รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม

รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม

last updateLast Updated : 2025-05-02
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
105Chapters
3.3Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ ค้นพบความลับของยายเฉิ่มที่เป็นคู่กัดตนเองเข้าโดยบังเอิญ จึงนำมาเป็นข้ออ้าง พอได้ใกล้ชิดกลับเป็นเขาที่หวั่นไหว

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1

“변 대표님, 지금 사고 현장은 너무 위험합니다. 들어가시면 안 됩니다!”

“구조대와 이미 연락이 닿았습니다. 구급차도 곧 도착합니다!”

“변 대표님!”

“비켜! 시간 끌다가 무슨 일이라도 생기면... 너희 전부 목숨으로 갚아야 할 줄 알아!”

귀를 찢는 듯한 고함이 사람들 속에서 터져 나왔고 그 소리에 신지아는 흐릿했던 의식이 서서히 돌아왔다.

힘겹게 고개를 돌린 순간, 저만치서 낯익은 실루엣이 보였다.

남자는 마치 하늘에서 사는 신이 내려온 듯한 포스를 풍기며 자신에게 달려오고 있었다.

그래서 신지아의 눈가는 순식간에 빨개졌다.

사고가 난 뒤, 뒤집힌 차 안에서 얼마나 오랫동안 갇혀 있었는지 아무도 모를 것이다.

그녀는 변도영이 끝내 오지 않을 거라 생각했다.

게다가 사고 직전, 두 사람은 심하게 다투고 있었다.

어젯밤 회사에서 만나기로 약속했는데 변도영은 아침에 걸려 온 전화 한 통에 약속을 깨고 사라져 버렸다.

신지아가 전화를 아무리 걸어도 받지 않았다.

그러다 사고가 터졌고 남은 배터리로 간신히 그의 비서에게 위치를 보냈을 뿐이다.

그녀는 변도영이 또다시 자신을 무시할 거라 생각했지만 그는 위험을 무릅쓰고 달려오고 있었다.

“아가, 사랑하는 내 아가... 우리 이제 살 수 있겠다. 아빠가 왔어.”

피가 멈추지 않는 몸을 부여잡으며 신지아는 마지막 희망을 붙잡았고 어지럼증에 토할 것 같은 기운도 억누른 채 입을 열려고 애를 썼다.

하지만 목은 이미 타들어 가듯 잠겨 아무런 소리가 나오지 않았다.

‘그래도 괜찮아. 이렇게 나를 찾아왔잖아.’

신지아는 힘없이 팔을 들어 흔들어 보였다.

그러나 예상과 달리 변도영은 일말의 망설임도 없이 그녀를 지나쳤다.

‘뭐지? 차를 잘못 본 건가?’

오늘은 시댁에서 주는 차를 타고 나오지 않았다.

그 차는 아침에 시누이가 몰고 갔고 지금 타고 있는 건 엄마가 선물해 준 차량이었다.

평소 거의 몰지 않았으니 변도영이 못 알아본 것도 무리는 아니었다.

신지아는 다시 힘을 짜내어 그의 이름을 불렀지만 계속된 출혈로 목소리는 미약했다.

그래서일까, 변도영은 듣지 못한 듯 곧장 하얀 차량 앞에서 멈춰 섰다.

그리고 그 차 문을 열어 안에서 떨고 있는 여인을 끌어안았다.

긴 코트를 입은 가녀린 체구, 우아한 분위기, 금방이라도 부서질 듯 연약한 모습.

여자의 얼굴을 본 순간, 신지아의 심장이 얼어붙는 것 같았다.

이나은.

변도영이 잊지도 못하고 늘 사랑하던 첫사랑이었다.

순간, 기억이 스쳤다.

조금 전 미친 듯이 차선을 바꾸며 자신을 몰아붙이던 차량, 숨 쉴 틈조차 주지 않고 뒤를 쫓아오던 그 차.

그런데 지금은 길가에 얌전히 서서 마치 상처 입은 아이처럼 ‘주인’을 기다리고 있었다.

그리고 그 ‘주인’은 지금 신지아의 남편 품에 안겨 있었다.

신지아는 생각할 겨를도 없었다.

이나은이 왜 갑자기 해외에서 돌아왔는지, 왜 하필 자신과 부딪혔는지.

하지만 그런 건 중요치 않았다.

지금은 아이만 살리면 됐다.

“변 대표님, 저 차 안에도 누가 있습니다!”

그녀가 간신히 차창을 두드리려던 찰나, 변도영의 곁에 있던 경호원이 먼저 알아챘다.

곧 차 안에서 흐릿하게 움직이는 그림자를 보고 어디선가 본 듯한 차량이라는 사실도 깨달았다.

변도영은 고개를 돌렸다.

피투성이가 된 얼굴, 온몸에서 뿜어져 나오는 붉은 피. 너무도 비참한 몰골이었지만 그 속에서도 본래의 청초한 얼굴이 어렴풋이 드러났다.

‘어디서 본 듯한 얼굴인데?’

그때, 변도영의 품에 안긴 이나은이 고통스레 신음을 흘렸다.

“나은이가 다쳤어. 무슨 방법을 대서라도 길을 뚫어. 지금 당장.”

그는 더는 다른 걸 생각할 겨를조차 없었다.

“하지만 대표님...”

경호원은 싸늘하게 식어버린 변도영의 눈빛에 끝내 말을 잇지 못했다.

“네.”

신지아는 두 눈으로 똑똑히 보았다.

그의 시선이 잠시 자신에게 머물렀다가 곧장 사라지는 순간과 변도영이 이나은을 안은 채 성큼성큼 차로 향하는 뒷모습을.

“제발... 나 좀... 우리 아가 좀...”

간신히 입을 열었지만 그 순간 피가 역류해 목구멍을 막아버렸고 아무도 신지아를 보지 않았다.

변도영의 차는 이나은을 싣고 굉음을 내며 멀어져 갔다.

그 차를 바라보던 신지아의 눈빛이 잠시 흐릿해졌다.

그리고 곧, 가슴을 찢어발기는 통증이 파도처럼 밀려왔다.

신지아는 더는 버틸 수 없어 또다시 의식을 잃었다.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
105 Chapters
ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 ท่ามกลางความเงียบสงบในยามเช้า อยู่ ๆ เสียงกดกริ่งก็พลันดังสวนขึ้นมาจนสามารถดึงความสนใจของแม่บ้านที่กำลังทำสวนในยามเช้า เธอเดินออกมาหาเพื่อดูว่าใครคือต้นเสียงดังกล่าว ก่อนจะพบเข้ากับบุรุษไปรษณีย์ที่ยืนรอตรงตู้จดหมายที่อยู่หน้ารั้ว“จดหมายมาส่งครับ ผมเห็นว่าเป็นมีเอกสารสำคัญด้วยเลยไม่กล้าเหน็บไว้ นี่ครับ” บุรุษไปรษณีย์คนนั้นเอ่ยบอกหญิงสาววัยกลางคนก่อนจะยืนซองเอกสารที่ว่าให้กับอีกฝ่ายหลังจากที่พูดจบอย่างรวดเร็ววินาทีนั้นเธอรับจดหมายปึกใหญ่ ๆ มาไว้ในมือ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นชื่อจริงและนามสกุลจริงของคุณหนูปรากฏอยู่บนจดหมายที่บุรุษไปรษณีย์บอกเอาไว้ว่าสำคัญเป็นอย่างมาก“ขอบใจจ้ะ” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งปิดประตู หลังจากนั้นก็รีบสาวเท้าเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต เพื่อส่งมอบจดหมายฉบับดังกล่าวให้กับผู้เป็นเจ้าของแต่ในขณะที่กำลังจะสาวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน อยู่ ๆ เสียงเรียกของคุณผู้หญิงก็พลันดังสวนขึ้นมาจนเธอชะงักงัน แล้วให้ความสนใจไปยังอีกฝ่ายแทบจะทันที“ทิพย์ นั่นจดหมายใครเหรอ?” ผู้เป็นนายเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่จะเบนสายตามองไปยังจดหมายในมือของทิพย์“มีเยอะเลยค่ะคุณผู้หญิง แต
last updateLast Updated : 2025-04-29
Read more
ตอนที่ 2
ตอนที่ 2แม้ว่าเมื่อวานจะจบวันได้ไม่ดีนัก แต่เช้าวันใหม่ที่ญาณินรอคอยก็มาถึงเสียที เธอตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวย้ายเข้าไปอยู่หอ แต่ก่อนจะออกจากบ้าน พ่อและแม่ของเธอก็มายืนเกลี้ยกล่อมไม่อยากให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้“ตอนนี้เปลี่ยนใจยังทันนะยายณิณ ลูกไม่เคยทำอะไรเอง จะไหวจริง ๆ เหรอ”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากแต่แฝงไว้ด้วยความหวัง เธอเองก็เป็นห่วงญาณิน แต่ทว่าก็ไม่อยากขัดใจมากเท่าไรนัก เพราะได้ตัดสินใจลงไปแล้ว“อย่าพยายามเลยค่ะ ณินบอกแล้วไงคะว่าณินตัดสินใจแล้ว ของก็เก็บแล้ว รถก็เตรียมรอแล้ว แถมค่าหอ ค่าเรียนก็จ่ายมัดจำตามข้อตกลงไปก่อนแล้ว ถอยไม่ได้หรอกค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสายเอา”ชายวัยกลางคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแล้วบอกให้ลูกสาวรีบไป ด้วยความที่เลี้ยงมากับมือ พวกเขารู้ว่ายังไงก็ไม่บังคับญาณินไม่ได้อยู่แล้ว จึงจำใจต้องยอมให้ไปแต่โดยดี ถึงแม้ว่าผู้เป็นแม่จะยังคงอาลัยอาวรณ์อยู่มากเลยก็ตาม“อย่างนั้นณินลาตรงนี้เลยนะคะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ณินจะโทร.มาบอกนะคะ”“อืม ตามนั้น ไปก็ไป...”บทสนทนาระหว่างพ่อแม่ลูกจบลงแต่เพียงเท่านั้น ญาณินขึ้น
last updateLast Updated : 2025-04-29
Read more
ตอนที่ 3
ตอนที่ 3ระยะเวลาผ่านมาประมาณหนึ่งสัปดาห์ วันนี้เป็นวันแรกของการไปเรียน ญาณินตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพราะมีเรียนช่วงแปดโมงตรง เธอยังกะเวลาไม่ถูก จึงตื่นเร็วกว่าปกติ ถ้าหากว่าได้ไปเรียนดูสักระยะก็คงจะกะเวลาได้พอดีมากขึ้นใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวอยู่ประมาณสามสิบนาที ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวในคราบชุดนักศึกษาเดินออกมาจากซอยของหอพัก ก่อนจะตรงดิ่งไปยังสถานีรถไฟฟ้าเพื่อไปลงสถานีต่อไปทันทีที่มาถึงมหาวิทยาลัย ญาณินตรงดิ่งเข้ามานั่งรออาจารย์ในคลาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวแต่งตัวเชย ๆ ทั้งยังมีแว่นปกปิดความเป็นตัวตนที่แท้จริงเอาไว้ภายในนั่นจึงส่งผลให้เพื่อน ๆ ในห้องเรียนเดียวกัน ไม่มีใครให้ความสนใจมาที่เธอเลยสักคน ผิดกับสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงดาราเน็ตไอดอลที่ใครต่างก็ให้ความสนใจและพูดชื่นชมกันอย่างไม่ขาดปาก“นี่เธอ...อยู่คนเดียวเหมือนกันหรอกเหรอ?”ในขณะที่ญาณินกำลังเบนสายตาออกไปทางนอกหน้าต่างเพื่อชมนกชมใจไปพลาง ๆ ระหว่างรออาจารย์ จู่ ๆ หญิงสาวแปลกหน้าก็เดินเข้ามาทักทายพร้อมทั้งหย่อนกายลงนั่งข้าง ๆ เธอ“อืม ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ มาเรียนที่นี่ก็มาคนเดียว ไม่มีคนรู้จักเลยส
last updateLast Updated : 2025-04-29
Read more
ตอนที่ 4
ตอนที่ 4“พี่ไม่มีเรียนหรือไง เดี๋ยวหนูจะขึ้นไปเรียนกับเพื่อนแล้วค่ะ พี่ไปได้แล้ว” แตงกวาเห็นว่าญาณินไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร เธอจึงรีบไล่รุ่นพี่คนนั้นให้กลับไปเรียนทันที อย่างน้อยได้อยู่กันสองคนก็น่าจะดีกว่ามีคนนอกเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย“แตงกวา จริง ๆ เธอไม่ต้องไล่พี่เขาไปก็ได้นะ เขามาจีบเธอนี่คงใจเสียหมดแล้วมั้งน่ะ” เมื่อรุ่นพี่ที่มาตามจีบเพื่อนสาวเดินจากไปตามคำขอของเธอ ญาณินก็รีบพูดความคิดเห็นของตนสวนขึ้นมาอย่างไว“ไม่เป็นไรหรอก บางทีฉันเองก็แอบรำคาญเหมือนกัน อยากอยู่กับเพื่อนแบบสองต่อสองบ้างน่ะ”“เพิ่งมาเรียนเมื่อวานวันแรก วันนี้แกก็มีหนุ่มมาติดซะแล้ว เนื้อหอมไม่เบาเลยนะแตงกวา” ญาณินพูดแซวอย่างทีเล่นทีจริงพร้อมทั้งปรากฏรอยยิ้มละไมบนใบหน้า“เปล่าสักหน่อย ฉันขึ้นมาอยู่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ที่รู้ว่าสอบติดได้ใหม่ ๆ แล้วพอมาอยู่ก็รู้สึกเบื่อ ก็เลยไปหางานพาร์ตไทม์ทำเล่น ๆ น่ะ แล้วก็ไปเจอที่เขานี่แหละ นับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ตามจีบฉันมาเรื่อย ๆ เลย”“อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอง”“คนอย่างฉัน เอาอะไรมาเนื้อหอม ฟลุกเจอมามากกว่า” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ ก่อนจะหลบหลีกสายตาของญาณินไปชั่วขณะ แตงกวา
last updateLast Updated : 2025-04-29
Read more
ตอนที่ 5.1
ตอนที่ 5.1เวลาผ่านไปสักระยะ ญาณินและแตงกว่าเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น และสามารถที่จะเรียกว่าเพื่อนสนิทกันอย่างได้เต็มปากขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงตรงโดยประมาณ สองสาวคณะสถาปัตย์เดินออกมาจากตรงหลังเลิกคลาสเป็นที่เรียบร้อย ทั้งคู่ยังตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปกินข้าวกลางวันกันที่ไหนดี จึงเดินเถียงกันมาตลอดทาง“ฉันรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเราไปกินข้าวกันที่ตึกวิศวะฯ กันไหมล่ะ”“แหม ยายกวาคบกับพี่เขาได้ยังไม่ทันไร ก็ติดหนึบเลยนะ”“เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่เสนอตัวเลือกให้แกไง แต่ไปด้วยกันก็ดีนะ”“ฉันไม่ไปได้ไหม ขี้เกียจเดินด้วยอะ”ญาณินตัดสินใจปฏิเสธออกไปด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคง เพราะใจหนึ่งเธอเองก็ไม่อยากเพื่อนสนิทต้องไปคนเดียว แต่อีกใจเธอก็ไม่ได้อยากไปที่นั่นมากถึงเพียงนั้น จึงยังไม่ค่อยแน่ใจว่าจะเอายังไงดี“อะไรกัน แล้วแกจะให้ฉันไปคนเดียวเหรอ อีกอย่างฉันเองก็ไม่ได้อยากปล่อยให้แกไปกินคนเดียวเหมือนกัน ไปด้วยกันนี่แหละ นะ ๆ ๆ”ประโยคดังกล่าวลอยแว่วมาถึงหูของหญิงสาวเจ้าของใบหน้างามจนเธอรู้สึกใจอ่อนยวบลงมาแทบจะทันที ญาณินเองก็เป็นห่วงแตงกวาไม่ต่างกัน ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยหากว่าเธอจะยอมใจอ่อนให้ง่าย ๆ“อืม ไปเป็นเพื่อนก
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
ตอนที่ 5.2
ตอนที่ 5.2เวลานี้เขากำลังกอดอกแล้วทอดสายตามองคนตรงหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่เขาทำเหมือนกับว่าโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อนเลยอย่างไรอย่างนั้น“ญา ไปซื้อข้าวกันเถอะ”แตงกวาที่นั่งมองสถานการณ์อันแสนจะน่าอึดอัดนั้นอยู่สักพัก จึงตัดสินใจพาเพื่อนสาวของตนออกมา ก่อนที่จะบานปลายกันไปมากกว่านี้เมื่อเดินออกมาจนลับสายตาจากกลุ่มคน ญาณินก็ไม่คิดที่จะเก็บอาการอีกต่อไปแล้ว...“ฉันไปทำอะไรให้เขาอะ ถึงได้มองกันด้วยสายตาแบบนั้น ตั้งแต่ฉันเดินเข้ามา เขาก็มองฉันตั้งแต่หัวจดเท้า แกก็เห็น”“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ปกติพี่เขาก็ไม่ได้เป็นแบบนี้นะ แต่ฉันก็ไม่ได้สนิท พี่นอร์ทเขาก็คงเป็นแบบนี้กับทุกคนแหละ แกอย่าคิดมากเลย”“เขาจงใจจะหาเรื่องฉันชัด ๆ เลย คนอะไรไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่กลับมองกันด้วยสายตาแบบนั้น คิดแล้วก็โมโหไม่หาย”ทั้งที่เป็นการพบเจอกันครั้งแรก แต่หญิงสาวกลับรู้สึกคับข้องใจกับอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก ซ้ำยังหมายหัวนอร์ทเอาไว้ว่าคงจะไม่มีทางญาติดีกันง่าย ๆ อย่างแน่นอน“อย่าโมโหสิ แกก็เฉย ๆ ไปก่อน ไปซื้อข้าวกันเถอะ”ญาณินไม่ได้คัดค้านอะไร เธอยอมเงียบเฉยตามที่แตงกวาบอก
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
ตอนที่ 6
ตอนที่ 6หากแต่หลังจากวันนั้น แตงกวากลับชวนญาณินไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารคณะวิศวะฯ อยู่บ่อย ๆ ช่วงนี้เธอติดแฟนหนุ่มคนนั้นมาก ถ้าจะปล่อยญาณินเอาไว้คนเดียวก็ยังไง ๆ อยู่ เธอจึงจำเป็นต้องบังคับเพื่อนสาวให้ไปด้วยกัน“ญา…”“ฉันไม่ไป แกอยากไปก็ไปเลย ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”“ไม่เอาอะ ไปด้วยกันเถอะนะ ขอร้อง...”“แตงกวา แกก็รู้ว่าฉันไม่อยากเจอเขา”ญาณินยังคงยืนกรานปฏิเสธอยู่อย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าถ้าไปก็คงจะถูกผู้ชายคนนั้นหาเรื่องอีกเหมือนอย่างที่ผ่าน ๆ มา เธอไม่อยากยุ่งกับคนแบบนั้นอีกแล้ว“ฉันรู้ แต่ว่าฉันไม่อยากไปคนเดียว แกคิดว่าผู้หญิงไปนั่งในกลุ่มผู้ชายแบบนั้น มันจะดีเหรอ?”“ถ้าอย่างนั้นแกก็ไม่ต้องไปสิ ให้แฟนแกมาคณะเราบ้าง”“ไม่ได้หรอก ฉันรับปากไว้แล้วอะว่าจะไปกินข้าวด้วยทุกวัน นะ...ไปด้วยกันเถอะนะญา” ทว่าแตงกวากลับไม่ยอมลดละความพยายาม เธอออดอ้อนเพื่อนสนิทข้างกายอยู่พักใหญ่ เพราะไม่อยากผิดคำพูดที่ได้ให้ไว้กับแฟนหนุ่ม“เออ ๆ ไปก็ไป ถ้าไม่ใช่แกฉันไม่ยอมแบบนี้ทุกวันหรอกนะ รู้เอาไว้ด้วย”“เย่ ถ้าอย่างนั้นไปกันเลยดีกว่า ขอบคุณนะเพื่อนรัก...”หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับความเอาแต่ใจของแตงกว
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
ตอนที่ 7
ตอนที่ 7“จะให้เย็นยังไงอีก ที่ผ่านมายังเย็นไม่พอหรือไง คนบ้าอะไรหาเรื่องกันทุกครั้งที่เจอหน้า นี่ถามจริง ๆ เลยนะคะ ฉันไปทำอะไรให้ ถึงได้ทำนิสัยเสียใส่กันแบบนี้ตลอดเลย”เป็นครั้งแรกที่ญาณินไม่คิดที่จะอดกลั้นความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายอีกต่อไปแล้ว เธอไม่สนใจว่าผู้คนรอบข้างจะมองมาอย่างไร อย่างน้อย ๆ วันนี้นอร์ทจะต้องได้รับรู้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาตั้งแต่แรกเจอจนถึงตอนนี้ว่ามันไม่เคยมีความรู้สึกดี ๆ เลยแม้แต่นิดเดียว“แล้วทำไม กับแค่คำว่าเฉิ่ม ต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ สงสัยจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ถึงได้ร้อนตัว”“ไอ้นอร์ท มึงก็หาเรื่องน้องเขาอยู่ได้ พอได้แล้ว”“กูไม่พอ มึงคิดว่ามึงห้ามกูได้เหรอ?”ชายหนุ่มใบหน้าคมสันหันไปมองเพื่อนสนิทก่อนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบและแฝงไว้ด้วยความไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่งวินาทีที่ญาณินได้ยินคำตอบเช่นนั้น เธอก็ได้แต่ขมวดคิ้ว ในชีวิตของเธอไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมารู้จักมักคุ้นกับคนแบบนี้เลย เธอคงตัดสินใจผิดแล้วที่ตามติดแตงกวามาด้วยตั้งแต่วันแรก ๆ“คนแบบนี้น่ะเหรอคะ ที่มีแต่คนเคารพ ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ”“มันเกี่ยวอะไร ตัวเองโมโหแล้วพาลไปเรื่อย แบบนี้ก็ได้เหรอ
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
ตอนที่ 8
ตอนที่ 8หลังจากที่มีเรื่องวุ่นวายที่มหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ญาณินไม่มีเรียน จึงตื่นสายกว่าปกติ แต่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว สิ่งแรกที่เธอทำก็คือการเช็กโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ก่อนที่จะได้รับข้อความจากเพื่อนสนิทสมัยมัธยม เธอจึงรีบต่อสายตรงกลับไปเพื่อถามรายละเอียดเพิ่มเติมทันที“ฮัลโหล เก้า เราเห็นข้อความที่แกส่งมาแล้วนะ คือยังไงเหรอ?”“ขอบคุณนะญาที่ติดต่อกลับมา พอดีตอนนี้เรากำลังต้องการคนมาช่วยเป็นดีเจให้ที่ร้านแทนคนเก่าวันหนึ่งน่ะ เรานึกไม่ออกแล้วว่าจะเป็นใครได้ ถ้าไม่ใช่แก”เพื่อนสนิทคนนั้นตอบรายละเอียดต่าง ๆ กลับมาจนญาณินเริ่มเข้าใจเจตนาที่อีกฝ่ายติดต่อมา ซึ่งเธอเองก็ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าควรจะตอบตกลงหรือว่าปฏิเสธออกไปดี“หาคนอื่นแล้วไม่ได้จริง ๆ เหรอ”“ใช่ แต่ถ้าแกไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ เราเองก็เกรงใจเหมือนกัน”“ไม่เป็นไร ๆ แค่วันเดียวเอง เดี๋ยวแกส่งโลเคชันร้านมาไว้เลยนะ เดี๋ยวฉันตามไป”“ขอบคุณนะญา ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวเราส่งโลฯ แล้วก็เวลาที่ขึ้นโชว์ให้”“โอเค เจอกัน”เมื่อตกลงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายก็ถูกตัดไป วินาทีนั้นญาณินถึงกับเอนหลังลงไปนอนอีกครั้ง แค่คิดก็เหน
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
ตอนที่ 9
ตอนที่ 9สองชั่วโมงต่อมา...ญาณินเดินลงมาจากเวทีพร้อมกับเสียงร้องโห่จากลูกค้าภายในสถานบันเทิงแห่งนี้ พวกเขายังคงสนุกสนานอยู่กับโชว์ของเธอ หากแต่ระยะเวลาของญาณินได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว เธอจึงจำเป็นที่จะต้องลงมาจากเวทีตามข้อตกลงที่ได้พูดคุยกันเอาไว้ก่อนหน้านี้“สุดยอดมากเลยอะญา ขนาดไม่ได้จับนาน ยังโชว์มัดใจลูกค้าได้มากขนาดนี้ สงสัยต้องมาประจำอยู่ที่นี่แล้วแหละ สนใจไหม?”“คงไม่อะ แค่สองชั่วโมงก็เหนื่อยจะแย่แล้ว อีกอย่างช่วงนี้กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยก็ค่อนข้างเยอะ ฉันคงไม่มีเวลาหรอก”หญิงสาวตอบปฏิเสธเพื่อนสนิทกลับไปอย่างทันควันตามจริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากทำงานนี้ ทว่าเมื่อลองคิด ๆ ดูแล้ว เวลาว่างของเธอหลังจากที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็แทบไม่หลงเหลือเลย ถ้าจะให้มาแบกรับงานแบบนี้ เกรงว่าคงจะไม่มีเวลาเข้าไปกันใหญ่ญาณินเพียงแค่กลัวว่าจะไม่เต็มที่กับหน้าที่ที่ได้รับก็เท่านั้น“แต่ลูกค้าติดแกกันมากเลยนะ ดูสิ พอแกลงก็ร้องโห่กันใหญ่เลย ดูท่าคงต้องให้แกมาช่วยบ่อย ๆ”“ไม่หรอก ดีเจคนอื่นก็เปิดมันจะตาย พวกเขาอาจจะไม่เคยได้ฟังสไตล์การเล่นของฉันน่ะ ก็เลยแตกตื่นแบบนี้”“สไตล์ไหนไม่สำคัญหรอก เพราะฉั
last updateLast Updated : 2025-05-02
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status