Si Andrea Rosario, ang dalagang walang maalala sa kanyang nakaraan, ay tila binabangungot habang nakatira sa marangyang hotel ni Rafael Buenavista. Ang kanyang pag-iral ay hindi isang fairy tale dahil sulit ang gastos ni Rafael sa kanya bilang isang mistress. Habang nahuhulog ang loob ni Andrea sa lalaking ito, ay saka niya napagtanto na isa lang siyang laruan na anumang oras ay itatapon. Sino ngayon ang kanyang magiging "bayani" para tulungan siyang makatakas sa malupit at babaero na si Rafael Buenavista.
Lihat lebih banyak"Bakit ka pa bumalik?"
"Dahil gusto kita" lalaking nagtanong na may malagkit na mga tingin. "Anong sadya mo sa akin?" "Gusto kita, makita at mahawakan." Ang boses ng lalaking may pagnanasa. "Bakit pa? Kung marami namang iba diyan bakit ako pa?" "Ikaw ang gusto ko, at sayo ako masaya. Pwede ba akin ka na?" sagot ng lalaking handang gagawin ang lahat maangkin lang ang babaeng ito. "Kung yan ang nais mo, bakit mo ako niloko?" tanong ng babaeng nanginginig na sa galit. Naaala niya ang isang gabing nahuli niya ito na may hinatid na babae sa isang kanto. Hinalikan pa niya ito sa pisngi na tila matagal na silang magkarelasyon. Pareho silang masaya sa nagniningning nilang mga mata, pawang kaligayahan na kahit kailan hindi niya naranasan sa kanya. "Hindi kita niloloko, sadyang mainit lang siya sa akin, ayaw niya ako pakawalan ngunit promise matagal na akong nakipaghiwalay sa kanya," ang pagsusumamong boses na sobrang mapagkumbabang lalaki sa balat ng lupa. "Paano ko malalaman na nagsasabi ka ng totoo?" "Anong gusto mong gagawin ko? luluhod ba ako?" sagot ng lalaki. Hindi umimik ang babaeng nananatiling nakatingin sa kanya. He chuckled and say, "Ok fine," Tumayo ang lalaking ito at kahit maraming tao sa loob ng restaurant lumuhod siya sa babae saying, " I'm sorry na... please..." "Tumukim ka ng ibang putahi, sa tingin mo laro lang iyon? Ngayon ba na realize kung alin ang mas masarap?" sinabi ng babae habang nakaluhod ang lalaki sa kanyang harapan. Napatingin sa kanila ang ibang customer pati ang mga waiters ay walang magagawa sa nakita, iniiwasan na lamang nila ito sa daanan nila. "Hindi naman iyon sa ganoon, oo aminin ko, nagtukso ako kaya please... sorry na.." ang pakiusap ng lalaki. "Kaso lang hindi na ako isang pagkain ngayon, na pwede mong tikman kung kailan ka nagugutom." ang sagot ng babaeng masama ang loob, pilit pinigilan ang luhang namuo sa kanyang mga mata. "Ano bang gusto mong gagawin ko para mapatawad mo ako?" "Nothing, wala na ring patutunguhan ang lahat sa atin, ikaw mismo ang sumira ng relasyon natin, wala na rin akong tiwala sayo." sinabi ng babae habang pinagsasalo ng kanyang kamay ang mga luhang gumagapang na ngayon sa kanyang mga pisngi. Kahit sino tunay na maging emosyonal ang eksina kapagka nasaksihan mo mismo ang pangloloko ng taong mahal mo. Higit pa sa isang sugat ng patalim ang dulot sa puso nito. Ika-nga sa kanta, where is a broken heart go? "Kung maaari lang, hayaan mo nalang akong magmove-on. Isa lang ang pakiusap ko sayo.. mahalin mo siya.... alagaan mo siya.. . katulad ng mga ginagawa ko sayo..." Tunaw na ang ice cream, naging tubig inumin na ngayon ang yelong nakalagay sa baso na hindi nalagyan ng tubig. Ang pagkain sa mesa ay lumamig na hindi na galaw na kahit isang kutsara. Kung