อข้าวกล่องทุกวัน เดิมทีไม่ใช่คนตระหนี่ถี่เหนียว แต่ตอนนี้มันต่างกันเธอจำเ

เรื่อง ไข่แฝดลับของท่านรองบทที่ 1ตอน ท้องไม่มีพ่อ🐳“หนูไม่รักแม่เลยเหรอคะ ทำไมหนูไม่เอา DNA แม่มาบ้างล่ะ”เจ้าของเสียงแหลมเล็กรำพึงรำพันความน้อยใจ กว่าจะเกิดออกมาได้ แล้วดูผลงานที่ออกมาสิ มันน่าตีนักปลายนิ้วลูบคลำแก้มป่องนุ่มนิ่มดวงตาสีเทาชวนฝันคล้ายกับใครบางคนปากจู๋จุ๋มจิ๋ม จมูกหน่อยหนึ่ง สัดส่วนรูปหน้าอ้วนกลม สองแก้มตุ้ยนุ้ยกินอาณาเขตกว้างขวางผมสีน้ำตาลอ่อนเส้นบางอ่อนนุ่ม ยามต้องแสงผ่องประกายทองกรุงเทพมหานครซิวิไลซ์ อีกด้านหนึ่งในตรอกซอยลึกแหล่งเสื่อมโทรม สุขาภิบาลไม่ค่อยดีนัก กลิ่นอับชื้นยามฝนตก ภายในห้องเช่าขนาดคับแคบมีสามแม่ลูกหมกตัวอาศัยหลับนอน ครั้งตั้งแต่เจ้าจิ๋วยังอยู่ในท้อง จนตอนนี้ออกมาจ้ำม่ำน่าฟัดผู้เป็นแม่หน้าละห้อยขณะนับจำนวนผ้าอ้อมสำเร็จรูปที่เหลืออยู่“แพมเพิร์สลูกใกล้จะหมด เหลืออีกไม่กี่ชิ้น คงไม่พอ อีกตั้ง 5 วันกว่าเงินเดือนจะออก”ฉันไม่ได้สะเพร่าเลินเล่อจนลืมของสำคัญ คำนวณอิงจากเมื่อเดือนก่อน แต่เดือนนี้พี่เลี้ยงคงจะเปลี่ยนแพมเพิร์สให้น้องบ่อยฉันมีเจ้าแฝดน้อยสองคน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างจึงคูณสอง ลำพังเงินเดือนสองหมื่นบาทกับความรับผิดชอบที่มี พูดได้เต็มปากว่า