เบาได้เบา

พอส...

ผมยังกุมขมับกับความเครียดที่ก่อตัวขึ้นหลังจากตื่นนอนและสร่างเมาเรียบร้อยแล้ว ผมไม่รู้จะมองหน้าซายน์ยังไงเพราะก่อนหน้านี้ผมทำเหมือนไม่แคร์ไม่รู้สึกอะไร แต่กลายเป็นตัวผมเองที่เข้าหาและเริ่มทุกอย่าง ถึงแม้จะเมาแต่ผมก็จำได้ว่าพูดและทำอะไรกับซายน์ไปบ้าง คือผมไม่ได้เมาจนขาดสติจนไม่รู้ว่าเมื่อคืนผมไม่ได้ป้องกัน

"อื้ออออ" ซายน์เริ่มรู้สึกตัวแล้วผมต้องทำยังไงจะทักเธอว่ายังไงหรือทำเป็นไม่สนใจดีแต่มันจะดูเลวเกินไปหรือเปล่าถ้าจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซายน์ลืมตาขึ้นมาเธอมองมาที่ผมพอดีแล้วผมก็หลบสายตาเธอไม่ทันเราสองคนมองหน้ากัน

"ซายน์เอ่อคือว่าเมื่อคืนนี้......" ผมพูดตะกุกตะกักเพราะเริ่มไม่มั่นใจกับคำพูดของตัวเอง

"พอสตื่นนานแล้วเหรอ" ซายน์ถามผมเสียงปกติก่อนจะลุกขึ้นนั่งทำให้ผ้าห่มที่คลุมเลื่อนหลุดลงมากองที่ตักมันเลยทำให้ผมเห็นร่องรอยต่างๆบนร่างกายของเธอได้อย่างชัดเจนมากกว่าเดิม หน้าอกของเธอทั้งสองข้างรวมไปถึงหน้าท้องแบนราบเต็มไปด้วยรอยกัดรอยดูดรอยช้ำเป็นจ้ำๆจนผมรู้สึกผิดเพราะมันเกิดจากฝีมือของผมล้วนๆ พอเธอรู้ว่าผมมองอะไรเธอก็รู้สึกตัวรีบเอาผ้าห่มคลุมตัวเองเอาไว้แล้วหันหน้าไปทางอื่น

"เรื่