‘ขอเวลาเก็บของก่อน เดี๋ยวจะตามออกไป’ เธอพอใจกับผลลัพธ์มาก มุมปากยกสูงขึ้น แตกต่างจากใบหน้าเรียบเฉยที่กันเคยเห็นตั้งแต่ปะทะกับหญิงสาวมา‘มันจะอยู่ได้แค่ครั้งละไม่เกิน 1 ชั่วโมงนะ’ กันย้ำ มันคิดว่าถ้าใช้พลังบ่อย ๆ น่าจะสามารถยืดระยะเวลาออกไปได้เรื่อย ๆ ‘แต่ในอนาคตอาจทำได้นานกว่า’‘ไม่มีปัญหา ถ้าเขาตื่นขึ้นมาก็แค่ให้นายใช้พลังซ้ำ’ หยกกล่าวเสียงเรียบ ฝ่ามือยังคงลูบไล้ใบหน้าของชายหนุ่มไม่หยุด‘ไม่กลัวจะมีผลข้างเคียงเหรอ?’‘ก็คงไม่ใช่เร็ว ๆ นี้’ โลกมีสภาพแบบนี้ไปแล้ว มนุษย์จะมีชีวิตรอดกันไปได้สักกี่น้ำอีกอย่างเมื่อไหร่ที่เลวี่พัง… เธอก็จะปลิดชีวิตตามไปพร้อม ๆ กันอา… แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของเธอ ในที่สุดก็เป็นของเธอแล้ว… ทั้งกายและใจกันมองไปที่ชายหนุ่มผมทองกับหญิงสาวแวบหนึ่ง จากนั้นก็เลือกเดินออกไปนอกบ้าน เท่านี้มันก็ได้คนที่แข็งแกร่งมาเป็นลูกน้องอีกคนแล้ว ต่อจากนี้ก็แค่ต้องหาที่ลงหลักปักฐาน การเร่ร่อนไปมาไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก อีกอย่าง…พอเจอผู้หญิงเข้าก็ชักอยากจะมีฮาเร็มส่วนตัวแล้วสิ… หึหึ…กันมองชายหนุ่มที่เป็นคนรักของหยกด้วยสายตาเรียบเฉย ริมฝีปากขาวซีดนั้นยังคงเอื้อนเอ่ยชื่อใครบางคน
ค่ำคืนนี้ค่ายนรกบนดินมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่หยุด เวรยามที่ควรเดินกันขวักไขว่ไปมาค่อย ๆ หายไปทีละคนสองคน ยิ่งดึกมากเท่าไร… ก็ยิ่งหายไปมากเท่านั้นอีกทั้งคนเป็นนายใหญ่ยังเลือกที่จะกลับเข้าไปในห้างสรรพสินค้าโดยไม่สนความเป็นความตายของลูกน้องตาดำ ๆ และไม่ได้ออกคำสั่งอะไรไว้เป็นชิ้นเป็นอันนอกจากให้ตามหาตัวผู้บุกรุก เห็นเช่นนั้นพวกระดับหัวหน้าก็ไม่คิดจะอยู่ด้านนอกเช่นกัน ในช่วงเวลาที่มีคนจ้องจะเอาชีวิตพวกมันได้ง่ายดายเช่นนี้ ปล่อยให้พวกหน้าใหม่กับพวกไฟแรงจัดการก็แล้วกัน ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้ค่อยหาทางแก้ตัวกับหัวหน้าอีกที หาผู้หญิงสวย ๆ ให้สักคนก็หายโกรธแล้วส่วนคนที่มีพลังพิเศษและเพิ่งจะเข้าร่วมได้ไม่นานก็เริ่มออกตามหาตัวผู้บุกรุกกันจ้าละหวั่น หวังสร้างผลงานเพื่อให้ได้รับของรางวัลตอบแทน จะเป็นอาหารแช่แข็งหรือผู้หญิงก็ได้หมดหารู้ไม่ว่าหาให้ตายก็หาไม่เจอหงส์ไม่จำเป็นต้องออกไปไล่ล่าฆ่าพวกเวรยามอีกต่อไป เธอยืนมองเล็บที่ถูกตะไบจนสั้น ใบหน้าสวยยิ้มสดใส แค่ยืนเฉย ๆ ก็มีคนไป ‘ล่อ’ มาให้!“ทางนี้เลยครับพี่เข้ม ผมเห็นกับตาเลยว่ามีผู้บุกรุกกำลังลากเวรยามไปซ่อนในบ้านที่ถูกปิด แล้วตอนนี้มันก็แอบอยู่ใกล้กับห
