Novels by Euli Mae Somera

"Anong sinabi mo? Sino ang tinatawag mo?" nanginig ang boses ni Diana. Paanong siya? Paano nito natatawag ang pangalan ng ibang tao gayong magkadikit lamang ang kanilang mga katawan. Ang taong iyon pa na taong pinakakinasusuklaman ni Diana. Parang noon lang ay akala niya na siya na ang nanalo, pero tila sinampal lang siya nito sa mukha. "D-Diana..." marahang tawag ni Tyson sa kaniya. "Tumahimik ka! Hindi mo pa nasasagot ang tanong ko. Kaninong pangalan ang tinatawag mo ngayon? Alam mo ba kung sino ako?" Umagos ang kanyang mga luha. Tumingin sa kanya si Tyson nang may paghingi ng tawad. Hindi alam ni Diana kung ano pa ba ang mali sa kanya. Tila nawala siya kaniyang sarili sa kaunting sandali at pagkatapos ay tinawag… ang pangalan ni Mariana. "I'm sorry." Sa puntong iyon ay hindi na alam ni Tyson kung ano ang sasabihin maliban pa doon sa mga katagang iyon. Hindi iyon matanggap ni Diana. Umiyak siya ng nakakasakit ng damdamin at tumingin kay Tyson na may luha sa kanyang m

Binigyan niya si Maxine ng dalawang sikolohikal na pahiwatig, ngunit pareho lang silang nauwi sa kabiguan. Ang hindi niya inaasahan ay may espesyal na katigasan ng ulo si Maxine sa hitsura nito, kahit na sinubukan niya pang pilitin ito. Bakit kaya sobrang nagtiwala sa kanya si Maxine? Nanatili siyang nakatayo sa katwiran na sila ni Maxine ay hindi magkasama sa mahabang panahon, at imposible iyon para sa kanya na gumawa ng isang bagay para humanga ng ganoon si Maxine. Sa subconscious ng mga mental na pasyente, hindi madaling makakuha ng lugar sa kanilang awtomatikong nawala na mga alaala, maliban sa mas madaling lumitaw sa kanilang mga isip, na hindi naman posible. Ano kayang nangyari? —- Nag-aagaw ang dilim at kahel sa kalangitan, mag-isa na nakaupo si Mavros sa opisina, kumukurap ang mga bituin sa labas ng floor-to-ceiling window sa loob ng knaiyang opisina, may hawak siyang isang tasa ng kape. Pagkatapos ay sumimsim siya ng huling paghigop ron. Tumayo siya at tinatan

Ang mga mata na nakatitig sa kanya ay agad na nagbago, tulad ng isang malaking masamang lobo na nakahuli ng isang maliit na puting kuneho, na gustong maghiwalay at lunukin siya sa tiyan nito. "Sino ang nagsabi sayo na matagal nang tayo, hindi ka ba natatakot na makita ka ng pinsan ko?" kabafong tanong ni Mariana habang namumula ang kaniyang pisngi. "Wala si Danzel sa hotel, abala siya ngayon. " Bahagyang paos ang boses ni Mavros. Nag-alinlangan si Mariana ng dalawang segundo bago sumagot sa sinabi ni Mavros. "Paano mo naman malalaman? Gusto mo bang tawagan ko siya at kumpirmahin iyon ngayon?" Muling natigilan si Mavros sa sinabi ni Mariana, hawak ang noo at nakangiti. "Sigurado ka ba?" tila nanunuya nitong tanong. Umiling si Mariana. Bumabalik pa rin siya sa eksena kanina ni Mavros na naglalakad palabas ng banyo kanina lang. Hindi pa siya nakakita ng isang lalaki na kaka-shower lang na sobrang sexy. Isang ngiti lang ang nagpabighani sa kanya. Habang nakatulal

Ang maikling distansya na iyon ay tila sobrang layo. Alam niyang mahirap makitang muli si Mavros pagkatapos niyang umalis roon. Lumingon siya at muling itinapon ang sarili sa pamilyar na dibdib na iyon, hinayaan niyang magtagal ang kaniyang sarili roon ng ilang sandali bago muling tumalikod at mabilis umalis. Pag-uwi niya ay nakaalis na roon ang kaniyang tiyuhin. Nakaupi si Danzel sa sofa na may malamig na mukha. Mapait itong ngumiti pagkarating ni Mariana. "Alam ko na nandoon siya sa itaas." malamig nitong sabi. Huminto lang si Mariana sa pagpapanggap at nagkusa na umupo sa tabi ni Danzel, pansamantala siyang nagtanong. "Danz, bakit ba hindi mo masyadong gusto si Mavros?" "Hindi gusto? Hindi, galit ako sa kanya at naiinis ako." Kalmado ang sinabi nito, at naramdaman ni Mariana ang undercurrent sa ilalim ng mahinahong tono ng pinsan. Ngunit sa kanyang impresyon, hindi ba ay kilala ng kanyang pinsan si Mavros? Kaya saan naman nanggaling ang poot at inis nito? "Bakit?" H

Napakalaki ng nangyari sa press conference, at maraming media ang baliw na kumuha ng mga larawan at video doon. Malamang ay isa na itong napaka-kapana-panabik sa Internet ngayon. Sa sandaling binuksan ni Mariana ang cellphone ay agad na dumating ang balita tungkol sa pamilya Ruiz. Maganda ang mood ni Mariana ngayon. Mabilis din niyang binuksan ang comment area. Ang mga netizens ay galit na nagrereklamo tungkol doon. Ang mga salitang nai-type ng mga taong may pinakamataas na rate ay medyo matalas. Ang mga kabit talaga ang pinagmumulan ng mga kasalanan, sinabi ko na sa inyo na parang isang mabuti iyang si Diana, halata naman na siya ang kabit na nangunguna sa lahat, hindi pa rin kayo naniwala, ngayon sinampal tuloy kayo sa mukha. Mga nangungunang tagasuporta: Galit ako! Hindi ba niya tayo ginagamit bilang panangga lang? Ang mga taong tulad nito ay karapat-dapat ba na manirahan sa mataas na uri? Samantalang ang mga taong tulad ko na nasa ibaba ay minamaliit ng

Kinabukasan sa unibersidad na pinagta-trabahuan ni Mariana, mabilis na nag-iimpake si Mariana ng kanyang mga gamit at handa ng umalis nang dumating si Danzel para sunduin siya. Alam niyang pinipigilan lang ng kanyang pinsan ang posibilidad na magkita sila ni Mavros. Tila mas mahigpit pa ang ginagawa ng pinsan niyang iyon kaysa sa nakaraang dalawang araw. Sa gate palabas ng unibersidad ay kinuha lang ni Kaena ang kanyang mga gamit at lumabas kasama ang ilang mga kaklase, nakita niya roon si Mariana na papaalis na rin sa gate ng paaralan, habang si Danzel ay nasa tabi nito. Nakita rin ito ng mga kaklase ni Kaena. Alam nilang hindi gusto ni Kaena si Mariana, kaya sinundan nila si Kaena para paboran ang kaibigan. "Hindi ba iyon ang guro na si Mariana? Bakit may kasama siyang lalaki?" "Hindi ba ay sinabi nila na sila na ni Mr. Mavros Torres? Bakit may kasama siyang ibang lalaki? Sino iyan?" Malamig na ngumisi si Kaena. "Iyan yung mayamang pinsan ni Mariana. Si Teacher Mariana