gaano ka ingay ang mga sasakyan sa labas ng restaurant, kabaliktaran sa loob ng restaurant, maraming customer ngunit natahimik sila para magbigay respito sa dalawa. Gayonman, kasabay ng pagsara ng pinto sa puso ng babae ay tila huminto din ang mga tunog sa paligid. Wala siyang maririnig, wala siyang ganang kumain, manhid na ang damdamin. "Andrea pagusapan natin to, maayos pa natin to," sigaw ng lalaki na hinihila ang pinto ng restaurant. Hinahabol niya ang babaeng kasintahan na ngayon ay patuloy sa pag iyak habang naglalakad sa tabi ng kalsada. "Hindi na nga pwede.. ayoko na!" sigaw ng babae sa kanya "Andrea... hindi ako susuko mapatawad mo lang ako..." ang muling pakiusap ng lalaki. "Aray.. Hoy! magdahan dahan ka naman sa paglalakad mo sinisira mo mga paninda ko!" sigaw ng mataba at matandang babae na nagtitinda sa gilid ng kalsada, nasagi ng lalaki ang maliit na mesang may mga paninda. "Sorry po... pasensya na..." habol ng lalaki sa pagkasabi, at agad umalis pagkalingon niya ay malayo na si Andrea mula sa kanya. Napahinto siya at tulalang pinagmamasdan ang babaeng minamahal niya na unti unting lumayo. Ngunit huli na ang lahat para sa babaeng ito, three weeks matapos itong makipaghiwalay sa karelasyon, ay saka niya nalamang buntis siya na nasa dalawang buwan na. Hindi obvious sa katawan niya dahil may katabaan ito, kaya nagdesisyon siyang makipagkita uli sa ex-boyfriend. "Ano pa ba ang dapat nating pag usapan?" Ang sabi ng ex-boyfriend. Nagkita ang dalawa sa isang malapit na central park. "Buntis ako, two months." ang nahihiyang sagot ng babae. "Gosh, ikakasal ako tapos ngayon mo lang sinabi? Saan ba nakalagay ang utak mo?" "Pero kasi, last day ko lang nalaman. I thought hindi lang balance ang menstruation period ko kaya hindi ko mina-mind." Ang paliwanag ng babae. Napapatulala ang lalaki na animoy nag iisip. Tumingin ito sa paligid nila, may mga couples na nagkwe-kwentohan at mga batang naglalaro. Saka bumalik ang tingin niya sa babae na nag aantay ng kanyang sasabihin. "Sigurado ka ba talaga na akin yan?" Biglang tanong ng lalaki. "Abah! Oo naman.. wala akong .. uy! teka saan ka pupunta?" Hindi paman tapos magsalita ang babae ay biglang umalis sa harapan niya ang lalaki. Mabilis itong nakatawid sa kalsada ngunit hinabol pa rin siya ng babae. "Uy, Jobert sandali lang, mag usap naman tayo para sa bata" sigaw ng babae. Nakatawid na sana ang buntis na babae ngunit may mamahalin na sasakyan na umikot mula sa kanto, Mabilis ang pag ikot nito at dumeretso ang direksyon sa babaeng hinahabol ang ex-boyfriend na naunang tumawid. Sa bilis ng pangyayari ay deretso ding gumulong sa gilid ng kalsada at tumama ang ulo sa isang bakal nang nakatayong basurahan. Malakas ang impact ng pagkatama nito at dumugo ang ulo, pati na ang nasa ibabang bahagi niya na tila may panubigang pumutok ngunit iyon ay hindi tubig o ehi ng babae kundi puro dugo. Gulat na gulat ang lahat ng nakakakita pati na ang lalaking may pangalang Jobert na hinahabol siya bago pa ang incident. Ilang mga tao ang nagsigawan at nagtakbohan sa pinangyarihan ng incident. Labis ang kanilang pag aalala ng makitang duguan ito na parang wala na ring buhay. Ang driver na nakabangga ay nataranta din at agad tumawag ng ambulance. Mabuti at may malapit sa hospital sa lugar