“เรื่องนี้…” หญิงสาวไม่กล้าพูดออกไปว่าไม่ต้องเป็นห่วงได้เต็มปาก เมื่อครู่เธอได้ยินเสียงการต่อสู้แว่วมากับสายลม แม้จะเป็นเสียงเพียงเล็กน้อยก็ตาม “คงยังให้คำตอบได้ไม่ถูกใจคุณนัก แต่ขอให้รอก่อนได้ไหมคะ” ใบหน้ายิ้มแย้มเปลี่ยนเป็นจริงจัง“พวกเราจะพยายาม” เธอให้คำมั่นได้เพียงเท่านั้นจริง ๆแกร๊ง ๆ !!เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นเป็นเหตุให้โจเซฟที่กำลังพยายามลำเลียงหญิงสาวและชายหนุ่มออกจากห้องคุมขังต้องเร่งมือให้เร็วขึ้นกว่าเดิมพิมพาสร้างเส้นทางโดยเลี่ยงพวกท่อระบายน้ำใต้ดิน พาลัดเลาะมาจนถึงจุดที่อยู่ด้านนอกกำแพงสูงใหญ่ของห้างสรรพสินค้า หญิงสาวใช้คริสตัลซอมบี้ไปถึง 2 เม็ดกว่าจะสร้างเส้นทางที่มีความยาวมากกว่า 3 กิโลเมตรเป็นผลสำเร็จ พอทะลุขึ้นไปด้านบนก็หมดสติกลางอากาศโชคดีที่ดาริณีเดินตามหลังพี่สาวมาตลอดจึงรับไว้ทันและหาที่ปลอดภัยให้หญิงสาวได้พักผ่อน ก่อนจะวิ่งกลับไปรายงานโจเซฟ จากนั้นก็วิ่งกลับมาดูแลพิมพาอีกหน พร้อมกับช่วยป้องกันไม่ให้ใครก็ตามเข้ามายุ่มย่ามกับหลุมแห่งนี้ไปในตัว“กะ กรี๊- อื้อ!” โจเซฟยกมือปิดปากหญิงสาวที่ตระหนกกับประกายไฟจากการปะทะอันรุนแรงของสองสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์อย่างสุนั
เรื่องรับมือกับคนที่มีพลังพิเศษสายความเร็ว ตุ่นค่อนข้างมั่นใจในฝีมือพอตัว เพราะเจ้าตัวซนที่ภูเขาเองก็ไม่ใช่ย่อย เสียงลมพัดฟุบฟับในตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาของชายหนุ่มเลยสัดนิดออกจะคุ้นชินเสียด้วยซ้ำดังนั้นคนที่รับหน้าที่่ต่อสู้กับบุคคลปริศนาจึงหนีไม่พ้นตุ่น ส่วนโจเซฟจะใช้โอกาสนี้เข้าไปให้ความช่วยเหลือเหยื่อผู้โชคร้ายออกมาแทนเจ้าจิ้งจกไม่คิดว่าผู้บุกรุกจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ที่มีความสามารถด้านการดมกลิ่น ทั้งยังมีทักษะการต่อสู้เหนือชั้น ลำพังหมัดมวยข้างถนนของมันไม่นานก็ตกเป็นรอง แม้ว่าจะมีความสามารถในการพรางตัว แต่เมื่อไหร่ที่มันเลือกจะหลบฉากออกมาเพื่อหาทางรับมือ ยังไม่ทันพักหายใจก็จะถูกอีกฝ่ายตามกลิ่นจนเจอและเริ่มปะทะกันอีกหนที่ผ่านมาเวลาใครบุกเข้ามามันก็สามารถลอบฆ่าโดยที่ไม่รู้ตัวได้เสมอ เพราะนอกจากความสามารถด้านการพรางตัวจากทักษะติดตัวหลังการกลายพันธุ์ อีกหนึ่งความสามารถของมันก็คือการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วทั้งที่ควรกำจัดได้ในเวลาไม่นาน กลับกลายเป็นการต่อสู้ยืดเยื้อ!ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!!คราแรกก็คิดว่าผู้บุกรุกสองคนคงเข้ามาต่อสู้กับมันพร้อมกัน คนหนึ่งเป็นมนุษย์ธรรมดาที่ดูเหมือนจะไม่ม
