Si Andrea Rosario, ang dalagang walang maalala sa kanyang nakaraan, ay tila binabangungot habang nakatira sa marangyang hotel ni Rafael Buenavista. Ang kanyang pag-iral ay hindi isang fairy tale dahil sulit ang gastos ni Rafael sa kanya bilang isang mistress. Habang nahuhulog ang loob ni Andrea sa lalaking ito, ay saka niya napagtanto na isa lang siyang laruan na anumang oras ay itatapon. Sino ngayon ang kanyang magiging "bayani" para tulungan siyang makatakas sa malupit at babaero na si Rafael Buenavista.
Lihat lebih banyak"Bakit ka pa bumalik?"
"Dahil gusto kita" lalaking nagtanong na may malagkit na mga tingin. "Anong sadya mo sa akin?" "Gusto kita, makita at mahawakan." Ang boses ng lalaking may pagnanasa. "Bakit pa? Kung marami namang iba diyan bakit ako pa?" "Ikaw ang gusto ko, at sayo ako masaya. Pwede ba akin ka na?" sagot ng lalaking handang gagawin ang lahat maangkin lang ang babaeng ito. "Kung yan ang nais mo, bakit mo ako niloko?" tanong ng babaeng nanginginig na sa galit. Naaala niya ang isang gabing nahuli niya ito na may hinatid na babae sa isang kanto. Hinalikan pa niya ito sa pisngi na tila matagal na silang magkarelasyon. Pareho silang masaya sa nagniningning nilang mga mata, pawang kaligayahan na kahit kailan hindi niya naranasan sa kanya. "Hindi kita niloloko, sadyang mainit lang siya sa akin, ayaw niya ako pakawalan ngunit promise matagal na akong nakipaghiwalay sa kanya," ang pagsusumamong boses na sobrang mapagkumbabang lalaki sa balat ng lupa. "Paano ko malalaman na nagsasabi ka ng totoo?" "Anong gusto mong gagawin ko? luluhod ba ako?" sagot ng lalaki. Hindi umimik ang babaeng nananatiling nakatingin sa kanya. He chuckled and say, "Ok fine," Tumayo ang lalaking ito at kahit maraming tao sa loob ng restaurant lumuhod siya sa babae saying, " I'm sorry na... please..." "Tumukim ka ng ibang putahi, sa tingin mo laro lang iyon? Ngayon ba na realize kung alin ang mas masarap?" sinabi ng babae habang nakaluhod ang lalaki sa kanyang harapan. Napatingin sa kanila ang ibang customer pati ang mga waiters ay walang magagawa sa nakita, iniiwasan na lamang nila ito sa daanan nila. "Hindi naman iyon sa ganoon, oo aminin ko, nagtukso ako kaya please... sorry na.." ang pakiusap ng lalaki. "Kaso lang hindi na ako isang pagkain ngayon, na pwede mong tikman kung kailan ka nagugutom." ang sagot ng babaeng masama ang loob, pilit pinigilan ang luhang namuo sa kanyang mga mata. "Ano bang gusto mong gagawin ko para mapatawad mo ako?" "Nothing, wala na ring patutunguhan ang lahat sa atin, ikaw mismo ang sumira ng relasyon natin, wala na rin akong tiwala sayo." sinabi ng babae habang pinagsasalo ng kanyang kamay ang mga luhang gumagapang na ngayon sa kanyang mga pisngi. Kahit sino tunay na maging emosyonal ang eksina kapagka nasaksihan mo mismo ang pangloloko ng taong mahal mo. Higit pa sa isang sugat ng patalim ang dulot sa puso nito. Ika-nga sa kanta, where is a broken heart go? "Kung maaari lang, hayaan mo nalang akong magmove-on. Isa lang ang pakiusap ko sayo.. mahalin mo siya.... alagaan mo siya.. . katulad ng mga ginagawa ko sayo..." Tunaw na ang ice cream, naging tubig inumin na ngayon ang yelong nakalagay sa baso na hindi nalagyan ng tubig. Ang pagkain sa mesa ay lumamig na hindi na galaw na kahit isang kutsara. Kung gaano