Novel-novel oleh Aking Paraluman

Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k

SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil

Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t

Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa

Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya

Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag

Naglakad ako palabas ng Bamboo Garden sa ilalim ng tirik na araw. Hindi na ako lumingon sa aking likuran upang tignan lang pabalik si Alessandro. Bahala na nga siya jan. Naiinis na ako dito. Hindi ko alam kung bakit umiinit ang ulo ko sa kaniya dahil sa ginawa niya. Isabay pa itong panahon na walang katapusang init.Mabuti nalang paglampas ko ng gate ay may pararating na na isang taxi cab kaya agad akong nag para. Ngunit bago pa man ito makahinto nang tuluyan sa harapan ko ay isang kotse ang pumaharurot ang daan palabas mula sa bamboo garden. Muntik na akong matumba dahil sa gulat!Dumaan lang naman sa aking harapan na animo'y isang sports car. Nilupad nito ang aking mga buhok at salo ko lahat ang paglanghap ko sa usok na niluwa mula sa exhaust pipe ng sasakyan niya. Malutong akong napamura sa sarili.What the hell? Sino ang walang hiyang bobong 'yon?Pagkatapos kong pagpaypayin ang sarili mula sa mga usok, galit akong napabaling sa sasakyan na unti-unti ng lumalayo sa akin. Isang

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Naabutan ko siyang seryoso pa rin ang mga matang nakatitig sa akin. Siya ang unang napabuga ng hangin at nagsalita na tila talunan sa patagalan ng titig naming dalawa. "Her name was Talliana Tallington, daughter of the Tallington Corp," aniya at humalukipkip. Tumango ako sa sinabi niya. Tallington Corp. huh? I've never heard he's close with the Tallington's. Sa dalawang taon kong paninilbihan sa kaniya bilang isang sekretarya, ngayon ko lang alam na magkasosyo sila ng Tallington Corp. He even knew the daughter.What a coincidence it is, huh? "Your turn, who called you?" tanong niya, habang naka-ukit ang kurba sa mga kilay niya."Friend," simple kong sagot. Alam kong hindi siya naging kuntento sa sinabi ko dahil mas lalo lamang kumunot ang noo niya."Friend who?""None of your business," sabi ko at tumayo. "I'm done eating." Dugtong ko sa pahayag kahit kaka start ko lang kumain kanina. Nagtiim bagang siya sa biglaang inasta ko pero hindi ko siya pi

"Saan tayo pupunta?" Ako na ang pumutol sa katahimikang namayani sa loob ng kotse kahit naiinis ako sa kaniya. Ilang minuto na rin kasi siyang nagmamaneho at iilang restaurant na rin ang nadaanan namin. Malapit pa naman ang area ng La Monte Group sa mga kainan at hotels kaya maraming mapipilian agad agad kapag lalabas ng building.Pero ang gung-gong na ito, dinadaanan niya lamang ang lahat na akala mo nagsawa na siya sa mga 'yan. Akala mo talaga ni minsan ay naka-apak na siya sa bawat kainang nandito."Where are we going?" Tanong ko ulit dahil hindi niya sinagot ang una kong tanong.Maikli niya lamang akong pinasadahan ng tingin bago tumugon. "Secret. Surprise nga hindi ba?"Napa-irap ako. Huwag niyang sabihin na totohanin niya talaga ang lahat ng kasinungalingang sinabi niya kanina sa mga chairman? Surprise, my ass! Pinaglalaruan niya lang talaga ako."Pwede ba? Hindi ako nagbibiro dito.""What? Me neither," aniya at nagfocus lamang sa pagmamaneho. Pinagsingkitan ko siya ng mata. "

Mabuti nalang paglabas naming dalawa, wala na dun ang mga executives ng La Monte group na buntot na buntot sa dalawang chairman kanina. Dumiretso si Alessandro sa private elevator at nang magbukas ito ay agad siyang pumasok habang hila-hila pa rin niya ang kamay ko. Nang tuluyan kaming dalawa makapasok ay agad ko ng binawi mula sa kaniya ang kamay ko at sinamaan siya ng tingin. Tsk!"Wala na ang mga matatanda dito," agaran kong sabi. Inunahan ko na siya bago pa pumutok ulit ang bibig niya at magreklamo.Tinitigan niya lamang ako at at bumuntong hininga habang umiiling dahil sa inasta ko."Felicia Sanuevoz, this is why up until now you're still single. You should consider dating nang sa ganoon ay may alam ka sa mga simpleng bagay kagaya ng simpleng paghawak kamay," aniya.I scoffed sarcastically. Umirap ako dahil sa sinabi niya. Ano na namang pake niya sa relationship status ko sa buhay? Like as if makakarelate siya sa akin eh sa dami ng babae niya, napaka insensitive niya sa lahat

"Felicia Sanuevoz, bakit mo ako binabaan ng tawag—!"Natigil siya at napakurap nang makita ang dalawang matandang naka-upo sa couch. Mabilis niya akong pinasadahan ng tingin bago bumalik sa dalawang chairman at agad itinikom ang bibig na naiwang nakaawang sa ere.Tumikhim ito. "Mr. Chairman...Mr. Sanuevoz," bati niya at binigyan ako ng tinging nagtatanong kung bakit naparito ang dalawa. Nagkibit balikat lamang ako sa kaniya. Aba malay ko, hindi ko alam kung ano na namang binabalak ng dalawang 'yan. "Quit the formalities, apo. We're here to talk about our personal matter," sabi ni Lolo M saka sumenyas sa upuan.Tumango lamang si Alessandro at tumabi ng upo sa akin. Magkaharap na kaming dalawa sa mga chairman ngayon.Nang maka-upo si Alessandro sa tabi ko, matalim kaming tinitigan ng dalawang matanda kaya hindi ko mapigilan ang mailang. Pinagsingkitan kami ng mata ni Lolo na tila may pagdududa siya sa isipan.Napalunok na lamang ako dahil sa tingin niya. What if alam nilang nagsinungal

Naiwan ako sa office niya na matamang nakasimangot dahil sa naging suggestions niya sa akin. Kahit kailan talaga pala desisyon siya sa buhay ko eh! Ayaw ko ngang umuwi bahala siya jan.Napabuntong hininga na lamang ako at saka padabog na lumabas ng opisina niya. Ngunit agad din akong napahinto sa gulat dahil bumungad sa akin ang dalawang chairmen kasama ang mga secretary nila. Sa likod ay nakasunod pa ang iilang mga major shareholders.Napakurap ako at hindi makapagsalita."A-Ah...uhm...good morning, again Mr. Sanuevoz and Mr. Chairman," bati ko sa awkward na tono ng aking boses. Bahagya lamang akong ngumiti sa kanilang dalawa. Tahimik ko silang sinasabihan gamit ang mga mata na makisakay nalang din sa trip ko.However, my Lolo couldn't stop chuckling from my reaction.Seriously, Lo! Pinandilatan ko siya nang mata. Lolo naman, eh! Anong pinaplano mo jan! Bahagya na lang ding napatawa ang chairman ng La Monte na si Lolo M dahil sa naging reaksyon ko."What a rude behavior." Binali

SPG | Laruan "Saan ang punta natin?" Hindi ko maiwasan ang mapatanong nang paandarin niya ang sasakyan. Ngunit walang salita ang lumabas sa bibig niya. Hindi siya kumibo at nagfocus lamang sa pagda-drive. Ang bawat gate na nadadaanan namin ay malawak ng nakabukas, na tila inaasahan na nila ang kanilang capo na lalabas. Hindi kagaya nung pagdating ko kanina na sa sobrang higpit, naipit pa kami sa unang gate at may insidenteng nangyari sa pagitan ng mga tauhan niya. Speaking of mga tauhan niya, maayos na nakatayo ang mga ito sa gilid ng gate at sa tuwing dumaraan ang sinasakyan namin, tahimik at pormal lamang silang nakamasid. Nang makalabas kaming tuluyan sa property niya diretso lamang ang pagdadrive niya patungo sa syudad. Tahimik lamang ito kaya ganun nalang din ang ginawa ko. Maya-maya pa nakaramdam ako ng isang mainit na palad na humahaplos sa hita ko. Napabaling ako doon at naabutan ang kamay niyang pumaibabaw. Nilingon ko siya pero sa kalsada pa rin buong atensyon ni

SPG | Chicken CurryNapasinghap ako sa ginawa niya, parang kiniliti ang puson ko nang maramdaman ko ang kaniyang bibig sa pagkababae ko. Dinilaan ng kaniyang dila ang lagusan ko at saka gumalaw na tila lollipop ang kinakain nito.Hindi ko mapigilan ang mapaungol dahil sa sarap na naramdaman. Napasabunot ako sa kaniyang buhok. Nanghihina ako sa ginagawa niya. Para akong mababaliw sa sarap at hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Basta ang alam ko, nalalasing ako sa bawat init ng laway niyang bumabalot sa pagkababae ko. Tanging ungol lamang ang lumalabas sa bibig ko. Sa bawat minutong lumilipas, ang nagawa ko ay umupo at umungol lamang. Sa tuwing lumalakas ang ingay lumalabas sa bibig ko, mas binibilisan niya ang pagkain sa akin. Pilyo ang kaniyang bawat ngiting, sinisimot ako dun at kinakain. Abalang-abala siya sa ginagawa niya na akala mo mauubusan siya. Mas napahigpit ang pagsabunot ko sa kaniyang buhok nang maramdaman ang nalalapit na paglabas ko. Parehas ito kanina. Ganito

Testing or Tasting?Napakurap ako sa kaniyang tinuran. Napaawang ang bibig ko sa sagot niya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya. Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa batok at ang mga paru-paro sa tiyan ko ay biglang nagwala. Halo-halong emosyon ang bumagabag sa akin. "H-Ha? Teka lang." Agaran kong pigil sa kaniya. Para akong nalagitan ng hininga sa naging posisyon ng ulo niya. Nakayuko na ang kaniyang ulo sa pagitan ng mga hita ko, at ang lapit na niya sa lagusan ko. Inangat niya ang kaniyang tingin sa akin at nagtaas ng kilay."What? I'm no patient man, woman. Kaya kung may sasabihin ka, sabihin mo na." Masungit nitong sabi sa akin.Napalunok ako. "S-Sigurado ka na ba sa ginagawa mo?"Mas lalo lamang tumaas ang kilay niya sa sinabi ko. Hinigpitan niya ang paghawak sa magkabilang hita ko at mas plinastara ito sa kaniyang balikat. "Minamaliit mo ba ako, babae?" aniya kaya agad akong umiling para ipagkaila ang paratang niya sa akin. "H-Hindi! Hindi kita minam

Pan-tiIlang minuto akong nakatulala habang nakahiga sa sofa, iniisip ko pa rin ang nangyari. Nasa isip ko pa ang init na pakiramdam ng daliri niya sa ginawa niyang haplos sa pagkababae ko kanina. Ang banayad na paglamas niya sa kalooban ko ay nakatatak pa sa utak ko. Napukaw lang ang diwa ko nang may biglang kumatok sa pinto ng opisina niya."Ma'am, dalhan ko daw po kayo ng pagkain dito. May dala din po akong damit dahil may pupuntahan daw kayo ng Capo." Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang tinig ni Mariel. "Teka lang, Mariel! Huwag ka munang pumasok!" agaran kong sabi nang napihit na niya ang doorknob. Mabuti nalang sinunod niya ang sinabi ko at napahinto. Hindi na rin siya sumilip kahit nakabukas na nang kaunti ang pinto. Nakahubad pa ako! Nakakahiya naman kung makita niya akong ganito. Ano nalang iisipin ni Mariel. Na wala akong delikedesa?"Sige po ma'am maghihintay nalang po muna ako dito."Lumingon-lingon ako sa aking paligid para makahanap ng pwedeng pantakip sa k

SPG | R18First timeIdiniin niya ang katawan ko sa pinto habang ang bibig niya ay malaswang kinakain ang dib*diban ko. Nilalaro ng dila niya ang tuktok nito habang ang mga mata niya ay nakatingala sa akin, tinitignan ang reaksyon ko."Ahh—" Hindi ko mapigilan ang maimpit na ungol na lumabas sa aking bibig dahil sa panunukso ng dila niya. Sumilay ang ngiti niyang nanunudyo dahil sa ginawang pagtauli ko. Kaya mas binilisan lamang nito ang kilos ng dila niya na tila mayroong matamis na gatas na lumalabas sa isang tetilya ko. Nilamon ng bibig niya ang aking dib*dib at walang sawang sumupsop dito na parang uhaw na uhaw sa akin. Para akong lumipad sa kawalan dahil sa nababaliw kong nararamdaman. Ang isip ko ay tila nilamon ng hangin habang ang tiyan ko ay mayroong paru-parong nagsiliparan.Lumakbay pabalik sa itaas ang dila niya at humalik ulit sa aking leeg. Sumipsip muna siya doon bago bumulong."Hubarin mo nang tuluyan ang pantalon mo," utos niya sa akin. Ang init ng boses niya ay buma

No Return"A Salvador don't shed tears." Tiim bagang siyang nakatitig sa akin habang siya mismo ang nagpamunas ng mga luha kong tahimik na tumutulo. Sa tuwing dumadaplis ang daliri niya sa aking mukha, mas lalo lamang pinapaalala nito sa akin ang sitwasyon ko ngayon."Shh tahan na," aniya. Hindi sa paraang banayad, kundi sa paraan ng pag-utos upang patahimikin ako.Napasinghot ako sa aking ilong at pilit tinigil ang paghikbi. Huminga ako upang ikalma ang sarili at nagpakawala ng isang malalim ng hangin. Bahagya akong napalunok at pinunasan ko ang natitirang luha sa pisngi ko. Yumuko ako at iniwas ang mukha sa kaniya. "I'm sorry," sabi ko sa nangangatal na boses.Narinig ko ang kaniyang malalim na paghinga na tila nasira ko ang gabi niya. "Tayo at umalis ka na sa harapan ko." Para akong nabuhusan ng isang malamig na tubig sa sinabi niya. Napatingin ako sa mukha niyang wala ng emosyon bago umiling. "P-Pasensya na, hindi na ako iiyak promise. Huwag mo lang akong paalisin dito, please?

Friends with Benefits Naalimpungatan ako dahil sa kamay na humahaplos sa buhok ko. Hinay-hinay kong binuksan ang aking mga mata at nakita ko si Gabriel sa aking tabi na tila malalim ang iniisip. His fingers softly caressing my hair putting them behind my ears. He smiled a little when he saw my open eyes. "Did I wake you up?" bulong niya sa pagitan namin.His morning face was too peaceful and handsome, I would probably fell in love with a sight if I see this everyday.Napatingin ako sa mapupula niyang labi at sa matataas niyang pilik mata. Ganito ba siya ka gwapo kapag umaga? Nakatitig lamang ako sa kaniya ilang segundo habang patuloy siya sa paghahaplos ng aking buhok. Ngunit agad ding akong napukaw sa katinuan nang may maalala ako.'Shit'Namula ako bigla nang maalala ko ang ginawa namin kagabi. I gasped inwardly and tried to cover my face with my hand. Napakunot ang noo niya sa biglang naging reaksyon ko. "What's wrong?" aniya at hinawi ng kamay niya ang kamay kong nakatakip sa

A Night to Remember "Only you, my love." Pagkasabi niya nun ay walang tigil niya akong sinunggaban ng halik. Habang tumatagal, ay mas lalo lamang siyang nagugutom na parang isang halimaw.Ako ang unang kumalas sa paghahalikan namin upang huminga. I was gasping for air and yet he still had the breath to devour my neck again. Humahaplos ang kamay niya sa aking hubad na likuran at saka bumulong sa akin. "Let's go home, hm?" aniya sa boses na nagsusumamo. Nilalaro ng dila niya ang kailaliman ng tenga ko, naghihintay sa magiging sagot ko sa kaniya."Can you drive?" I asks."Fuck yeah," sagot niya at agad pinaandar ang sasakyan habang nakakandong ako sa kaniya. "Just don't make me lose focus for 5 minutes, hm?" aniya sa mapaglarong boses.I rolled my eyes for a bit. I heard him chuckled and then he drove the car like as if I'm not on his lap. I started kissing his neck na siyang agaran ring nagpatiim sa bagang niya. I chuckled from his reaction."Fuck, don't tease me like that."I graze m

CarNaglapat ang mga labi naming dalawa na tila sobrang taas ng panahon na hindi namin natikman ang bawat isa. Na tila sabik sa bawat sarap. He kissed me like I was his, like he was deprived and hungry of my lips. I moan softly when his tongue entered inside my mouth, clashing against mine like a feral beast. "Fuck," I heard him mutter softly in between our trace as I pull away to breath. I was gasping for air and he lean his forehead to mine, gazing at my eyes."You're drunk," he say in his low voice together with his dark eyes. His hand gripping my waist.I can feel his ragged breath against my skin, weight so heavy like as if he was doing his best to control himself. I cupped his face, looking at his lost eyes. "I want more," I say, in a low whisper.His breath became heavy, each exhales becoming more rasps. "Let's go home, love," he replied, trying so hard to control his self.But I can't, I can't just ignore this. I want more, I want more of him. I want his lips against mine.

Night OutIsang oras na ang nakalipas simula nung maikling bangayan namin ni Gabriel kanina. Nandito ako sa sala nanonood ng TV habang napag-isipan niya namang maligo kanina nang lumabas siya sa kwarto. I was so confused about what he meant by what he said kanina. Basta paglabas niya 30 minutes after, he was already covered in sweat. Ewan ko, baka nag exercise lang. Tsk!My eyes shifted to the bathroom door when it opened. Revealing Gabriel Salazar in a towel that only covered half his hips and legs. His hair was still wet as it water drips down to his neck and bare shoulders. Fuck.Hindi ko maiwasan ang mapatingin sa katawan niyang matipuno. His abs were perfectly carved and I gulped to the obvious v-line where the edge of the towel was hanged. Were his body always this buff?He coughed that brought me back to my senses. "Enjoying too much, Celine?"Umiwas ako ng tingin dahil sa naramdaman kong hiya. Why the fuck I am staring at his naked body? Ayaw ko namang ipahalata sa kaniya n

ClothesGabriel was still holding my hand as he drive. Hindi niya binibitawan ito na tila takot sa anumang mangyari. Na tila natakot ko siya nang husto. I never withdraw my hand dahil alam kong pinag-alala ko siya sa biglaang naging kilos ko kanina. My mind, on the other hand was focus on the road. Ang lalim ng iniisip ko dahil sa nakita ko na naman sa isip ko. Kung ano 'yong kanina. Kung bakit ganon. Kung saan 'yon galing. Hinawakan ko ang aking noo at bahagyang minasahe ito.Nang makita ang pagnanakaw tingin sa akin ni Gabriel ay umayos ako ng upo at inabala na lamang ang sarili sa dinaraanan namin sa labas.“Where are we going?” “Home...you said.”Nanlaki ang mata ko siyang tinignan. “Manila?”Marahan itong umiling. I nod and smiled. Pumasok kami sa isang private property at nakita ko sa 'di kalayuan ang isang bahay na kulay puti. I chuckled. “You really like your house white, huh?”Naramdaman ko ang kaniyang paglingon sa akin. “Yeah, well it's someone's favorite.”Tumitig ako sa

Nagtawanan kami ni Lea habang naglakad pabalik sa dinaraanan namin kanina. It's been an hour already and I know Gabriel is probably furiously looking for me right now. Lowbatt pa naman ang cellphone ko dahil sawalang sawang pagkuha ko ng mga litrato sa magandang tanawin kanina.“And you know what? Since my father didn't know Franco's true identity, inutusan niyang maglinis ng dumi ng kabayo. Although Franco didn't hesitate, my father was so shocked when he learned he was the grandson of the governor.” Hindi ko nalang din mapigilan ang mapatawa sa sinasabi ni Lea tungkol sa past nila ni Franco. We have talked a lot about ourselves. Mga bagay na kinagagalitan namin, lalo na si Giselle. Pero siya lang ang hinayaan kong magsalita ng masama patungkol sa kaniya. Ayaw ko namang makisaw-saw at baka pagdudahan niya pang baka nagseselos ako kay Giselle na sekretarya ni Gabriele. I mean, hello? Ako magseselos sa babaeng 'yon? No fucking way.“How do you deal with Giselle? Knowing that woman,