“ไม่ต้องกังวลครับ ทางใต้ดินยาว 3 กิโลเมตร มันอาจจะยาวสักหน่อย แต่พ้นขึ้นไปก็เป็นบ้านที่ถูกทิ้งร้างและไม่มีซอมบี้” ดาริณีได้ทำการสำรวจเบื้องต้นแล้วและบอกข่าวนี้แก่โจเซฟ ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถปล่อยให้พิมพาที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่เพียงลำพังได้ในระหว่างที่เธอวิ่งกลับไปกลับมาโจเซฟต้องเอ่ยปลอบใจเป็นระยะ รวมถึงให้คนด้านหลังคอยส่งต่อคำพูดไปเรื่อย ๆ ไม่อย่างนั้นอาจมีหลายคนถูกสภาพแวดล้อมที่คับแคบบีบให้รู้สึกว่าเป็นอันตรายบริเวณกำแพงด้านนอกเริ่มมีกลุ่มของผู้มีพลังพิเศษหน้าใหม่ในค่ายมาเดินสำรวจ เพราะคิดว่าหากผู้บุกรุกสามารถช่วยเหลือเชลยของหัวหน้าใหญ่ได้ จะต้องพาหลบหนีออกไปนอกกำแพงแน่นอน“ลูกพี่แน่ใจเหรอว่าพวกผู้หญิงของนายใหญ่จะหนีมาทางนี้” ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยถาม พวกเขาเกณฑ์คนในสังกัดมาเดินเลียบกำแพงหลายรอบแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของผู้บุกรุกและผู้หลบหนี“เป็นไปได้ยังไง” คนเป็นลูกพี่กัดริมฝีปากครุ่นคิด มันเห็นกับตาว่าฝาแฝดนรกของเฮียกันเข้าไปแล้วไม่ได้ออกมาอีก ย่อมหมายความว่าอีกฝ่ายอาจจะถูกผู้บุกรุกจัดการไปแล้ว ทางเดียวที่จะพาพวกผู้หญิงพวกนั้นหนีได้ก็มีแต่ต้องปีนกำแพงหรือไม่ก็ฝ่าประตูด้านหน้าออกไป“พว
เคร้ง!“อึก” กุ้งที่เผลอใจลอยคิดเรื่องอื่นรีบกระถดตัวหนีจนไปชนเข้ากับชั้นวางของด้านหลัง ทำให้ท่อเหล็กตกลงมาใส่ แม้มันจะอยู่ในสภาวะพรางตัว แต่การที่กลิ่นนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหนนานกว่า 10 วินาทีก็ทำให้ชายหนุ่มจมูกดีสมองหมุนเร็วรี่ หากไม่ใช่เพราะว่าศัตรูกำลังเหม่อลอยก็ต้องแอบเตรียมการบางอย่าง ตุ่นจึงไม่ปล่อยให้มันกระทำได้โดยง่าย เขาพุ่งตัวเข้าไปใช้มีดเสือกแทงความว่างเปล่าทันทีเป็นคราวโชคดีที่กุ้งสามารถหลบได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงโดนแทงที่บริเวณหน้าอก แต่ท่อเหล็กที่ตกลงมาใส่แผ่นหลังก็ไม่ได้ทำให้มันสบายเลย ดีที่ตั้งสติทัน ไม่อย่างนั้นทักษะพรางตัวต้องคลายแน่หากเสียสมาธิมันจะให้คนอื่นเห็นน้องกุ้งน้อยได้ยังไง! ต่อให้ตายก็จะพรางตัวไปจนกว่าจะเผา!!มนุษย์กลายพันธุ์จิ้งจกก้มตัวหลบลูกเตะที่หวดเข้ามาซ้ำ มันกลิ้งไปยังด้านข้างของชายหนุ่ม เตรียมยันตัวขึ้นจากพื้นแล้วใช้พลังออกวิ่งไปที่ประตูเลื่อนเหล็กหนีไปตั้งหลักก่อนแล้วกัน เฮียกันต้องเข้าใจมันแน่!!“คิดว่าจะให้หนีเหรอ” ตุ่นหมุนตัวซัดลูกเตะอีกหน และครั้งนี้ก็เตะโดนสีข้างของศัตรูเต็ม ๆโครมจิ้งจกหนุ่มถูกโจมตีจากทางด้านหลังทำให้ไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างกายจ