ka ingay ang mga sasakyan sa labas ng restaurant, kabaliktaran sa loob ng restaurant, maraming customer ngunit natahimik sila para magbigay respito sa dalawa. Gayonman, kasabay ng pagsara ng pinto sa puso ng babae ay tila huminto din ang mga tunog sa paligid. Wala siyang maririnig, wala siyang ganang kumain, manhid na ang damdamin. "Andrea pagusapan natin to, maayos pa natin to," sigaw ng lalaki na hinihila ang pinto ng restaurant. Hinahabol niya ang babaeng kasintahan na ngayon ay patuloy sa pag iyak habang naglalakad sa tabi ng kalsada. "Hindi na nga pwede.. ayoko na!" sigaw ng babae sa kanya "Andrea... hindi ako susuko mapatawad mo lang ako..." ang muling pakiusap ng lalaki. "Aray.. Hoy! magdahan dahan ka naman sa paglalakad mo sinisira mo mga paninda ko!" sigaw ng mataba at matandang babae na nagtitinda sa gilid ng kalsada, nasagi ng lalaki ang maliit na mesang may mga paninda. "Sorry po... pasensya na..." habol ng lalaki sa pagkasabi, at agad umalis pagkalingon niya ay malayo na si Andrea mula sa kanya. Napahinto siya at tulalang pinagmamasdan ang babaeng minamahal niya na unti unting lumayo. Ngunit huli na ang lahat para sa babaeng ito, three weeks matapos itong makipaghiwalay sa karelasyon, ay saka niya nalamang buntis siya na nasa dalawang buwan na. Hindi obvious sa katawan niya dahil may katabaan ito, kaya nagdesisyon siyang makipagkita uli sa ex-boyfriend. "Ano pa ba ang dapat nating pag usapan?" Ang sabi ng ex-boyfriend. Nagkita ang dalawa sa isang malapit na central park. "Buntis ako, two months." ang nahihiyang sagot ng babae. "Gosh, ikakasal ako tapos ngayon mo lang sinabi? Saan ba nakalagay ang utak mo?" "Pero kasi, last day ko lang nalaman. I thought hindi lang balance ang menstruation period ko kaya hindi ko mina-mind." Ang paliwanag ng babae. Napapatulala ang lalaki na animoy nag iisip. Tumingin ito sa paligid nila, may mga couples na nagkwe-kwentohan at mga batang naglalaro. Saka bumalik ang tingin niya sa babae na nag aantay ng kanyang sasabihin. "Sigurado ka ba talaga na akin yan?" Biglang tanong ng lalaki. "Abah! Oo naman.. wala akong .. uy! teka saan ka pupunta?" Hindi paman tapos magsalita ang babae ay biglang umalis sa harapan niya ang lalaki. Mabilis itong nakatawid sa kalsada ngunit hinabol pa rin siya ng babae. "Uy, Jobert sandali lang, mag usap naman tayo para sa bata" sigaw ng babae. Nakatawid na sana ang buntis na babae ngunit may mamahalin na sasakyan na umikot mula sa kanto, Mabilis ang pag ikot nito at dumeretso ang direksyon sa babaeng hinahabol ang ex-boyfriend na naunang tumawid. Sa bilis ng pangyayari ay deretso ding gumulong sa gilid ng kalsada at tumama ang ulo sa isang bakal nang nakatayong basurahan. Malakas ang impact ng pagkatama nito at dumugo ang ulo, pati na ang nasa ibabang bahagi niya na tila may panubigang pumutok ngunit iyon ay hindi tubig o ehi ng babae kundi puro dugo. Gulat na gulat ang lahat ng nakakakita pati na ang lalaking may pangalang Jobert na hinahabol siya bago pa ang incident. Ilang mga tao ang nagsigawan at nagtakbohan sa pinangyarihan ng incident. Labis ang kanilang pag aalala ng makitang duguan ito na parang wala na ring buhay. Ang driver na nakabangga ay nataranta din at agad tumawag ng ambulance. Mabuti at may malapit sa hospital sa lugar kaya mabilis nakarating ang ambulance. Ang driver na nakabangga ay halos mangiyak iyak na sa kanyang nagawang kasalanan. Bago pa man maka alis ang ambulance ay nauna na siyang pinusasan ng mga pulis para dalhin sa malapit na precint. Samantala, isang hangin ang nananatiling namuo sa pamamagitan ng mga tao sa pinangyarihan, na tila may isang kaluluwang naiwan sa lugar sa pag alis ng ambulance. Dumeretso ang hangin na ito sa lalaking tulala ngayon na nababalotan ng takot, marahil ay nagsisisi ito ngunit bakit parang walang pakialam sa nangyari? Pagkatapos ay umalis ang lalaki sa tinatayuan at tumakbo papalayo sa lugar.Ang nakaraan kung paano nahulog ang loob ni Claudia kay Don Rafael; "Sabihin man nilang baliw ako, Tanga. Pero gusto kung gawin ito. Ano pa bang silbi ko sa mundo, kung mawawala man siya sa akin" sambit ni Claudia na umiiyak. Nakatayo siya malapit sa riles ng train habang lasing sa alak. Gulong gulo ang kanyang isipan dahil sa hindi matanggap ang nangyari sa kanyang kasal. Singlakas ng ulan ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata, habang inaalala ang sakit ng kahapon. Mga sakit na di mawala-wala sa puso't isipan. Lalo na nang marinig mismo sa lalaking minamahal na, may iba itong babae. Sobrang durog na durog ang puso niya. Gayon paman ay hindi pa rin siya nagpatinag sa personal niyang buhay. Kailangan niyang maka-move on kahit sa paraang wala na siyang oras sa sarili niya. Makalimutan lang ang mapait na kahapon. Samantala, sa di kalayuan ay hindi alam ni Claudia na tila namumukhaan siya ni Don Rafael habang nakaharap sa bintana na may malaking salamin. Kasalukuyang nasa isa
"Ahmp stop it..." bulong ni Claudia. Ngunit hindi huminto si Rafael, pinagpatuloy niya ang kanyang ginawa, mas lalo pa niyang ipinasok ng marahan ang kanyang daliri sa ilalim ng kanyang under wear. Samantala, napaliyad si Claudia dahil sa sensasyon, ngunit sa pagkakataon na ito ay nakita niya ang larawan ni Andrea. Ang photo. frame na kung saan inilarawanbang simpleng ngiti ni Andrea habang may hawak na isang pirasong bulalak sa kanyang kamay. Dahil dito napakuno't noo siya. "Kailangan ba talagang i-display ang pagmumukha mo dito" bulong niya sa sarili. Kalaunan, napapikit ng mga mata si Claudia ng maramdaman niya, na ang kamay ni Don Rafael ay gumagapang na sa ilalim ng kanyang damit. "Ang bilis mo naman mahal.." sinabi ni Claudia na pilit ngumiti. Ayaw niyang sabihin sa matanda na nawawalan na siya ng gana matapos makita ang photo frame ni Andrea. "Ayaw mo ba?" "Oh hindi... gusto ko mahal..." sinabi ni Claudia na gustong tumanggi. Pero wala siyang magagawa lalo pa't nakainom
"Alright, I will call you right away Sir, once I got the any progress from our request" "I'll appreciate much! thank you!" sagot ni Don Rafael at ibinaba na ang telepono. "Kailangan ko makita si Andrea." Kausap ni Rafael ang sarili habang tulala at nakatayo sa balcony, ang balcony ng kwarto ni Andrea. Na-imagine nya ito na nakaupo sa isang maliit na table at nagbabasa ng isang libro, iyon ang nadadatnan niya madalas tuwing dumadating siya para bisitahin si Andrea. "Sir, we already sent our request to the outlying bank, and the said amount is confirmed. And as per advice, they will give us final updates tomorrow morning," isang mensaheng natanggap ni Rafael ayon sa isang text message kalaunan. Pinagpatuloy pa rin niya na maimbistagan kung sino ang may gawa ng mga fund transfer, ang mga transactions na hindi niya alam. Kahit sino ay hindi makatulog kapag na nakawan ng isang mahalagang bagay, lalo na kung ito ay involve s