kaya mabilis nakarating ang ambulance. Ang driver na nakabangga ay halos mangiyak iyak na sa kanyang nagawang kasalanan. Bago pa man maka alis ang ambulance ay nauna na siyang pinusasan ng mga pulis para dalhin sa malapit na precint. Samantala, isang hangin ang nananatiling namuo sa pamamagitan ng mga tao sa pinangyarihan, na tila may isang kaluluwang naiwan sa lugar sa pag alis ng ambulance. Dumeretso ang hangin na ito sa lalaking tulala ngayon na nababalotan ng takot, marahil ay nagsisisi ito ngunit bakit parang walang pakialam sa nangyari? Pagkatapos ay umalis ang lalaki sa tinatayuan at tumakbo papalayo sa lugar."Sigurado ho ba kayo?!" tanong ni Andrea. Pinagpapawisan ang matanda dahil sa kakatakbo sa hagdan. Sa likod ito dumaan upang masiguro na walang makaka pansin sa kanya. "Rafael...?" biglang nasabi ni Andrea. Malakas ang kutob niya na walang ibang tao kung sino ang tinatawag niya na "matanda" "Sige salamat, makakaalis ka na." sumagot agad ang mamamatay tao na si Jobert. Hindi na nakapag ayos si Andrea, nagmamadali siyang kumilos agad, natataranta na parang hindi alam ang gagawin. Kinuha niya ang pack bag na nakalagay sa ilalim ng hinighigaan nyang unan. At isinabit ito sa kanyang magkabilaang balikat. "Kailangan nating makabalik sa syudad. Hindi tayo safe sa lugar na ito." "At paano mo nasabing hindi ako safe dito?" Pagmamataas na tanong ni Andrea. "Alam ni Don Rafael na taga rito ka, kaya ito ang bayan na una niyang pupuntahan." Sagot ng lalaki habang mabilis na isinoot ang kanyang leather jacket at kinuha ang baril at inilipat sa kanyang bewang. "Paano niya nalaman?"
"Ano ba ang binabalak mo sa akin?" tanong ni Andrea kay Jobert. Bagong gising ito mula sa mahabang oras na pagkatulog. Sa katunayan siya ay natatakot. Ngunit iniisip niya na kung aalis siya para takasan ang lalaking ito ay tiyak na mahahanap siya nang kanyang ex-partner na si Don Rafael. Nagising siya sa oras na ito, na ang lalaki ay nananatiling nakatingin sa labas ng bintana ng motel. Ngunit ngayong gising na siya ay isinara ng lalaki ang bintana kung saan niya bahagyang binubuksan. Lumapit ito sa kama kung saan nanatiling nakahiga si Andrea at sinabing, "Tatapatin na kita Andrea, aaminin ko na sayo ang totoo," sagot ng lalaki na umupo sa gilid ng kama na nakaharap sa kanya. "Noong unang gabi kitang nakita, talagang nananabik na ako sa iyo. Nakuha mo ang kahinaan ko. Hindi lang basta pagnanasa ngunit tila bumalik sa akin ang nakaraan na tinapos mo na.." "Anong ibig mong sabihin?" Kunot-noo na tinatanong siya ni Andrea at bumangon mula sa pagkahiga. Inilayo niya ang kany
"Stop ..."Pagmamakaawa ni Andrea ngunit nagpapatuloy ito. Hindi tumigil si Jobert hanggang sa nabuksan na nga nito ang soot niyang damit pang itaas.Tumambad sa harapan ng lalaki ang malulusog at pinkish nipples ni Andrea. Para bang alaga ito ng isang dalaga na hindi pa natitikman ng sino mang lalaki na nakaka-siping niya.Sa pagka-uhaw ay agad na pinag-sisipsip ng lalaking ito ang dalawang masarap at malambot na siopao at dinilaan ang ibabaw nito.Mula dibdib ay gumapang ang mga halik paitaas sa leeg, hanggang maabot muli nito ang nag aantay na labi ni Andrea. Habang nakasandal pa ang likod ni Andrea sa dingding, ay binigyan naman ito ng tamang pagkakataon para ibaba ng assasin ang kanyang kamay.Kinakapa ng lalaki ang soot na under wear ni Andrea at marahang ibinababa ito sa abot ng kanyang makakaya, habang nilalasap ang sandaling nakakalaro pa ng labi niya ang labi ni Andrea.Ang paligid ay mas lalong pang naging ma