“เดี๋ยวพวกคุณรออยู่ที่นี่กันไปก่อนนะ” โจเซฟให้คนที่เพิ่งช่วยมาอาศัยอยู่ในทาวน์โฮมบนปากหลุมไปก่อน หลังเข้าไปตรวจเช็กว่าไม่มีซอมบี้ติดอยู่ในบ้านเหลืออยู่แล้วสาว ๆ หนุ่ม ๆ ต่างช่วยกันพยุงเดินเข้าไปในตัวบ้าน บางคนยังตัดใจจากหมู่ดาวบนท้องฟ้าไม่ได้ ยังอยากที่จะซึมซับอิสรภาพให้เต็มที่ โจเซฟเข้าใจและไม่ได้ห้ามปราม อย่างไรบริเวณนี้ก็ถูกเคลียร์ไปแล้ว ทั้งยังห่างไกลจากค่ายนรกพอสมควร ไม่มีทางที่จะถูกตามเจอตัวได้ในเร็ว ๆ นี้แน่“ยังมีคนที่ไม่คลายจากการควบคุมอีกเหรอ” โจเซฟเห็นดาริณีอุ้มหญิงสาวคนหนึ่งเข้าไปในตัวบ้าน เขาจำได้ว่าเธอคนนี้ถูกชายหนุ่มในกลุ่มช่วยกันแบกจนมาถึงที่นี่“ค่ะ พวกเขาบอกว่าเธอเพิ่งออกไปรับรองไอ้หัวหน้าชั่วนั่นมาไม่นาน” ก่อนหน้าที่พวกเธอจะบุกเข้าเพียง 10 นาที เพราะพวกมันเปลี่ยนใจไปหาผู้หญิงที่สวยกว่าคนใหม่ จึงให้ลูกน้องพาเธอคนนี้มาเก็บ เธอคนนี้จึงยังอยู่ในสภาวะเหม่อลอยไม่กระดุกกระดิกหากไม่ได้รับคำสั่งจากคนควบคุมอย่างกัน“ต้องทำยังไงเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ” โจเซฟหันไปถามคนอื่น พวกเขาเองก็เคยถูกควบคุม น่าจะรู้ดีว่าต้องแก้ไขอย่างไร“ปล่อยให้นอนสัก 5 ชั่วโมงค่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งตอบ ไม่ร
“เอาเป็นว่าขอพวกเราเคลียร์ที่นี่ให้เรียบร้อยก่อนก็แล้วกันนะคะ” หงส์ตัดปัญหาไม่ตอบคำถามอีก เรื่องพาคนไปที่หมู่บ้านหรือบ้านบนภูเขาไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดจะทำเลยสักนิดเธอไม่คิดจะพาใครกลับไปที่หมู่บ้านของเฉินเฟิงหรือพาไปอาศัยเพิ่มที่บ้านบนภูเขา แค่นี้ก็จะกลายเป็นชุมชนแออัดอยู่แล้ว ขืนสร้างบ้านเพิ่ม… บนภูเขาคงไม่เหลือวิวทิวทัศน์หรือธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อีกส่วนที่ต้องหวงเป็นพิเศษนั่นก็เพราะภูเขาลูกนั้นเป็นต้นน้ำที่แสนสำคัญ ยังมีอีกหลายหมู่บ้านรวมถึงคนที่อาศัยอยู่ในละแวกนี้ล้วนต้องการน้ำในปริมาณมาก หากธรรมชาติถูกทำให้เสียสมดุล จากนี้ไปคงได้แต่นับถอยหลังรอวันพินาศชาวบ้านหลายคนอยากตามกลุ่มผู้มาใหม่ไปด้วย การได้ติดตามคนที่แข็งแกร่งไม่ใช่ว่าอัตราการรอดชีวิตจะสูงตามไปด้วยหรอกหรือ?“พวกเราต้องทำอะไรอีกบ้างครับ” ชายวัยกลางคนถือท่อนไม้ไว้ในมือแน่น ไม่ซักถามถึงเรื่องที่ยังไม่มาถึงอย่างการตกลงว่าจะเอายังไงต่อ พวกเขาควรจัดการตัวหัวหน้าให้ได้ก่อน ดังนั้นตอนนี้เขาพร้อมบวกเต็มที่“พวกคุณแบ่งทีมกันไปล่อเหยื่อแล้วก็ทำแบบเดิม ส่วนฉันกับคนรักจะไปเด็ดหัวตัวหัวหน้าสักหน่อย” หงส์ยิ้มแย้มในขณะเอ่ยถึงสิ่งที่ต้องทำ
“โอเค้” ไม่ถามต่อก็ได้ แค่เห็นว่าไม่ได้เจอกันนานเลยชวนคุย “ว่าแต่... ขอคนข้างหลังพี่ได้ไหม พอดีอยากจะตัดหัวมันสักหน่อย” นิ้วเรียวชี้ไปทางชายฉกรรจ์ด้านหลัง“ข้ามศพกูไปก่อน” สิ้นประโยคหญิงสาวผู้มีพลังพิเศษก็พุ่งตัวเข้าต่อสู้กับคนเป็นน้องทันที“เห…” สู้ประชิดแบบไม่กังวลเรื่องพลังพิเศษ หรือว่า…ตึง!หงส์หลบลูกเตะจากฝั่งตรงข้าม มองหาช่องว่างสวนหมัดกลับไป แต่ก็ถูกหยกยกแขนขึ้นมาป้องกันไว้ได้ทันท่วงที เสียงเนื้อกระทบกับของหนักทำให้คนโจมตียิ่งมั่นใจมากขึ้นไปอีก“พลังพิเศษเพิ่มความแข็งแกร่งงั้นเหรอ” หงส์กระโดดถอยออกมาตั้งหลัก วิเคราะห์พลังพิเศษของพี่สาวต่างมารดาเสร็จสรรพเหมือนกับพลอยใส?“ยังขี้เสือกเก่งเหมือนเดิมเลยนะมึงเนี่ย” หยกค่อนข้างหัวเสียเมื่อถูกมองออก ฟากน้องสาวก็ยักไหล่ไม่ได้อะไรกับคำด่าของคนร่วมสายเลือด ถ้าไม่ใช่ว่ามีตัวอย่างจากเด็กน้อยเธอก็อาจต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายมีพลังอะไรเฮียกันที่เพิ่งจับต้นชนปลายถูกว่าคนที่บุกรุกเข้ามาในค่ายนี้มีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกับผู้คุ้มกันสุดแข็งแกร่งก็พอจะเบาใจไปได้ว่าอย่างน้อยก็อาจจะจบลงด้วยการเจรจาได้ เพราะดูเหมือนว่าเธอคนนั้นเองก็แ
ฟากพ่อกับแม่ก็ไม่ได้สนใจเลยว่าลูกสาวแทบจะจิกเปียตบกันอยู่ทุกวัน สนใจแต่เรื่องในบริษัทกับมรดกของปู่ย่าว่าจะตกมาถึงมือเท่าไร จะมีญาติหรือลูกนอกสมรสของพวกเขาโผล่มาตัดเค้กกองนั้นออกไปอีกไหมเธอเลยหันไปเอาดีทางราชการทหาร ตัดปัญหาเรื่องแก่งแย่งชิงดีในครอบครัว ยอมให้พี่สาวเรียนบริหารแล้วสานต่อกิจการร้อยล้านของพ่อต่อไปจะได้เลิกวุ่นวายกับชีวิตเธอเสียทีแต่ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายก็ดันตามมาเรียนโรงเรียนทหารด้วยกันอีก…วุ่นวายจริงโว๊ย!!เห็นจะมีก็แต่เรื่องสุขภาพของเธอที่ไม่ค่อยจะเหมือนคนปกติทั่วไปล่ะมั้ง ที่ทำให้อีกฝ่ายพอจะยิ้มออกและสมน้ำหน้าในโชคชะตาอันแสนโหดร้ายที่เธอไม่ได้คิดว่ามันโหดร้ายอะไรขนาดนั้นเธอเป็นคนที่เกิดมามีสองเพศตอนเกิดมาก็เป็นเพศหญิงปกติ แต่พอโตขึ้นจนอายุสัก 13-14 ปีกลับมีก้อนเนื้องอกออกมาบริเวณอวัยวะเพศ ตอนแรกเธอคิดว่าอาจเป็นเนื้องอกหรือมะเร็งจึงให้แม่พาไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจวินิจฉัยอย่างละเอียดและได้ข้อสรุปว่าเธอเป็นคนที่เกิดมามีสองเพศโดยกำเนิด แต่เพิ่งจะมาแสดงอาการในช่วงที่ประจำเดือนกำลังจะมาภาษาชาวบ้านเรียกว่าใกล้แตกเนื้อสาว โชคดีที่องคชาตนั้นมีขนาดไม่ใหญ่และเธอรู้เร็ว เมื่อหม
“ถ้ากลัวนักก็กลับห้องผู้บริหารไป” หยกรำคาญสายตา ทำตัวลุกลี้ลุกลนแบบนี้พลอยทำให้เธอเสียสมาธิไปด้วย“อะแฮ่ม ก็แค่หันไปมองเพื่อเช็กให้มั่นใจไง” กันไม่อยากเสียหน้าจึงกระแอมแล้วยืดตัวตรง เดินตามหญิงสาวกลบเกลื่อน แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรเพิ่มก็ถูกหญิงสาวจับไหล่ขวาแล้วผลักให้ไปอยู่ด้านหลังเธออย่างแรงฟึบนักโทษคดีอุกฉกรรจ์รู้สึกได้ถึงแรงลมที่เฉี่ยวต้นคอด้านหลังไปอย่างเส้นยาแดงผ่าแปดโครม!!ตัวของมันปลิวไปโดนชั้นวางเครื่องใช้ในครัวจนเกิดเสียงโครมคราม แต่มันก็หาได้สนใจความเจ็บปวดและการกระทำอุกอาจของหยก ร่างหนาของมันรีบตะกายพาตัวเองลุกขึ้นยืนให้มั่นคง ดวงตาที่ไม่ได้มีพลังพิเศษในการมองเห็นในความมืดพยายามเพ่งสายตากลับไปยังจุดที่มันเคยยืนอยู่พรึบ!พอดีกับเครื่องสำรองไฟฟ้ากลับมาทำงานได้อีกครั้ง เผยให้เห็นตัวตนของผู้บุกรุกในค่ำคืนนี้ พร้อมกันนั้นเองผู้บุกรุกก็ได้เห็นหัวหน้าใหญ่และคนสนิทสุดแข็งแกร่งของกันที่ชาวบ้านให้ข้อมูลมา“เห…” หงส์ลากเสียงยาว ก่อนหน้านี้เธอมองจากไกล ๆ จึงไม่รู้ว่าหน้าตาของผู้หญิงที่อยู่กับกันเป็นใคร มาตอนนี้ได้เห็นใกล้ ๆ แล้วก็อดแปลกใจไม่น้อย“นั่นพี่หยกไม่ใช่เหรอคะ?”“หงส์…” สีหน
“เอาเป็นว่าขอพวกเราเคลียร์ที่นี่ให้เรียบร้อยก่อนก็แล้วกันนะคะ” หงส์ตัดปัญหาไม่ตอบคำถามอีก เรื่องพาคนไปที่หมู่บ้านหรือบ้านบนภูเขาไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดจะทำเลยสักนิดเธอไม่คิดจะพาใครกลับไปที่หมู่บ้านของเฉินเฟิงหรือพาไปอาศัยเพิ่มที่บ้านบนภูเขา แค่นี้ก็จะกลายเป็นชุมชนแออัดอยู่แล้ว ขืนสร้างบ้านเพิ่ม… บนภูเขาคงไม่เหลือวิวทิวทัศน์หรือธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อีกส่วนที่ต้องหวงเป็นพิเศษนั่นก็เพราะภูเขาลูกนั้นเป็นต้นน้ำที่แสนสำคัญ ยังมีอีกหลายหมู่บ้านรวมถึงคนที่อาศัยอยู่ในละแวกนี้ล้วนต้องการน้ำในปริมาณมาก หากธรรมชาติถูกทำให้เสียสมดุล จากนี้ไปคงได้แต่นับถอยหลังรอวันพินาศชาวบ้านหลายคนอยากตามกลุ่มผู้มาใหม่ไปด้วย การได้ติดตามคนที่แข็งแกร่งไม่ใช่ว่าอัตราการรอดชีวิตจะสูงตามไปด้วยหรอกหรือ?“พวกเราต้องทำอะไรอีกบ้างครับ” ชายวัยกลางคนถือท่อนไม้ไว้ในมือแน่น ไม่ซักถามถึงเรื่องที่ยังไม่มาถึงอย่างการตกลงว่าจะเอายังไงต่อ พวกเขาควรจัดการตัวหัวหน้าให้ได้ก่อน ดังนั้นตอนนี้เขาพร้อมบวกเต็มที่“พวกคุณแบ่งทีมกันไปล่อเหยื่อแล้วก็ทำแบบเดิม ส่วนฉันกับคนรักจะไปเด็ดหัวตัวหัวหน้าสักหน่อย” หงส์ยิ้มแย้มในขณะเอ่ยถึงสิ่งที่ต้องทำ
“เดี๋ยวพวกคุณรออยู่ที่นี่กันไปก่อนนะ” โจเซฟให้คนที่เพิ่งช่วยมาอาศัยอยู่ในทาวน์โฮมบนปากหลุมไปก่อน หลังเข้าไปตรวจเช็กว่าไม่มีซอมบี้ติดอยู่ในบ้านเหลืออยู่แล้วสาว ๆ หนุ่ม ๆ ต่างช่วยกันพยุงเดินเข้าไปในตัวบ้าน บางคนยังตัดใจจากหมู่ดาวบนท้องฟ้าไม่ได้ ยังอยากที่จะซึมซับอิสรภาพให้เต็มที่ โจเซฟเข้าใจและไม่ได้ห้ามปราม อย่างไรบริเวณนี้ก็ถูกเคลียร์ไปแล้ว ทั้งยังห่างไกลจากค่ายนรกพอสมควร ไม่มีทางที่จะถูกตามเจอตัวได้ในเร็ว ๆ นี้แน่“ยังมีคนที่ไม่คลายจากการควบคุมอีกเหรอ” โจเซฟเห็นดาริณีอุ้มหญิงสาวคนหนึ่งเข้าไปในตัวบ้าน เขาจำได้ว่าเธอคนนี้ถูกชายหนุ่มในกลุ่มช่วยกันแบกจนมาถึงที่นี่“ค่ะ พวกเขาบอกว่าเธอเพิ่งออกไปรับรองไอ้หัวหน้าชั่วนั่นมาไม่นาน” ก่อนหน้าที่พวกเธอจะบุกเข้าเพียง 10 นาที เพราะพวกมันเปลี่ยนใจไปหาผู้หญิงที่สวยกว่าคนใหม่ จึงให้ลูกน้องพาเธอคนนี้มาเก็บ เธอคนนี้จึงยังอยู่ในสภาวะเหม่อลอยไม่กระดุกกระดิกหากไม่ได้รับคำสั่งจากคนควบคุมอย่างกัน“ต้องทำยังไงเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ” โจเซฟหันไปถามคนอื่น พวกเขาเองก็เคยถูกควบคุม น่าจะรู้ดีว่าต้องแก้ไขอย่างไร“ปล่อยให้นอนสัก 5 ชั่วโมงค่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งตอบ ไม่ร
เคร้ง!“อึก” กุ้งที่เผลอใจลอยคิดเรื่องอื่นรีบกระถดตัวหนีจนไปชนเข้ากับชั้นวางของด้านหลัง ทำให้ท่อเหล็กตกลงมาใส่ แม้มันจะอยู่ในสภาวะพรางตัว แต่การที่กลิ่นนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหนนานกว่า 10 วินาทีก็ทำให้ชายหนุ่มจมูกดีสมองหมุนเร็วรี่ หากไม่ใช่เพราะว่าศัตรูกำลังเหม่อลอยก็ต้องแอบเตรียมการบางอย่าง ตุ่นจึงไม่ปล่อยให้มันกระทำได้โดยง่าย เขาพุ่งตัวเข้าไปใช้มีดเสือกแทงความว่างเปล่าทันทีเป็นคราวโชคดีที่กุ้งสามารถหลบได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงโดนแทงที่บริเวณหน้าอก แต่ท่อเหล็กที่ตกลงมาใส่แผ่นหลังก็ไม่ได้ทำให้มันสบายเลย ดีที่ตั้งสติทัน ไม่อย่างนั้นทักษะพรางตัวต้องคลายแน่หากเสียสมาธิมันจะให้คนอื่นเห็นน้องกุ้งน้อยได้ยังไง! ต่อให้ตายก็จะพรางตัวไปจนกว่าจะเผา!!มนุษย์กลายพันธุ์จิ้งจกก้มตัวหลบลูกเตะที่หวดเข้ามาซ้ำ มันกลิ้งไปยังด้านข้างของชายหนุ่ม เตรียมยันตัวขึ้นจากพื้นแล้วใช้พลังออกวิ่งไปที่ประตูเลื่อนเหล็กหนีไปตั้งหลักก่อนแล้วกัน เฮียกันต้องเข้าใจมันแน่!!“คิดว่าจะให้หนีเหรอ” ตุ่นหมุนตัวซัดลูกเตะอีกหน และครั้งนี้ก็เตะโดนสีข้างของศัตรูเต็ม ๆโครมจิ้งจกหนุ่มถูกโจมตีจากทางด้านหลังทำให้ไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างกายจ
“ไม่ต้องกังวลครับ ทางใต้ดินยาว 3 กิโลเมตร มันอาจจะยาวสักหน่อย แต่พ้นขึ้นไปก็เป็นบ้านที่ถูกทิ้งร้างและไม่มีซอมบี้” ดาริณีได้ทำการสำรวจเบื้องต้นแล้วและบอกข่าวนี้แก่โจเซฟ ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถปล่อยให้พิมพาที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่เพียงลำพังได้ในระหว่างที่เธอวิ่งกลับไปกลับมาโจเซฟต้องเอ่ยปลอบใจเป็นระยะ รวมถึงให้คนด้านหลังคอยส่งต่อคำพูดไปเรื่อย ๆ ไม่อย่างนั้นอาจมีหลายคนถูกสภาพแวดล้อมที่คับแคบบีบให้รู้สึกว่าเป็นอันตรายบริเวณกำแพงด้านนอกเริ่มมีกลุ่มของผู้มีพลังพิเศษหน้าใหม่ในค่ายมาเดินสำรวจ เพราะคิดว่าหากผู้บุกรุกสามารถช่วยเหลือเชลยของหัวหน้าใหญ่ได้ จะต้องพาหลบหนีออกไปนอกกำแพงแน่นอน“ลูกพี่แน่ใจเหรอว่าพวกผู้หญิงของนายใหญ่จะหนีมาทางนี้” ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยถาม พวกเขาเกณฑ์คนในสังกัดมาเดินเลียบกำแพงหลายรอบแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของผู้บุกรุกและผู้หลบหนี“เป็นไปได้ยังไง” คนเป็นลูกพี่กัดริมฝีปากครุ่นคิด มันเห็นกับตาว่าฝาแฝดนรกของเฮียกันเข้าไปแล้วไม่ได้ออกมาอีก ย่อมหมายความว่าอีกฝ่ายอาจจะถูกผู้บุกรุกจัดการไปแล้ว ทางเดียวที่จะพาพวกผู้หญิงพวกนั้นหนีได้ก็มีแต่ต้องปีนกำแพงหรือไม่ก็ฝ่าประตูด้านหน้าออกไป“พว
เรื่องรับมือกับคนที่มีพลังพิเศษสายความเร็ว ตุ่นค่อนข้างมั่นใจในฝีมือพอตัว เพราะเจ้าตัวซนที่ภูเขาเองก็ไม่ใช่ย่อย เสียงลมพัดฟุบฟับในตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาของชายหนุ่มเลยสัดนิดออกจะคุ้นชินเสียด้วยซ้ำดังนั้นคนที่รับหน้าที่่ต่อสู้กับบุคคลปริศนาจึงหนีไม่พ้นตุ่น ส่วนโจเซฟจะใช้โอกาสนี้เข้าไปให้ความช่วยเหลือเหยื่อผู้โชคร้ายออกมาแทนเจ้าจิ้งจกไม่คิดว่าผู้บุกรุกจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ที่มีความสามารถด้านการดมกลิ่น ทั้งยังมีทักษะการต่อสู้เหนือชั้น ลำพังหมัดมวยข้างถนนของมันไม่นานก็ตกเป็นรอง แม้ว่าจะมีความสามารถในการพรางตัว แต่เมื่อไหร่ที่มันเลือกจะหลบฉากออกมาเพื่อหาทางรับมือ ยังไม่ทันพักหายใจก็จะถูกอีกฝ่ายตามกลิ่นจนเจอและเริ่มปะทะกันอีกหนที่ผ่านมาเวลาใครบุกเข้ามามันก็สามารถลอบฆ่าโดยที่ไม่รู้ตัวได้เสมอ เพราะนอกจากความสามารถด้านการพรางตัวจากทักษะติดตัวหลังการกลายพันธุ์ อีกหนึ่งความสามารถของมันก็คือการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วทั้งที่ควรกำจัดได้ในเวลาไม่นาน กลับกลายเป็นการต่อสู้ยืดเยื้อ!ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!!คราแรกก็คิดว่าผู้บุกรุกสองคนคงเข้ามาต่อสู้กับมันพร้อมกัน คนหนึ่งเป็นมนุษย์ธรรมดาที่ดูเหมือนจะไม่ม
“เรื่องนี้…” หญิงสาวไม่กล้าพูดออกไปว่าไม่ต้องเป็นห่วงได้เต็มปาก เมื่อครู่เธอได้ยินเสียงการต่อสู้แว่วมากับสายลม แม้จะเป็นเสียงเพียงเล็กน้อยก็ตาม “คงยังให้คำตอบได้ไม่ถูกใจคุณนัก แต่ขอให้รอก่อนได้ไหมคะ” ใบหน้ายิ้มแย้มเปลี่ยนเป็นจริงจัง“พวกเราจะพยายาม” เธอให้คำมั่นได้เพียงเท่านั้นจริง ๆแกร๊ง ๆ !!เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นเป็นเหตุให้โจเซฟที่กำลังพยายามลำเลียงหญิงสาวและชายหนุ่มออกจากห้องคุมขังต้องเร่งมือให้เร็วขึ้นกว่าเดิมพิมพาสร้างเส้นทางโดยเลี่ยงพวกท่อระบายน้ำใต้ดิน พาลัดเลาะมาจนถึงจุดที่อยู่ด้านนอกกำแพงสูงใหญ่ของห้างสรรพสินค้า หญิงสาวใช้คริสตัลซอมบี้ไปถึง 2 เม็ดกว่าจะสร้างเส้นทางที่มีความยาวมากกว่า 3 กิโลเมตรเป็นผลสำเร็จ พอทะลุขึ้นไปด้านบนก็หมดสติกลางอากาศโชคดีที่ดาริณีเดินตามหลังพี่สาวมาตลอดจึงรับไว้ทันและหาที่ปลอดภัยให้หญิงสาวได้พักผ่อน ก่อนจะวิ่งกลับไปรายงานโจเซฟ จากนั้นก็วิ่งกลับมาดูแลพิมพาอีกหน พร้อมกับช่วยป้องกันไม่ให้ใครก็ตามเข้ามายุ่มย่ามกับหลุมแห่งนี้ไปในตัว“กะ กรี๊- อื้อ!” โจเซฟยกมือปิดปากหญิงสาวที่ตระหนกกับประกายไฟจากการปะทะอันรุนแรงของสองสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์อย่างสุนั