ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นแฟนกันจริงๆแล้ว

ข้าวหอมสะดุ้งเล็กน้อยที่เห้นธีร์เปิดประเด็นอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้ เธอหันไปมองพ่ออย่างลุ้นๆ ส่วนพ่อเธอเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเสียงดังแล้วพยักหน้าแบบนิ่งๆ

แม่ข้าวหอมหัวเราะก่อนใคร “อุ๊ยตาย พูดซะเป็นทางการ เหมือนจะมาสู่ขอเลยลูก”

“ก็อยากให้มันอยู่ในสายตาผู้ใหญ่น่ะครับ” ธีร์หันไปมองข้าวหอมแว้บหนึ่ง ก่อนจะรีบกลับมามองผู้ใหญ่อีกครั้ง “ผมไม่อยากแอบๆคบกัน ผมโตพอที่จะรับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง และของข้าวหอมได้แล้วครับ”

พ่อข้าวหอมพยักหน้าช้าๆ มือจับแก้วชาด้วยท่าทีเหมือนผู้บริหารใหญ่พิจารณาโปรเจกต์ใหญ่ ก่อนจะพูดขึ้น

“ช้ากันเหลือเกินนะเจ้าธีร์” เขาแกล้งทำเสียงขรึม “พ่อกับแม่ยังดูออกตั้งแต่พวกแกอยู่ประถมแล้วเนี่ย ขนาดครั้งแรกที่ข้าวหอมทำไข่เจียวเป็น ก็ยังรีบไปแบ่งให้ธีร์ก่อนเลย”

แม่ข้าวหอมหัวเราะ “แล้วพ่อก็แกล้งถามใช่ไหมว่า ทำไมไม่แบ่งให้พ่อกับแม่บ้าง เธอก็ยืนหน้ามุ่ยบอกว่า ‘ก็พี่ธีร์ต้องกินก่อน ข้าวชอบพี่ธีร์!’ จำได้เลยลูก ฮ่าๆ”

ข้าวหอมก้มหน้าแทบจะมุดไปใต้โต๊ะ ส่วนธีร์หลุดยิ้มเจื่อนๆ

“ผมก็เพิ่งรู้ว่าข้าวเคยพูดงั้นนะครับ…”

พ่อข้าวหอมทำท่าหรี่ตาจ้องธีร์ “แล้วแกไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอ