Novels by JJOSEFF

Lumingon sa akin ang aking anak, pero naka kunot noo ito ng marinig ang pagtawag sa pangalan niya."Mama.... ?" "Go to your room," instead na sagutin ko siya ay pina-paakyat ko na lamang sa kanyang kwarto. Sumunod naman ito na tumakbo sa hagdan."Bakit mo naman sinabi yan?" inis na tanong ko."Hahaha. sinusubukang ko lang naman tawagin niya akong papa. Gues what? Sinabi naba ni Alexa sa iyo na buntis siya?""Ee ano naman ngayon, do we have to celebrate that?" tanong ko sa kanya."Yes, kayong dalawa ni Ole ang special guest. Darating din ang ilan sa mga close friends ko sa negosyo." nakangiting sinabi ni Kuya Jayson. Naka uwi na pala siya at sa ganitong oras pa ako sinurpresa."Congratulations!" sinabi ko sa mahinanong boses."Hanggang ngayon ba ay galit ka pa din sa akin?" tanong niya at umupo sa sofa malapit sa akin."Wala namang saysay kung magagalit ako sayo. Gayong tapos na ang lahat." sagot ko sa kanya."Gaano ba talaga ka halaga sayo ang tumira sa Isla ng Siargao?""Hindi lang

"The deal is closed." sinabi ko sa dalawang negosyanteng kaharap ko."Abah.. gumagaling ka na ata sa pagnenegosyo!" sinabi ni Luciana na nagdadalang tao. Nakapangasawa siya ng isang mangingisda sa bayan ng Arayat. Limang taon matapos mamatay si Tantan. Ang akala ko noon ay silang dalawa ang magkakatuluyan, hindi pala."Kumusta naman si Candice..?" tanong ko kay Alice."Ayon, ayaw humiwalay sa afam niya. Parang pugita na parating nakapulupot.." nagtawanan kaming tatlo dahil sa pagbibiro ni Candice."Ehh ikaw Talya.. kumusta na kayong dalawa ng anak mo? Malaki na rin si Olifiano. Ayaw mo bang hanapan ng Tatay yan..?" tanong ni Luciana."Hindi na... Masaya na ako na kaming dalawa lang..""Eeh maghahanap pa rin ng tatay iyan.." bulong ni Luciana sa akin. Malapit lang kasi sa kinauupuan namin an

Ang lalaking ito ay masyadong mapangahas, magaspang, at mapuwersa. Siya ay 23 taong gulang at masyadong mapusok.Napahawak ako sa likod ng lalaki, senyales na nakikiusap ako na tigilan ang kasalukuyang ginagawa."Hmpp!!" unggol ko.Isang pagbulusok ang sumunod na pangyayari, na maramdaman ang hapdi na tumutusok sa aking private part. Mabilis ang pangyayari na hindi ko inaasahan. Ngunit nang mag-laon ay ginagawa na niya ito sa slow-motion na parang pagpa-plantsa lang ng damit."I want you more..." sinabi niya na itinigil ang kanyang paghalik at seryosong nakatingin sa aking mukha na naka-kunot noo.Nagpatuloy ang paglabas pasok ng dalawang daliri niya, hanggang sa ito ay parang nagugustuhan ko na rin, dahilan na nakita ng lalaki kung paano ako mag-moan.Ang naiinis na itsura ay napalitan ng pagmamakaawa. Kagat labi akong nakatingin sa lalaki na kasalukuyang gi

Hinawakan ko ang kanyang baba, itinaas ko ang aking mukha para mabasa ko ang bawat nuance ng kanyang ekspresyon."For the third time, why are you here?" tanong ko sa kanya.Ngunit ang kanyang kamay ay nagtagal, hinimas ang isang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tainga. Nakatingin siya sa akin na para bang may kailangang sasabihin."You know why." Bumuntong hininga siya at ibinaling ang pisngi sa palad ko. Hawak niya ang aking kamay na parang aso na nagpapa-amo."Nakapag-desisyon na ako. Tungkol sa sinabi mo noon. Hayaan mo sanang pag aaralan ko ang kaso mo.""Malaking kaso ang maari mong hahawakan, maraming kilalang personalidad ang madadamay, politiko at ibang mga opisyales na nagtatrabaho sa gobyerno. Kaya mo bang maparusahan sila?" tanong ko sa kanya."Gagawin ko.." sagot nito.