Nagising si Andrea sa kalagitnaan ng gabi, humihingal, nilalabanan ang hirap ng kanyang paghinga, habang nananatili sa ilalim ng kumot na tila lubid na umiikot sa kanyang leeg. Kaya walang siyang ibang option at bumangon na lamang.Tumayo siya, umiikot ang paningin sa buong silid. May sapat na liwanag mula sa labas ng kalye ang nakapalibot sa mga gilid ng kurtina, kaya hindi masyadong madilim ang silid, kahit nakapatay ang ilaw sa loob. Sa dinaranas niya ngayon, maaaring may heart failure siya, may malalim na iniisip dahil sa takot, takot mamatay ng mag isa o mapagiwanan ng lahat. Mapalad siyang nag-iisa, ngunit napanaginipan niya si Jobert, ang mamamatay tao. Base sa kanyang panaginip ay natagpuan siya nito sa isang motel at nakapasok sa loob ng kwarto. Nagtataka siya na para bang lasing ito o zombie na naglalakad papalapit sa kanya, iyon pala ay may balak itong patayin siya. Biglang kumislap sa kanyang mga mata ang hawak nitong kutsilyo. At sa oras na ito ay agad siyang bumalikwas
Biglang inilapit ni Miss Lee ang kanyang sarili para halikan si Jobert, ngunit pinigilan siya nito. Mabilis napahawak si Jobert sa kanyang braso, upang hindi siya tuluyang makalapit. "Oh come on, Jobert just give me a minute. Let's try this! Malay mo baka hanap hanapin ko na ang init mo." bulong ni Miss Lee. Hindi siya malandi, ngunit katulad ng karamihan, siya ay marupok para maghanap ng ibang mapaginitan na katawan. Pero dahil may kadiliman ang paligid, sa unang tingin ay walang makakakita sa kanilang dalawa. Ang mga kasambahay ay hindi pinapayagan pumasok sa main area sa ganitong oras ng gabi, sapagkat sila ay may sariling rest house sa likod ng bahay na ito. Kung kaya, panatag ang loob ni Miss Lee na walang makakakita sa kanilang kataksilan. "Ayokong magkasala.." sinabi ni Jobert kahit na sinimulang buksan ni Miss Lee ang mga botones ng kanyang polo shirt. Halatang ayaw magpapigil nito sa kanyang nais. "Hindi ka magkakasala kung makikinig ka sa akin.." sinabi ni Miss Lee na
"Oh, Jobert how are you pre? long time no see.." Pagbati ng lalaking kakapasok pa lang sa loob ng bahay. Siya ang sinasabing asawa ng magandang babae. Ang babaeng ito ay ang unang amo ni Jobert, siya ay tinatawag na Miss Lee. Habang ang lalaking bagong dating ay may pangalang Anton Lee. Mayaman din ito, dahil sa kasalukuyang pinagkaabalahan nitong negosyo sa abroad, while doing that bihira lang ito nakakauwi ng pilipinas, sapagkat all of the time nasa trabaho siya at iyon ang alam ni Miss Lee. Paalis na sana si Jobert nang makasalubong niya sa pinto si Mr. Anton Lee. Si Jobert ay kilalang kilala ni Mr. Lee kaya pareho silang natuwa nang magkita muli. "Magandang araw sa iyo Mr. Lee.." Pagbati ni Jobert na nagkangiti. "Oh no. Ikaw pala kaibigan. Masyado kang formal ngayon. Ayoko ng ganyan gusto ko na eturing mo akong kaibigan, magtropa tayo hindi ba?" nakangiting sinabi ito ni Mr. Lee "Oo naman po. Pero nakakahiya lang kasi.." "Hayst.. Wala nang paliwanag. Halika at sabayan
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen