Semua Bab พี่ที่แปลว่าเมีย: Bab 1 - Bab 10

พอส...."พอสกลับมาแล้วเหรอลูก" "ครับม๊า" "ไปส่งตะวันมาเป็นไงบ้างเรียบร้อยดีมั้ย""เรียบร้อยดีครับม๊า" ผมตอบม๊าขณะยกกระเป๋าลงจากรถเพราะผมเพิ่งกลับมาจากกรุงเทพ"แล้วป๊าไปไหนครับ""ไปโรงงานแต่เช้าแล้วลูก""ที่ดรงงานยุ่งเหรอครับ""ไม่ค่อยยุ่งหรอกป๊าเราแค่อยากเข้าไปดู""อ่อ ถ้างั้นผมขอเอาของไปเก็บก่อนนะครับเดี๋ยวจะไปโรงงานเลย""พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้นะลูกเดินทางมาเหนื่อยๆ""ไม่เป็นไรครับผมไมไ่ด้เหนื่อยอะไรมากเท่าไหร่"หลังจากจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถไปที่โรงงานแต่...เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!"เหี้ย!!!!!!!!!" ผมอุทานออกมาเสียงดังมากเพราะจู่ๆก็มีคนมายืนขวางหน้ารถทำเอาผมเบรคแทบไม่ทัน"เดินยังไงไม่ดูรถวะ" ผมเปิดกระจกรถลงแล้วตะโกนด่าออกไป แต่พอมองชัดๆผมก็ต้องร้องเหี้ยเป็นรอบที่สองเพราะคนที่ยืนขวางหน้ารถผมก็คือพี่ซายน์พี่สาวไอ้ซัน ถึงจะไม่ได้เจอกันนานปลายปีแต่ผมก็จำได้เพราะเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กถึงจะไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคยกันมากก็เถอะเพราะเธอไม่ค่อยคุยกับผมเวลาที่เจอหน้ากัน เวลาที่ผมไปบ้านไอ้ซันพี่สาวมันก็จะคอยหลบหน้าผมตลอดไม่รู้เป็นอะไรตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ"เปิดประตูรถเดี๋ยว

ซายน์..."พอสยกของไปไว้ในครัวให้ม๊าทีนะลูก""ครับ" ฉันเดินเข้ามาในบ้านของพอสที่ไม่ได้มานานหลายปี ก็ตั้งแต่ที่ที่ฉันรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับพอสฉันก็ไม่กล้ามาอีก คือเหมือนกับว่าตอนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรฉันจะมาที่นี่บ่อยมาก ถ้าถามว่าฉันรู้ตัวตอนไหนว่ารู้สึกกับพอสเกินคำว่าพี่น้องก็น่าจะตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่มอหนึ่งแล้วพอสอยู่ปอห้า ซึ่งก็ผ่านมาเกือบจะสิบปีแล้ว ฉันยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีครั้งแรกฉันรู้ใจตัวเอง"พี่ให้น้องซายน์นะครับ" ฉันยืนอึ้งกับช่อดอกไม่ช่อใหญ่ที่ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับจากพี่ประธานนักเรียนที่เป็นที่หมายปองของรุ่นพี่รุ่นน้องในโรงเรียนเพราะเขาเป็นทั้งประธานนักเรียนเป็นทั้งนักกีฬาประจำโรงเรียนอีก พี่เขาฮอดมากและตอนนี้เขากำลังเอาดอกไม้มาให้ฉันซึ่่งวันนี้คือวันที่14กุมภา วันวาเลนไทน์"เอ่อพี่ให้ซายน์ทำไมคะ" ฉันถามอย่างงงๆเพราะฉันกับพี่เขาเราไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนฉันรู้จักก็แค่ผิวเผิน"ก็พี่ชอบน้องซายน์ไง พี่อยากจีบน้อง""เอ่อคือว่าซายน์" ฉันอึ้งรอบสองจนพูดไม่ถูกเมื่อพี่เขาบอกว่าชอบฉันซึ่งๆ หน้าโดยที่ฉันไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อนว่าจะโดนสารภาพรักกลางโรงเรียนแบบนี้"พี่ไม่เร่ง

พอส...."พอสลูกยังไงป้าก็ฝากพี่ซายน์เค้าด้วยนะถึงเค้าจะอายุมากกว่าพอสแต่ประสบการณ์การทำงานไม่มีไม่เหมือนพอสที่พอจบมาก็ทำงานเลยยังไงพอสก็ช่วยพี่เค้าหน่อยนะลูกแต่ถ้าลูกสาวของป้าดื้อมากๆก็ดุได้ป้าไม่ว่า^^""แม่คะ ซายน์ไม่เคยดื้อนะ""ไม่เคยดื้อน้อยน่ะสิ ลูกน่ะอายุมากกว่าพอสสองปีแต่นิสัยเด็กกว่าพอสเยอะเลย""พี่ฝนอย่าไปดุน้องซายน์เลยค่ะ น้องซายน์น่ารักจะตายไม่เคยดื้อเลย""แพรวก็นะชอบเข้าข้างยัยซายน์ตั้งแต่เด็กจนโต แบบนี้พี่ยกให้ไปเป็นลูกสาวจะเอาไหม""ไม่เอาค่ะ แพรวไม่อยากได้น้องซายน์ไปเป็นลูกสาวแพรวอยากได้น้องซายน์ไปเป็นลูกสะใภ้มากกว่า ถ้าพี่ฝนไม่ติดอะไร แพรวอยาก...""ม๊าครับ...เอ่อป้าฝนครับพอดีผู้จัดการโรงงานไลน์มาบอกว่าเครื่องจักรมีปัญหาตอนนี้ผมคงต้องพาม๊ากลับก่อน" ผมรู้ว่าม๊ากำลังจะพูดอะไรผมรีบตัดบทก่อนที่ม๊าของผมจะพูดอะไรมากไปกว่านี้"จ๊ะ งั้นเอาเป็นว่าป้าจะให้ลูกสาวป้าไปเริ่มทำงานวันจันทร์นี้นะจ๊ะ^^" "ครับ" ผมรับคำป้าฝนอย่างจำใจและจำยอมเพราะเอาจริงๆแล้วผมไม่ได้อยากมีผู้ช่วยผมไม่ชอบความวุ่นวายผมชอบทำงานคนเดียวไม่ต้องมีคนมาคอยยุ่งไม่ต้องมีคนตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ช่วยที่ไม่มีประสบการณ์ค

ซายน์..." ฮัด ชิ่ว แค่ก แค่ก แค่ก" ฉันเดินไอเดินจามมาตลอดทางตั้งแต่เข้ามาในโรงงานทั้งที่ใส่แมสมาหลายชั้นแต่เพราะโรงงานเป็นโรงงานผลิตอุปกรณ์ก่อสร้างทำให้มีฝุ่นต่างๆเยอแยะมากมายทำให้ฉันสำลักและตอนนี้เหมือนฉันจะรู้สึกคันๆแสบๆผิวหนังโดยฉันลืมไปเลยว่าตัวเองแพ้ฝุ่นพวกนี้ ส่วนพอสเขาไม่ได้สนใจว่าฉันจะเป็นยังไงเพราะตอนนี้เขากำลังเดินไปดูเครื่องที่กำลังผลิตอะไรสักอย่าง ฉันเดินตามเขาเข้าไปซึ่งตรงส่วนนั้นมีคนงานกำลังทำงานกันอยู่หลายสิบคนทุกคนมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว คงจะงงว่าฉันเข้ามาทำไมเพราะดูๆแล้วข้างในนี้มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นไม่มีผู้หญิงเลย "เครื่องจักรตัวใหม่ที่ผมสั่งมาให้เป็นไงบ้างทำงานได้ดีเท่าเครื่องตัวเก่าไหมพี่ยศ" พอสเดินไปถามชายคนนึงที่ดูอายุแล้วน่าจะแก่กว่าเขาหลายสิบปีที่สวมชุดช่างมีป้ายห้อยคอบอกตำแหน่งว่าเป็นหัวหน้าซ่อมบำรุง"ดีมากๆเลยครับคุณพอส เครื่องตัวนี้ทำให้เราผลิตอะไหล่ได้มากถึงสองเท่าเลย แต่ก็สมกับราคาแล่ะครับเกือบสิบล้าน" หืมเกือบสิบล้านฉันอุทานในใจเครื่องจักรอะไรราคาเป็นสิบล้าน"อืมดีแล้วล่ะ ต่อไปเราจะได้มีของส่งให้ลูกค้าตามกำหนดแถมยังมีสต็อกไว้ด้วย""เอ่อว่าแต่..คุณผู้หญิงคน

พอส..."ฮือออ หนาวจังเลย" ผมยืนมองซายน์นอนเพ้ออยู่บนที่นอน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเป็นแบบนี้เพราะตอนที่เราเด็กๆเธอก็เคยมีอาการแบบนี้ ตอนนั้นเราสี่คนมีผมซายน์ตะวันไอ้ซันพาไปเล่นก่อกองทรายที่ไซต์ก่อสร้างใกล้บ้าน เล่นไปสักพักซายน์ก็เกิดอาการคันผิวหนังแถมยังจามไอไม่หยุดไอ้ซันพอเห็นพี่มันเป็นแบบนั้นมันก็ทำอะไรไม่ถูกเพราะพี่มันไม่เคยมีอาการแบบนี้ผมเห็นท่าไม่ดีก็รีบเอาซายน์แบกขึ้นหลังแล้วพากลับมาที่บ้าน ป้าฝนแม่ของซายน์ก็รีบเอายาแก้แพ้ให้กินจากนั้นซายน์ก็จะเป็นไข้ ตอนนั้นผมจำได้ดีว่าผมนั่งเฝ้าอาการของซายน์ทั้งวันคอยเช็ดตัวให้พอเธอเห็นผมเธอก็ร้องไห้บอกว่าหนาวขอให้ผมกอดผมก็กอดสักพักเธอก็เงียบไปในอ้อมกอดของผมส่วนน้องชายแท้ๆอย่างไอ้ซันมันก็เอาแต่โทษตัวเองว่ามันดูแลพี่สาวไม่ดีตะวันต้องคอยปลอบมัน พอวันต่อมาซายนืก้ออาการดีขึ้น เพราะแบบนี้ผมถึงไม่ต้องพาเธอไปหาหมอเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็หายเหมือนที่เคยเป็น แต่ตอนนี้ผมคงต้องเช็ดตัวให้ก่อนเพราะดูจากริมฝีปากที่แดงจัดผมเดินไปใกล้เอามือแตะที่แก้ม หน้าเธอร้อนมากผมก็เลยมานั่งข้างเตียงแล้วเอาผ้าชุบน้ำที่แม่บ้านวางไว้คอยเช็ดใบหน้าและลำคอเพื่อให้ความร้อนได้ระบาย"ฮ