Novels by Lyee

“Thank you, Ezra.” Sabay mahinang tapik ni Zael sa balikat ni Ezra. “Don’t thank me, Zael! Dahil gagawin ko lang naman ito dahil sa bata at hindi para kay Viveka.”Sambit ni Ezra, pagkatapos ay mabilis nitong iniwan si Zael para lumabas muna sandali ng hospital.” Eunice Sanchez pov. Because I can't sleep ay naisipan ko na tatawagan ko nalang muna si Ellaine, dahil hindi kasi sinasagot ni Ezra ang mga tawag ko sa kanya at sobrang nag-aalala narin ako sa kanya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya umuwi. Mabuti na lang at kaagad naman na sinagot ni Ellaine ang tawag ko kahit late na . “Hello Ellaine, naistorbo ba kita? Pasensya kana di kasi ako makatulog kaya naisip kong tawagan ka. Bigla kasi umalis si Ezra, at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya bumabalik. Nag-aalala na nga ako eh.” Kako habang nakatanaw lang ako sa labas ng bintana habang hinihintay ang pagbalik ni Ezra. “Kahit kailan man hindi ka naging istorbo sa akin Eunice. Bakit ba umalis si Ezra, Hindi naman si

Eunice Sanchez pov. I turn off my laptop pagkatapos namin mag-usap ng mga kaibigan ko at pagkatapos ay tumayo na ako para pumunta ng kusina para hugasan ang plato na pinagkainan ko. And while I'm waiting for Ezra, to come home, naisip ko na linisin nalang muna itong condo ko. Dahil medyo matagal din kasi akong hindi naka uwi rito at alam kong hindi rin ito masyadong na pupuntahan ni Ezra at nalilinis dahil laging siyang busy sa work niya kaya naman minsan lamang siya nakaka-uwi. Mabuti nga ngayon ay wala silang taping kaya naman ay may time siya para samahan ako sa buong linggo, kong pag stay dito sa Vietnam. Kaya nga lang wala siya rito ngayon dahil may importante siyang pinuntahan, pero hindi ko na lang siya tinanong kung saan siya pupunta, kung sino ang kasama niya at kung anong oras siya makakauwi dahil ayaw kong isipin niya na pinagdududahan ko siya at baka isipin niya pa na wala na akong tiwala sa kanya. Inuna ko muna na nilinis ang sala at nag vacuum din ako para

Eunice Sanchez pov.Naalimpungatan ako nang maramdaman kung wala na si Ezra, sa tabi ko kaya naman ay nagmamadali akong lumabas ng kwarto namin dahil baka maabutan ko pa siya, akmang baba na nga sana ako ng hagdan ngunit hindi ko tinuloy ng marinig kong may kausap si Ezra, sa cellphone at sa tono ng pananalita niya ay mararamdaman mo talaga ang galit niya sa taong kausap niya sa cellphone niya ngayon. At ng babalik na sana ako sa kwarto namin ay bigla namang nag tama ang mga mata naming dalawa ni Ezra, halata rin sa mga mata niya ang galit na kaagad din naman niyang inalis at saka pinilit niya rin na ngumiti sa akin.“Ano ba talaga ang problema mo Ezra? Bakit ng dumating ako rito ay tila ang dami mo ng iniisip, may pilit ka bang ikinukubli sa akin? Sino ba ang ang kausap mo kanina? At sino ba itong taong gumugulo sa isip mo?” Mga tanong ko sa isip at naramdaman ko na lamang ang mahigpit na pagyapos ni Ezra sa mga bewang ko. “Did I interrupt your sleep?”Ezra, asked. Umiling naman ako

Nagising ako dahil biglang nag ring ang telepono sa condo ko, kaya naman ay mabilis akong tumayo at sinagot ito. “Hello?” I said, at na upo sa sofa at sa gilid ng sofa ay isang maliit na lamesa kung saan naka patong ang telepono. “Bakit hindi mo kami tinawagan? Sabi mo tatawag ka kaagad kapag nasa Vietnam kana!”Singhal kaagad ng familiar na boses ni Staffi kaya mabilis kong nailayo ang telepono sa tenga ko, dahil baka siya pa ang maging dahilan na masira itong eardrum ko. “Sorry, pagkababa ko kasi ng eroplano ay nagmamadali na kaagad akong umalis para bumili ng mga rekados para sa ulam na lutuin ko eh. Gusto ko kasing ‘surpresa si Ezra, tapos bumili rin ako ng cake at cookies na favorite niya. Alam mo naman dahil sa pagmamadali kung makapunta rito ay hindi na ako nakabili ng pasalubong ko sa kanya.”Mahinahon na sabi ko kay Staffi, dahil baka sigawan na naman niya ako. “Sorry na okay? Natulog din kasi ako sandali para may lakas pa ako para maka-pagluto. Where's Ellaine and Etha

“Ingat ka ron, tawagan mo kaagad ako kapag nasa Vietnam kana ha? Mamimiss ka namin.”Ani Ellaine, halata rin ang lungkot sa tono ng boses niya. Mamimiss ko rin naman siya as in silang tatlo, nasanay na kasi ako na sila ang laging nasa tabi ko at kasama ko sa araw-araw. Sana lang talaga maging okay lahat pagdating ko ron.“Sobrang mamimiss ko rin kayong tatlo, ingat kayo rito. Promise paglapag kaagad ng eroplano ay tatawagan ko kaagad kayo.”I said, saka mabilis na niyakap ko silang tatlo. Pagkatapos naming kumalas sa pagyakap sa isat-isa ay si Staffi naman ang nagsalita. Malungkot siyang ngumiti, na ikinalulungkot ko rin naman. “Wag kang masyadong mag-isip okay para hindi ma stress ang beauty mo, sige ka papangit ka talaga!”Pabirong sabi ni Staffi akala ko pa naman kung anong sasabihin niya, muntik ko na tuloy maibuga ang iniinom kong coffee sa kanya. “Sige na aalis na ako, dahil baka maiwan ako ng eroplano at baka ‘yon pa ang maging dahilan na hindi ko makita si Ezra. Kayo na rin ang

Eunice Sanchez pov.Pagkatapos kunin dito ni Ms Ramirez ang gown na pinagawa niya'y naisip ko na lumabas na lang muna ng boutique at ma-upo sa isang bench at nang maakit naman ng mga mata ko sa ibat-ibang uri ng mga bulaklak ay kaagad ng sumilay ang ang ngiti sa labi ko lalo ng maamoy ko ang mababango na halimuyak ng mga ito. Kung hindi ninyo kasi naitatanong ay mahilig talaga ako sa mga bulaklak feeling ko kasi napapawi nila ang lungkot ko. Bigla ko tuloy naalala si Ezra, at iyong mga panahon na palagi niya akong dinadalhan ng bulaklak sa condo ko at sa tuwing may photoshoot ako sa Vietnam, at isa iyon sa pinaka namimiss kong ginagawa niya. But suddenly ay bigla na lamang siyang hindi na nagparamdam sa text at sa tawag. At ang isang linggo na sinabi niyang hindi muna niya ako matatawagan ay tila ba aabutin na ito ng dalawang linggo or di kaya isang buwan pero wag naman sanang mangyari itong mga nasa-isip ko ngayon, lalo na ang sinabi ni Staffi, na baka raw ay may iba na si Ezra, kaya

Everest Hilton pov. Nakapila na kaming lahat ngayon nina Ynna, Ambria at Kelvin sa sasakyan naming van dala narin namin ang mga importante na gamit na kakailanganin namin for our hiking activities today at ang hinihintay na lang namin ay ang professor namin na dumating may kinuha pa kasi ito sandali sa classroom namin. And there I see Clarke together with his friends and Samantha na magka holding hands na para bang ipinamumukha niya sa akin na ang bilis ko lang palitan at naka move-on na siya. Kung sa bagay sino ba naman ako para hindi niya palitan? At kahit mahal niya man ako ay hindi niya rin naman ako kayang tanggapin ulit dahil sa nangyari between me and Samantha. Pero kung pakikinggan niya lang sana ang side ko para maliwanagan sana siya– Pero hindi eh– Dahil sa isip kasi ni Clarke ay ako ang dahilan kung bakit nawala ang babaeng pinakamamahal niya. Kaya ano pa ang say-say para malaman niya ang totoo kung ayaw niya naman akong pakinggan. Siguro panahon na para alis

Shit! I don't want him to see me cry, pero damn it! Kung bakit ba kasi sumakto rin ang pagbagsak ng mga luha ko sa mga mata, habang nagkatitigan kami ni Clarke. Kaya ito hindi ko tuloy mapigilang ang makaramdam ng inis dahil sa pagpapahamak sa akin ng mga luha kong ito, binigyan mo lang talaga si Clarke ng idea na mahal ko pa siya, at nasasaktan parin ako sa bawat titig niya. Ngunit nagising nalang ako habang tahimik na kinakausap ang isip ko ng biglang magsalita ang professor namin kaya halos lahat kami natuon ang atensyon sa kanya. “Hindi ako makakapagturo ngayon sa inyo, dahil may meeting kaming lahat ng mga professor. Pumarito lang ako sandali para ipaalam sa inyo na meron kayong hiking activity next week kaya aasahan ko na makakasama kayong lahat, dahil nakasalalay ang mga grades nyo dyan.” “Okay, all of you can go home now, drive safe everyone!”Pahabol pa na mensahe ng professor namin. Naghiyawan at nagtatalon naman ang mga classmate ko dahil sa inanunsyon ng professor nami

Everest Hilton Pov. Habang naglalakad kami nina Ynna, Ambria at Kelvin sa may hallway papunta sa classroom namin ay narinig namin ang mga usap-usapan ng mga lalaking kaklase namin na may bagong transferee students daw sa section namin. Maganda raw ito at sexy, na kabaliktaran naman sa naging reaksyon ng mga kaklase kong babae dahil inis at galit kasi ang nakikita ko sa kanila at pagtaas ng kilay. And I also heard na hindi raw tinuloy ni Clarke ang pag-alis niya sa school, kung sa bagay lahat naman ng gusto nyang gawin ay magagawa niya lalo pa't nag-iisang anak siya nang may-ari nitong school namin at darating ang panahon na siya na ang magmamana ng Dankworth University at isa ako sa magiging masaya kapag nangyari na nga ‘yon. Mahirap magsinungaling but I still love him and care for him at lihim ko na lamang siyang mamahalin at proprotektahan nang hindi niya nalalaman. What happened to Macau will be a secret. At nang nasa classroom nanga kami tahimik lang ako nakatingin sa

“Thank God, you're awake Everest.”Sambit ni Ynna. Halata rin sa mga mata nito na wala siyang tulog. As in silang lahat talaga mukhang puyat. Siguro ay dahil ‘yon sa palitan nilang pagbabantay sa akin. “What happened to you, bakit na baril ka sa Macau?”Nag-aalala na tanong naman ni Kelvin. Medyo na tawa nga rin ako sa itchura nya, para na kasi siyang panda dahil sa dilim ng eyebags nya. Pero bumagay naman ito sa singkit nyang mga mata. “Wag na lang siguro natin pag-usapan ang nangyari sa akin sa Macau.”Sambit ko. Ngunit sabay-sabay naman nila akong tinaasan ng mga kilay nila. “At bakit magkasama kayong dalawa ni Timothy sa Macau?”Ambria ask habang palipat-lipat ng tingin ang mga mata niya sa amin ni Timothy. “Sabihin nyo lang sa amin ang totoo, promise hindi kami magagalit.”Muling sambit ni Ambria. Humugot muna ako ng lakas ng loob bago ako nag-salita. Tumingin din ako kay Timothy at nang makita ko nga ang hudyat ng pagtango nya ay wala na nga akong nagawa kung hindi ang sa

Nilapitan din nina Marju at Kelvin si Timothy para kausapin ito. “Just don't blame yourself, bro. Sorry kung napag-taasan kita ng boses ko. I'm just worried sa nangyari kay Everest.” “Deserve ko naman na pagtaas mo nang boses mo Kelvin.”Sambit naman ni Timothy. Humingi rin ng tawad si Marju, kay Timothy pagkatapos ay sabay nilang niyakap ni Kelvin si Timothy na ngayon ay medyo kumalma na “Sorry din, Dude.” “Hindi mo kailangan mag sorry sa akin, Marju. Kung nagpunta lang sana ako kaagad sa parking lot, hindi sana aabot sa ganito.” Pagkatapos sabihin ‘yun ni Timothy, ay biglang bumukas ang pinto ng guest room at may lumabas na doctor at nurse. At sinabing pwede na raw naming makita sa loob si Everest. “How is she?”Kinakabahan na tanong ni Timothy sa kapatid nyang si Davion na isang doctor at ito na rin ang naging private doctor ng pamilya nila. “Ligtas na siya sa kapahamakan, okay narin ang sugat niya. Pero hindi ko alam kung kailan siya magigising.” Lumapit din si Ynna at

“Clarke, okay ka lang?”Nag-aalalang tanong ni Jax sakin. “May masakit ba sayo?”Sambit naman ni Lance, habang pinagmamasdan ang mga pasa ko sa katawan. “Ang sabi ng doctor minor injuries lang daw ang natamo mo. Sino ba ang mga taong nambugbug sayo Clarke?”Muling tanong ni Lance. Kita ko rin ang pag-aalala sa mga mata niya at sa mga mata rin ni Jax. “Hindi ko sila kilala Lance, Basta bigla na lang nila akong inabangan sa may parking lot ng bar. Tapos may mga dala pa silang baseball bat at mga pamalo na yari sa kahoy, kutsilyo. At ang Lider lang nila ang may hawak ng baril.”Pagsasalaysay ko sa mga nangyari. “Mabuti na lang may tumulong sakin at sumalo ng bala na tatama sana sa akin. Nandito ba siya?” Palinga-linga kong tanong kay Lance at Jax. “Kami lang ang kasama mo rito Clarke, nalaman lang din namin ni Lance, ang nangyari sayo dahil sa mensahe na natanggap ko sa isang unknown number.” Si Jax, nang ang sumagot pagkatapos ay naupo ito sa upuan na nasa gilid ko. Lumapit din