Nagliwanag ang mukha niya, unang nakita ko ang mahabang balbas niya at katangusan ng ilong. Papunta sa itaas nito, ay ang kanyang mga mata, na derektang nakatingin sa akin."From the very first, I already trust you. But my son failed to analyze how to run my business. Even though, I still hope that it will be corrected by you, but I did not expected that some of my investors has a big dream too. Big Boss is one of my top investors, but he cheat on me. And even steal something from me." paliwanag niya."Don Geralt?" bangit ko. Nagulat ako sa biglang pagkikita namin ngayon

"Take this all" sigaw ni Bigboss sa kanyang dalawang taohan. Agad kumilos ang dalawa at nilagay ang dalawang malaking bag na itim sa tabi.Marahan akong gumapang na hawak-hawak ang taenga ko sa kanan, sira pa rin ang aking pandinig. Nag-echoe lang sa akin ang mga tunog at kalaskas sa paligid. Sumunod ay hinila ako ng isa sa mga taohan at lumabas ng basement. Paglabas ng warehouse ay agad sumalubong sa amin ang malakas na pagsampal ng hangin, bumaba ang isang helicopter sa second floor at naunang sumakay si Big Boss na paika-ika, dahil hindi niya hawak ang kanyang baston.Pinasok ng mga taohan sa loob nito ang dalawang malaking bag na naglalaman ng mga kinuha nila sa

Ang nakaraan kung paano nahulog ang loob ni Claudia kay Don Rafael; "Sabihin man nilang baliw ako, Tanga. Pero gusto kung gawin ito. Ano pa bang silbi ko sa mundo, kung mawawala man siya sa akin" sambit ni Claudia na umiiyak. Nakatayo siya malapit sa riles ng train habang lasing sa alak. Gulong gulo ang kanyang isipan dahil sa hindi matanggap ang nangyari sa kanyang kasal. Singlakas ng ulan ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata, habang inaalala ang sakit ng kahapon. Mga sakit na di mawala-wala sa puso't isipan. Lalo na nang marinig mismo sa lalaking minamahal na, may iba itong babae. Sobrang durog na durog ang puso niya. Gayon paman ay hindi pa rin siya nagpatinag sa personal niyang buhay. Kailangan niyang maka-move on kahit sa paraang wala na siyang oras sa sarili niya. Makalimutan lang ang mapait na kahapon. Samantala, sa di kalayuan ay hindi alam ni Claudia na tila namumukhaan siya ni Don Rafael habang nakaharap sa bintana na may malaking salamin. Kasalukuyang nasa isa

"Ahmp stop it..." bulong ni Claudia. Ngunit hindi huminto si Rafael, pinagpatuloy niya ang kanyang ginawa, mas lalo pa niyang ipinasok ng marahan ang kanyang daliri sa ilalim ng kanyang under wear. Samantala, napaliyad si Claudia dahil sa sensasyon, ngunit sa pagkakataon na ito ay nakita niya ang larawan ni Andrea. Ang photo. frame na kung saan inilarawanbang simpleng ngiti ni Andrea habang may hawak na isang pirasong bulalak sa kanyang kamay. Dahil dito napakuno't noo siya. "Kailangan ba talagang i-display ang pagmumukha mo dito" bulong niya sa sarili. Kalaunan, napapikit ng mga mata si Claudia ng maramdaman niya, na ang kamay ni Don Rafael ay gumagapang na sa ilalim ng kanyang damit. "Ang bilis mo naman mahal.." sinabi ni Claudia na pilit ngumiti. Ayaw niyang sabihin sa matanda na nawawalan na siya ng gana matapos makita ang photo frame ni Andrea. "Ayaw mo ba?" "Oh hindi... gusto ko mahal..." sinabi ni Claudia na gustong tumanggi. Pero wala siyang magagawa lalo pa't nakainom

"Alright, I will call you right away Sir, once I got the any progress from our request" "I'll appreciate much! thank you!" sagot ni Don Rafael at ibinaba na ang telepono. "Kailangan ko makita si Andrea." Kausap ni Rafael ang sarili habang tulala at nakatayo sa balcony, ang balcony ng kwarto ni Andrea. Na-imagine nya ito na nakaupo sa isang maliit na table at nagbabasa ng isang libro, iyon ang nadadatnan niya madalas tuwing dumadating siya para bisitahin si Andrea. "Sir, we already sent our request to the outlying bank, and the said amount is confirmed. And as per advice, they will give us final updates tomorrow morning," isang mensaheng natanggap ni Rafael ayon sa isang text message kalaunan. Pinagpatuloy pa rin niya na maimbistagan kung sino ang may gawa ng mga fund transfer, ang mga transactions na hindi niya alam. Kahit sino ay hindi makatulog kapag na nakawan ng isang mahalagang bagay, lalo na kung ito ay involve s

Nagising si Andrea sa kalagitnaan ng gabi, humihingal, nilalabanan ang hirap ng kanyang paghinga, habang nananatili sa ilalim ng kumot na tila lubid na umiikot sa kanyang leeg. Kaya walang siyang ibang option at bumangon na lamang.Tumayo siya, umiikot ang paningin sa buong silid. May sapat na liwanag mula sa labas ng kalye ang nakapalibot sa mga gilid ng kurtina, kaya hindi masyadong madilim ang silid, kahit nakapatay ang ilaw sa loob. Sa dinaranas niya ngayon, maaaring may heart failure siya, may malalim na iniisip dahil sa takot, takot mamatay ng mag isa o mapagiwanan ng lahat. Mapalad siyang nag-iisa, ngunit napanaginipan niya si Jobert, ang mamamatay tao. Base sa kanyang panaginip ay natagpuan siya nito sa isang motel at nakapasok sa loob ng kwarto. Nagtataka siya na para bang lasing ito o zombie na naglalakad papalapit sa kanya, iyon pala ay may balak itong patayin siya. Biglang kumislap sa kanyang mga mata ang hawak nitong kutsilyo. At sa oras na ito ay agad siyang bumalikwas

Biglang inilapit ni Miss Lee ang kanyang sarili para halikan si Jobert, ngunit pinigilan siya nito. Mabilis napahawak si Jobert sa kanyang braso, upang hindi siya tuluyang makalapit. "Oh come on, Jobert just give me a minute. Let's try this! Malay mo baka hanap hanapin ko na ang init mo." bulong ni Miss Lee. Hindi siya malandi, ngunit katulad ng karamihan, siya ay marupok para maghanap ng ibang mapaginitan na katawan. Pero dahil may kadiliman ang paligid, sa unang tingin ay walang makakakita sa kanilang dalawa. Ang mga kasambahay ay hindi pinapayagan pumasok sa main area sa ganitong oras ng gabi, sapagkat sila ay may sariling rest house sa likod ng bahay na ito. Kung kaya, panatag ang loob ni Miss Lee na walang makakakita sa kanilang kataksilan. "Ayokong magkasala.." sinabi ni Jobert kahit na sinimulang buksan ni Miss Lee ang mga botones ng kanyang polo shirt. Halatang ayaw magpapigil nito sa kanyang nais. "Hindi ka magkakasala kung makikinig ka sa akin.." sinabi ni Miss Lee na

"Oh, Jobert how are you pre? long time no see.." Pagbati ng lalaking kakapasok pa lang sa loob ng bahay. Siya ang sinasabing asawa ng magandang babae. Ang babaeng ito ay ang unang amo ni Jobert, siya ay tinatawag na Miss Lee. Habang ang lalaking bagong dating ay may pangalang Anton Lee. Mayaman din ito, dahil sa kasalukuyang pinagkaabalahan nitong negosyo sa abroad, while doing that bihira lang ito nakakauwi ng pilipinas, sapagkat all of the time nasa trabaho siya at iyon ang alam ni Miss Lee. Paalis na sana si Jobert nang makasalubong niya sa pinto si Mr. Anton Lee. Si Jobert ay kilalang kilala ni Mr. Lee kaya pareho silang natuwa nang magkita muli. "Magandang araw sa iyo Mr. Lee.." Pagbati ni Jobert na nagkangiti. "Oh no. Ikaw pala kaibigan. Masyado kang formal ngayon. Ayoko ng ganyan gusto ko na eturing mo akong kaibigan, magtropa tayo hindi ba?" nakangiting sinabi ito ni Mr. Lee "Oo naman po. Pero nakakahiya lang kasi.." "Hayst.. Wala nang paliwanag. Halika at sabayan