Sa hindi inaasahan, nagkaroon ng problema si Mrs. Janet Plaza. Kailangan niyang umuwi ng maaga mula sa trabaho dahil sa may emergency siyang pupuntahan. Ang ina ng bank manager ay namatay ng oras na iyon matapos ang usapan nila ni Andrea sa telepono. Nagpaalam ito sa kanyang staff at umalis na siya agad papuntang probinsya, babalik lang siya hanggang matapos ang libing. Walang gustong mag abala sa kanya, at gayon din walang sinuman sa bangko ang mananagot sa paglalagay ng gayong malaking order para sa cash sa labas ng kanilang normal na gawain. Dahil sa hindi natuloy ang pagkikita nila Mrs. Plaza at Andrea. Naiinis si Andrea, parang may pumipigil sa araw na ito, kunot-noo niyang naisip na baka hindi niya tuluyang makuha ang pera. Desperado na si Andrea, bakit hindi siya nakakuha ng account sa ibang malaking national bank na marahil ay nakakakuha ng pera araw-araw, o ilang beses sa isang araw, sa halip na ang maliit na bank na ito sa isang Pilly town na hindi naman ganoon karami a
Maghahating gabi na ng biglang bumuhos ang ulan. Hindi pa rin tumigil si Andrea na tila di napapagod. Inuubos niya ang oras sa pagmamaneho patungong Bulacan, dahil ayaw niyang magkamali ng daan o baka siya ay masiraan pa ng kotse. Naisip niya na kahit nakalayo na siya sa poder ni Don Rafael ay tila limitado pa rin ang kanyang galawan, lalo na sa pag-gasta sa perang nakuha niya. Dalawang araw na ang biyahe ni Andrea, pero okay lang iyon dahil masaya siya. Wala nang hihigit pa sa nararamdaman niya maliban sa pag-iisa at pagiging malaya. Hindi niya kailangang kumilos na parang hayop na walang utak. Hindi niya kailangang palaging ngumiti at itago ang anumang pahiwatig ng galit, kawalan ng pasensya, o kahit na isang masyadong matalim na pakiramdam ng paglilibang. Naging kaawa awa ang halos apat na taon na hindi siya kusang tumatawa sa isang biro, kung natawa lang siya sa lahat, kailangan muna niyang magtanong, as if hindi niya nakuha ang punch line. Matagal na rin siyang itinago ni Do
"Miss Andrea Rosario?" Tawag ng isang babaeng customer associate. Ito ang nag-assist kay Andrea para tapusin ang mga kinakailangang documents para sa nabili niyang secondhand na sasakyan. Isang red BMW car ang binili ni Andrea sa halagang one hundred thousand and sixty six pesos. Ito ang araw na kung saan babayaran niya ng full payment in cash ang naturang sasakyan. "Are we done?" tanong ni Andrea ng makalabas ito mula sa kabilang opisina. "Yes Ma'am, signature na lang po.." "Ok.." Nilagdaan ni Andrea ang nasabing form. Ang kanyang signatura ay walang ipinagbabago, nawalan man siya ng memorya noon, ngayon ay unti unti na siyang nagkaroon ng malinaw na memorya mula sa nakaraan. Pagkaraan ng isang minutong pag aantay ay nai-release na din ang certificate bilang bagong owner ng sasakyan, pati na ang receipt nito. Inabot ito ng babae kay Andrea. Saka umalis si Andrea sa lugar na walang pangamba. "Thank you Ma'am.." sinabi ng associate saka yumuko ng ulo bilang pag galang. "
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen